Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
4
I
Örvæntingin hafði náð fullkomnu valdi yfir honum. Já,
hvers-vegna að vera lengur að lifa öðru eins lífi og hann hefði lifað,
misskilinn aí öllum, hæddur og hataður, og með þeirri
meðvit-und, að nú biði sin ekkert annað en fangelsið.
Hjer var dauðinn rjett við fætur hans. Hyldjúpur sjórinn
gein þar undir. Bárurnar skullu upp að klöppinni, soguðust frá
henni aptur, skullu upp að henni á ný og þeyttu úðanum alla leið
upp til hans, eins og þær væru að reyna að draga han niður í
djúp-ið til sín. Því ekki að lofa þeim ]>að? Hann gat afborið
dauð-ann. Það yrðu að líkindum sárar kvalir fáein augnablik, meðan
hann væri að drukkna; svo kæmi dauðinn og þar á eptir—? —
Já, hvað mundi koma þar á eptir? Honum hafði verið kennt,
að til væra tveir staðir: Himnaríki, sem væri sælustaður og biði
allra þeirra, er vel hefðu breytt, og helvíti, sem væri heimkynni
hinna vondu, og sjerstaklega þeirra, er rjeðu sjer sjálfir bana. Hann
gerði sjer enga von um að koraast í himnaríki, jafnvondur og hann
væri. En í hinn staðínn vildi hann ekki fara heldur, og svo
framarlega sem guð væri til, þá fannst honum það hrópleg
rang-indi a£ honum, að setja sig þangað. Hann hefði liðið nógu
mik-ið illt í heiminum, þó kjör hans yrðu ekki enn verri eptir
dauðann.
En svo hafði hann heyrt nokkra unga íncnntamcnn halda
fram þeirri skoðun, að ekkert líf væri til eptir þetta; þegar
lík-aminn dæi, væri og tilveru sálarinnar lokið. Sú skoðun fjell
honum vel í geð. Dauðinn væri þá ekkert nema svefn, og hann
vildi gjarnan sofa og vakna aidrei aptur; sofa og falla í gleymsku
að eilífu.
I norðaustri sá hann langa röst af koísvörtum skýjabólstrum
gægjast upp yfir fjallabrúnirnar og stefna í áttina til sín. Honum
sýndist ekki betur, en þeir talca á sig líkingu ýmsra lifandi dýra
og jafnvel manna. Sumstaðar stóðu svartir hausar og herðar upp
úr röstinni; þeir mjökuðu sjer áfram og uppávið, grúfðu sig
stund-um ofan að röstinni aptur, og otuðu svo hausnum upp á ný,
skiptu um hami, runnu tveir eða fleiri saman í eitt og skiptu sjer
sundur aptur; en á undan allri röstinni fór ský-ferlíki mikið og
iofan á því sat annað skrímsli, sem líktist fremur manni en nokkru
töðru, og hausinn á þessu ferlíki teygðist áfram, þangaðtil
herðarn-;ar bar hærra og hakan virtist renna saman við ferlíkið, sem
lundir v.ar.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
