Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
II
til nytsemdar mátti vera. Með hverri línunni, sem hann las, mátti svo
heita, sem fyrir honum opnaöist nýr heimur, fullkomnari og betri, en
hatin haföi áður þekt. Honum varð ljóst, að rnargir siðir og hættir,
sem annarstaöar voru taldir óhafandi, voru enn viö lýði heima i
afskektu sveitinni hans. Honum þótti, sem það mundi vera
óþrjót-andi verkefni þar heima í Bæjarsveit, að umskapa
hugsunarhátt-inn og siðina, og blóðið ólgaði og svall í æðum hans, þegar hann
hugsaði til framtiöarinnar. Honum fanst þróttur sinn svo mikill,
að hann mundi, likt og Herkúles, sigra hverja Joraut, sem á
veg-inum yrði.
Með stöðugum umbótaásetningi og óbifanlegu sjálfstrausti kom
hann svo úr skólanum eftir tveggja ára dvöl þar, og gjörðist
far-andkennari á vetrum í héraöinu, en var í kaupavinnu á sumrum.
Allir ungu mennirnir hölluðu sér brátt að Pórði, ekki svo mjög
til að geta notiö góös af þekkingu hans, sem vegna þess, að hann
kunni að dansa, brúkaði hvítt um hálsinn, var söngmaöur góöur
og honum fylgdi hvervetna gleði og gaman, var yfir höfuð meiri
áburðarmaður en alment gerðist. Og stúlkurnar keptust um að
gefa honum hýrt auga og úthúðuðu svo náttúrlega hver annari
fyrir að vera skotin. En sumir gömlu mennirnir, þeir sem voru
»mest á eftir tímanum«, sagði yngra fólkið, tóku undir með
Sig-urði í Bæ, hristu höfuðin og sögðu: »Ja slík og þvílík býsn,
nýir siðir koma með nýjum herrum; og ekki hafði hann faðir minn
sæli það svona, og komst þó alt betur af en núna.« Og
um-ferðakerlingarnar, sem einu sinni hér á árunum höfðu verið
æsku-vinur gömlu mannanna, mintust nú löngu liðinna sælla
rökkur-stunda og snerust í lið með þeim gegn þessum nýmóðins herra,
honum Póröi á Hól, og hentu á lofti hvert orð, sem kom af
vör-um hans og vógu það svo á sínar hallfleyttu mannorðs-metaskálar,
og stundum, ef þær héldu að vogin mundi hallast ööruvísi, en
vera ætti, þá lögöu þær frá sjálfum sér svo sem eitt or5 eða svo,
auðvitað alveg meinlaust, en bara til uppfyllingar. Svo gengu
þær bæ frá bæ og sögðu hvervetna frá eins og bezt þótti henta
í þeim eður þeim stað. Pær voru ekki eigingjarnar eða sérplægnar,
vesalingarnir, og ekki vonuðust þær eftir sögubita; enginn gat borið
þeim það á brýn. Engin var þó jafnötul a5 koma orðum Pórðar
á ferðina og bæta viö frá sjálfri sér, þar sem henni þótti á vanta,
eins og hún Manga gersemi, sem frá því fyrsta hún mundi til
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
