Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
35
Dóttir mín.
Hugur tninn reikar ví&a dag og nótt. En ég get aldrei slitið
hann frá dóttur minni stundinni lengur, þótt ég feginn vildi.
Hún hét Von.
Eg skírði hana ekki, hvorki ég né presturinn og enginn
mað-ur, en þó hét hún þessu nafni og heitir enn; — átti aldrei annað
heiti og gåt ekki borið annað nafn.
Hún varð ekki til fyrir samverknað tveggja kynja. Pað veit
ég vel. En ég veit þó ekki hvernig hún myndaöist. Ég get að
eins sagt þetta: hún varð til likt og skýið uppi í hásölum
heið-ríkjunnar, sem er einangraö og enga sýnilega aðdrætti hefur.
Enginn veit fyrir hvern skýið er gert, nema ef vera skyldi fyrir
kvöldroðann, sem glitvefur það og hringleggur með rósrauðri
brydd-ingu. Svo mókir það um stund á kvöldkyrrum himninum eins og
skip, sem bíður byrjar á lognsvæfðutn legi. Fáein mannsaugu
stara á það um stundarsakir og nokkrir mannshugir dást að því
fáein augnablik, og veðurglöggu mennirnir spá góðviðri næstu tíð.
En svo gengur sólin undir. Nóttin rænir það kögrinum og
sortulitar millí jaöranna. — Pá eru dagar þess taldir.
Skyldu örlög dóttur minnar verða ein og hin söirni?
Eg spurði út í bláinn.
En enginn svaraÖi.
Mér fanst dóttir mín vera allra meybarna fegurst, og ég
óskaöi jafiian, að hún fengi að lifa og þroskast-
En mér sagbi þungt hugur um framtíð hennar.
Eg óttaðist, að fegurð hennar yrði jafnskammvinn, sem
gull-borðar kvöldroðans, sem nóttin upplitar í hendingskasti.
Petta rættist líka von bráðar. Von litla hafði stutta stund
lifað, þegar hún tók vanheilsu.
Það var fyrst lengi, að ég vissi ekki hvað að henni gekk.
Hún gat sagt þaö eitt, að sér væri ilt; en hún gåt ekki gert
ljós-ari grein fyrír sjúkleikanum.
Eg sá líka, að hún tók ekki á heilli sér. Dapurleiki hennar
og ógleði lágu í augum uppi, þótt hún bæri sig vel; því að hún
kveinaði aldrei né kvartaði.
Ég sá þegar í hendi minni, að ég var ekki maöur til aö fóstra
Von litlu eins dálega og þörf hennar krafði, og skorti mig þó
3*
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
