Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
229-
af, kom hann skyndilega auga á grannvaxna beinagrind, er
þok-aðist í áttina til hans; framan á hjekk hálfgagnsær kviður, er að
gildleika var ónáttúrlega stór í hlutfalli við hina renglulegu
beinagrind. »Nei, sjáið til,« hugsaði læknirinn, »þetta er nýr og
sjald-gæfur magasjúkdómur.« Og vísindin höfðu aptur náð tangarhaldi
á honum.
Hin grannvaxna beinagrind færðist nær og nær, og er hün
var fáein skref frá lækninum, nam hún staðar, rjetti út hendurnar
í áttina til hans, opnaði skoltinn og sagði með skærri
unglings-röddu: »Kæri Cornelius! ertu svo niðursokkinn í hugsanir þínar,
að |>ü þekkir ekki kærustuna þina aptur? Æ, miklir blessaðir
fugl-ar eru þessir lærðu mennl«
Læknirinn varð öldungis forviða, setti upp gleraugað og
opn-aði hægra augað. Mikil þó firn! Það var unnustan, hans elskaða
unnusta, er stóð frammi fyrir honum. Minna mátti nú gagn gjöra.
Hann varð sem hamslaus: »Aldrei, aldrei,« æpti hann, baðaði út
höndunum og lagði á flótta inn til borgarinnar.
Veslings Magga stóð eptir sem prumulostin. »Cornelius læknir
er orðinn vitskertur,« hugsaði hún; henni fjellust hendur og hün
hnje i dapurri örvæntingu upp að trjástofninum.
* *
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
