Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ii4
hundar; hann varð stór og sterkur sem björn, með miklum og
öflugum hrömmum, er hann kramdi með og kreysti sundur allt,
er mótspyrnu veitti, er hann varð reiður. Stóru augun hans
leiptruðu, hárin risu upp á hinum sljetthærða búki, og hann
urr-aði og fitjaði upp á trýnið, svo að skein í tanngarðana; hann gó
og gelti, ef illar vættir ljetu á sjer bæra, svo þeim stóð
stugg-ur af.
Þá tóku hinar illu vættir sig saman og handsömuðu hundinn
Garni, ljetu afarsterka festi koma um háls honum og tjóðruðu hann
svo fyrir Gnípahelli. Síðan færðu þeir byggðir sinar inn á milli
mannanna, í hvern helli, hvert gil og fjall, og ógnuðu þeim og ærðu
þá, en konungar og keisarar komu upp hjá hverri þjóð. Þeir
gengu í lið með hinum illu vættum. Þeir sjálfir og vilji þeirra
var allt; þjóðin ekkert annað en búfjenaður, er mátti seljast og
slátrast eptir geðþótta þeirra.
Hvað leið nú hundinum Garmi? Hann var bundinn fyrir
Gnipahelli. Hann ærðist og gó og rykkti akaflega i festina, er
hann sá undirokun þjóðanna, svo eigi var annað sýnna, en hún
myndi slitna. Konungar og keisarar og hinar illu vættir reyndu
til að fyrirkoma honum til fulls, en það heppnaðist eigi. Hann var
ódauðlegs eðlis. Hann var »þrisvar brendur, þrisvar borinn,« og
hann lifir enn hjå hverri þjóð á hverjum tíma, bundinn eða laus.
Hann lá óhultur og rólegur i herbergi Sólons, við fætur hans,
er hann reit lög handa Aþenumönnum. Hann skoppaði eptir
Maraþonsvöllum á undan Miltiadesi og reif og tætti og eyðilagði
aragrúa Persanna; en harðstjórinn frá ’Makedóníu færði hann í
fjötur.
Hann hafðist við á strætum Rómaborgar. Hann fylgdi
Fab-íusi, Scipió og Mariusi á herferðum þeirra; en rómversku
keisar-arnir settu hann í bönd.
Hann lá í lynginu á Lögbergi við fætur Þorgeirs
Ljósvetninga-goða, er hann flutti ræðu sína fyrir þingheiminum á Jónsmessu
árið iooo. Hann klappaði honum og strauk hinn sljetthærða búk
hans með annari hendinni, um leið og hann benti og bað sjer
hljóðs með hinni. Utlendir biskupar og Hákon hinn gamli komu
á hann festi og tjóðruðu hann.
A Frakklandi var hundurinn Garmur í böndum frá fornöld,
og Loðvík XIV. herti að honum enn meir, svo að hann gåt ekki
rótað sjer. En sá tími kom, að hann ókyrðist, gó mjög og rykkti
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
