Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
107
sæll, þú skaðbrennir þig varla á honum, — bara að samvizkan sje
flekklaus og frjáls, þá er öllu óhætt!«
Utanbúðarmaðurinn flýtti sjer að verða við tilmælunum; hann
rjetti fram báðar frostbólgnu hendurnar með belgvetlingunum á,
og tók við barninu.
Yfirsetukonan tók sjálf yngsta barnið, — »stattu ekki þarna
gónandi, stulka min, skjóztu heldur heim til maddömunnar og
skiluðu frá mjer, að jeg biðji hana um töluvert mikið af góðum
og heitum mjólkurgraut . . . Aumingja táta mín! þjer veitir víst
ekki af einhverju volgu til að nærast á.« —
Oll þyrpingin hjelt heim að húsunum aptur og yfirsetukonan
spurði Tobías spjörunum úr. Hann hafði komið þar inn eptir til
að fá sjer vinnu hjá einhverjum slátrara. En þeir vildu nú
endi-lega låta hann fá hegninguna fyrst. — »Og svo mega aumingja
börnin flækjast manna á milli, skjálfandi af kulda og hræðslu við
þessa urrandi varðhunda; allt af verða þau að biðja sjer lífs og
líknar, aumingjarnir litlu.«
Það var svo sem allt á takteini, sem yfirsetukonan bað um.
Grauturinn sauð og kraumaði í ákafa, og það skiðlogaði undir
katlinum. Hjónin vildu stytta henni stundir með »ofurlitlum
kaffisopa«.
Meðan yfirsetukonan sat og drakk kaffið og sötraði úr einum
bollanum eptir annan, því allt af var henni boðið í hann aptur,
þá var hún svo undarlega fálát og hugsandi, þangað til hún
loks-ins rak rokna högg í borðið og ljet svo höndina liggja grafkyrra;
horíði fast og lengi framan i húsfreyjuna og sagði svo mitt upp
úr þögninni.
»Var það ekki kóngakraptur, — loksins gåt jeg þó fundið það.
— Það er hægt að koma þeim kostnaðarlaust til Ameriku.«
Máni gamli skipstjóri og kaupmaðurinn sátu í legubekknum;
þeir voru rjett byrjaðir að spila, en báðir hættu að blaða i þeim,
og ljetu hendurnar síga með spilunum 1.
»Farbrjefið hans Olafs á Kleifum og fólksins hans yfir til
Chicago, sem hann nú ekki notar — það fæst fyrir sama og
ekkert.«
Máni Karlinn smáhneggjaði við og sló spilunum beint niður
i borðið.«
»Þú getur ekki komið með tromp, sem stingur þá öldruðu,
skal jeg segja þjer! — Þar losnar hreppurinn við 10 i einum slag.«
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
