Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
44
að notaþað í sínar þarfir; hann hefði svarað því til, aö þessir gömlu
bændur væru ekki ofgóðir til að låta fáeinar krónur af hendi
rakna, þeir væru nógu ríkir samt. Að lokum sagðist hann álíta
það sína helgu skyldu sem prests og fræðara, að vera eindregiö
á mótí þessum »nýmóðins vindbelgingi, hálfmentaðra uppskafninga,
um félagsskap og annab þesskonar.«
Petta, ásamt tiokkrum frekari dylgjum til Pórðar, um
undir-ferli og óhreinar hvatir, var aðalinntakið úr hinni löngu ræðu
síra Sveins.
Pegar hann var hættur, fór sem oftar, þar sem margir eru
samankomtiir, að hver fór að spjalla viö annan og meta hverjum
þeirra hefði sagst betur, svo Póröur, sem ætlaði að svara presti
komst ekki einu sinni að. En rétt í þessum svifum kom Sigurður
inn með kertaljós í stórum látúnsstjaka og setti á borðið; á eftir
honum kom konan hans inn með kaffið.
Pegar búið var að drekka kaffið, varð stundarhlé á
orða-glamrinu og það notaöi Pórður sér til þess, að hefja máls gegn
ræðu síra Sveins.
Hann sýndi fram á dæmi annara þjóða, hversu félagsskapur
og uppfræðing bæri alstaðar blessunarríka ávexti; benti á að, ef
gagnfræðingar væru hneigðir fyrir iðjuleysi, þá væri það einmitt
bændum sjálfum að kenna, sem hefðu alið þá upp við þann
hugs-unarhátt, að þeir, sem læröu eitthvað til bókarinnar, ættu alls ekki
að vinna; en sú hugsun þyrfti að breytast og mundi líka gjöra
það, þegar uppfræ5ingin yrði almennari. Að lokum lauk hann
tnáli sínu meö því, að hvað síra Svein snerti, þá mundi honum
ganga eitthvað annað en kærleikur til þess, að vera á móti
félagsskap og alþýðumentun, mundi óttast, að með vaxandi
þekk-ingu mundi mönnum smátt og smátt lærast að meta hæfilega
hans prestslegu kosti og ekki sízt sjá, hverjar hvatir þa& væru,
sem svo mætti segja að stjórnuðu öllum hans athöfnum; öðrum
óhróðursdylgjum prestsins áliti hann sig ofgóðan til að svara. fá
sneri síra Sveinn sér á hæli, hló kaldahlátur og sagði svo hátt,
að allir heyrðu í stofunni: »Heyr á endemi.« Hann var í sinni
löngu embættistíð margbúinn að reyna, að einmitt þetta, að låta
sjá á sér ljós merki um þykkju og fyrirlittiingu, hafði meiri áhrif
á sóknarbörn hans, en langar ræður; þau vildu ekki ganga í
ber-högg við prestinn sinn út úr smámunum.
faö var lcomið langt fram á kveld.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
