Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
174
óðar en af veit, niður af hinum fagra Olympstindi háfleygra
hug-sjóna og lætur sjer lynda að reika um á marflötum, dönskum
jarðvegi; og það er engin fegurðardýrð, sem hann finnur þar—
það er að segja á meðal mannanna; í óeiginlegum skilningi talað
finnur hann á leið sinni ekki allfáa kerlingarelda, eitraðar
gorkúl-ur og gróðurkyrkjandi snikjurætur; hann spyrnir við
kerlingar-eldunum, — það leggur af þeim fúlan reyk —, og reynir bæði
H. C. Andersen.
flugnasveppi og ætisveppi; allt finnst honum þaS eitrað, baneitrað;
hann losar uni marga prúðvaxna vafningsjurt, og óðar rekur hann
augun í sníkjuræturnar. Þannig er »Adam Homo«, frásögn um
józkan prestsson, sem var maður frábærlega gefinn af náttúrunnar
hendi og eptir almennum mælikvarða mátti teljast til miklu
mannanna. A legstein hans var ritað: »Hjer hvílir Adam Homo, hinn
ljdflyndi maður, barón, leyndarráð og riddari af hvítabandsorðunni«.
En hins vegar hafði hann iátið sjer lærast í lífinu að gjöra ráð
sitt þ. e. a. s. að afsala sjer heildinni (hinu háleita hugsjónamarki),
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
