Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
i206i
lífinu! — O, það var orðið ofþungt þarna inni.—Hún var hrædd,
hrædd við allt, — hrædd við tilveruna, en lang hræddust við sig.
sjálfa. –––-
Iða er næsti bær norðan við Kálíá. Kálfáin fellur ofan í
Langadalsá, á milli bæjanna Iðu og Kálfár. Bærinn Kálfá ber
nafn af ánni; en bærinn Iða af fossi sem er í henui og heitir
Iða. Langadalsá er mikið vatnsfall og fellur eptir Langadal og
alla leið til sjávar. Alfaravegurinn liggur eptir vestri bakka
ár-innar, og rjett við túnið á Kálfá og Iðu, og því yfir Kálfána á
milli þessara bæja. Fyrir ofan vaðið á Kálfá, svo sem fimmtíu
fet, er svonefndur Laxahylur í ánni. Ofan í efri enda Laxahyls
fellur fossinn Iða, fram af þrjátíu feta háu stuðlabergi. Upp við
fossinn er sama hæð á berginu, sem myndar hylinn, beggja
megin, en fer svo smálækkandi eptir því sem neðar dregur.
VIII.
A jarbríki niöri var ndheima kyrö
Nístandí helpögnin rikti;
I fimmföldnm svefni foldin var byrgö
Fjörvargur gapandi snikti.
Svartgrár þokubakkinn var hnyklaður saman í órjúíanlegan
flóka niður við sjóndeildarhringinn allt umhverfis. Þegar ofar dró
á loptið gluggaði út um hann meir og meir eptir þvi sem ofar
kom. Skýbólstrarnir riðluðust hver innan um annan, fram og
aptur fyrir ofviðrinu, sem var þar upp í geimnum, alveg eins og
heljarsterk móða hefði spyrnt og sprengt af sjer vetrarísinn og
væri að henda jakaröstinni fram og aptur, hossandi og sogandi,.
bálóð og heiptþrungin við þennan son andstjórnarinnar — frostið —
ófrelsis og kúgunar. — Tunglið í fyllingu óð þarna á bak við allt
og gægðist gegnum götin og rifurnar ofan til mannheima, náfölt
og tillitssljótt, — er aldrei bregður sjer við neitt, sem það sjer eða
heyrir. En stjörnurnar höfðu augun opin, eins og jþær eru vanar,
deplandi og tindrandi ofan til jarðríkistilverunnar, byrgðu þau
stundum fljótlega en opnuðu þau einlægt jafnskjótt aptur; því
að allajafna blöskrar þeim að sjá öll þau ósköp og skelfing,
sem ganga á hjer niðri. — Blygðun manna, fyrir stjörnunum er á
mjög lágu stigi, og sízt á framfaraleið. En stjörnurnar hinar sí-
starandi, blessuðu, dýrðlegu stjörnur, eru i álögum almættisins.
Þær verða, þær hljóta vægðarlaust að sjá og horfa á allt, já hvað
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
