Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
i8t
væri að endurbæta þab. Búnaðarfélagið í bygð Jóns hafði
ræki-lega rætt málið á hverjum fundi síðastliöin þrjú ár, en lengra haf5i
það vitanlega ekki komist, enda vóru margir, sem sögðu slíkt
óþarft mál. Jón var einn af þeim. Hann kvaðst ekki geta séö,
að Skjalda sín væri nokkri vitund minni vexti en hún Grána móðir
hennar, og báðar væru þær góöar mjólkurkýr og mestu
þrifa-skepnur. En hvab tuddann snerti, þá væri hann mesti efhisbraddi,
og líklegur til að verða sveitinni til sóma, ef honum entist líf og
heilsa til.
En nú sannfærðist hann um það, að ef nautgripum sínum
heföi á síöasta áratug hnignað jafnmikið, og veggjalúsunum, þá
væri sannarlega engin vanþörf á að endurbæta kynið. Og hann
einsetti sér að verða forsprakki allra kynbótahreyíinga þar nyrðra,
og halda langa og skáldlega ræðu á næsta búnaðarfélagsfundi
málinu til stuðnings, og hafa veggjalýsnar í Winnipeg fyrir texta,
og sjá svó, hvort ekki mætti hrinda málinu áfram.
Pab leit annars ekki út fyrir, að honum yrði svefnsamt um
nóttina; en þegar komiö var fram yfir miðnætti, festi hann
loks-ins svefn og vissi síðan hvorki í þenna heim né annan, fyr en
hann vaknaði eftir kl. 8 næsta morgun. Hann heyrði, að niðri í
húsinu var glamrað í diskum og hnífum, og þóttist vita, að
morg-unmatur væri á ferðinni, og skollinn mátti vita, nema mathákarnir
þar væru búnir að éta alt það bezta. Hann fór á fætur, það var
ekki seinna vænna, snaraði sér í fötin og ofan. Niðri var
fá-ment, því daglaunamenn vóru flestir farnir til vinnu sitinar, og
matborðið bar þess greinilegan vott, að þeir höföu farið
hermann-lega að og hroðið alt, sem þeir náðu til.
En eldabuskan bar aftur mat á borðið, og Jón settist til borðs
ásamt fjórum öðrum. Honum smakkaöist grauturinn vel og tæmdi
diskinn á örstuttum tíma. Eldabuskan var alt af á þönum eins og
fiðrildi kringum borðið, að rétta þeim það, sem þá vanhagabi um,
bera frá þeim diska og færa þeim aðra. Jón langaöi í meiri
grautarspón og ásetti sér aö fara bónarveg aö henni.
»Góa mín,« sagði hann og þreif í kjólinn hennar, þegar hún
þaut framhjá, »ætli þú vildir ekki gera svo vel og gefa mér
dá-lítið meiri grautarspón á diskinn?«
»Góa« tók diskinn og fór, en kom aftur að vörmu spori með
þá harmafregn, að grautur væri ekki til.
Pað þótti Jóni heldur efnilegt. Alt var það á eina bókina
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
