Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
146
dansinn byrjaði fyrst. Hitt haföi að eins veriö inngangur. Paö
var dansaö og dansaö, og menn vissu varla seinast, hvort menn
voru aö dansa eöa hvort menn voru aö líöa i loft upp langt burt
frá öllum áhyggjum og andstreymi þessa hfs; en þegar svo var
komiö, hertu menn sig ennþá meira viö dansinn, eins og menn
væru að því komnir aö ná einhverju hnossi. Uti fyrir hvein
vind-urinn, og hríöin buldi á gluggunum, en enginn sinti því, og þaö
var eins og meövitundin um muninn á vistinni üti og inni æsti
tilfinningar manna ennþá meira en hreyfingin og hljóöfæriö, og
kæmi mönnum til þess aö hendast ennþá haröara áfram alveg
ósjálfrátt.
Nú komu vasaklútarnir sér vel, því nú var fólkinu fariö aö
volgna. Margir uröu fegnir aö hvila sig um stund, og notuöu þeir
tækifæriö til þess aö tala viö náungann í hálfum hljóðum úti i
skálahornunum; var auðséö, aö þar bar eitthvaö skemtilegt á góma,
því kvennfólkið hló í klúta sína, en karlmennirnir brostu; en óðara
en mæðin var runnin, og bráðustu forvitninni var fullnægt, og
nokkrar sveitaþvaöurssögur voru komnar á kreik, þá var farið aö
dansa aftur, dansa og dansa og dansa.
fegar klukkan var orðin átta. varö einhverjum litið út, og
sagöi hann, að nú væri komin óratandi stórhríö. Menn litu hver
til annars steinþegjandi, og var eins og hrollur færi um suma
gest-ina, likt og þegar tilfinning sú, sem nefnd er samvizkubit, gerir
vart viö sig. En þessi óþægilega tilkenning leið frá aftur þegar 1
staö, og menn fóru aö bera sig saman um, hvernig bezt yröi ráöin
bót á þessu óhappi. Menn sögöust ekki skilja, hvernig því gæti
verið variö, að hríðin heföi skolliö á svona snögglega, og loksins
kom mönnum saman um, aö hver yröi aö vera þar, sem hann
var kominn, enda fór veöriö altaf versnandi og varö seinast
svo grimt og ofsalegt, aö enginn mundi eftir öörum eins ösköpum.
ÁÖur en langt um leiö, var fariö aö dansa aftur, eins og
ekk-ert heföi i skorist, til þess aö það, sem eftir var af kvöldinu, yröi
ekki ónýtt, en þó þurftu gestirnir, sem flestir voru forsjálar
meyjar, aö skjötast frá sem snöggvast, ein eöa tvær i einu. Pær
sögöust kunna betur viö aö biöja um húsaskjól en aö setjast upp
alveg þegjandi. Nú vildi svo til, aö prestsdöttirin var ekki heima,
og komu jungfrúrnar sér varla aö því, aö bera bænir sinar upp viö
prestinn, og þá var ekki annars kostur, en aÖ biöja Signýju gömlu,
ráðskonuna, aö ganga a milli; en Signý var orðin gömul og gleöilaus
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
