Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
16d—e Februar 187·8:
Fedrsaheixmem
27
garaand· varzso—- sloknad no:,- at deizsriske Borgararne·
var glade dei.-slapp .aa hava noksast smed Styringix·c
Med endaa større Glans styrdesSonsesonenLorenzos
Han prydde Byen med Kunstve.rk ogssagre Bog-:
ningar, so Byen oart reint eiBisn asa sjaa.»: Men
med det, politiske Livet var-det ute.s-«.S"nart .etter
vart Florens ogssLanddistriktetz’’ som hsonrde stil, eit.
Hertugd.øme. · : r. . (Meir). »
. p,i.:–No».—.70,·000.» : »
" Forteljing fraa Tpskland, fritt etter Fr. TKø’ck."«
. s’. svslc. I,.-, .
. » · : , ·""·Y(«F—«rajnhanh.’ . » »
’Jnnh.aldet" av det hancsfortalde var slik: . · s,
. ,-;Den Ma,nnens,—, som De·—hev varet. gift-med
og kallat-,,Thorbeck,«’. heiter kretteleg Ladislans Zi-b,a
og er fadd langt kinnixUngarn· .Faer hans var
nokot som— ein Husmeister hjaa ein-ovrik ungarsk
Grene, som mest heldt seg i Paris og «berre kom
heim til dei store Gardarne sine annatkoart og
trediekvart—Aar. Ncere ved den Garden, som Faer
aat.Ziba styrde fyr denne Greoen, budde min
Foer, som var av»sTate·rsÆtt, men hadde skamfu-
ret den eine Foten rsinz so. han laut halda seg ro-
leg; no heldt han seg der paa Gardensog putlad
med ymist Smaa-Arbeid. Ladislauss og .eg var
jamgamle og. Leikbroder. Han hadde makalaust
godt Hovud,-og sdet vartslagt Merke til; so kostad
Greven honom paa gode Skular, ogtilslut paa
ein’ Landbruksskule i Tysksland;yderisraasskom han
att med ovgode Vitnemaah og vart so Overpaktar
syr alle Gardarne aat Greven. . - . . ,
Daa kunde .eg au ha senget. ein god Stad
der; men dens som er av. Datercett hev Ferdahugen
i Blodet, og; daa no. Faer min døydde— nett i den
Tidi, so strauk eg min Vesg i Lag med mine-Folk-
Naar eg daa ender og Gong saag heim-um att,
fekk eg helyra’ ymse Radur um Ladi«slaus·Ziba.
Alle gav honom. svcel Ros fyr aa vera ein dugande
Gardstyrar;’ han haddsersdrivet Jnnkomurne upp
mest i tri Gonger so mykje som fyrr-;.—.— men’ det
var Sum.e,· som slog paa, ·a—t dekt var’ nok uvisst,
um Grev en sekk alle desse Pengarne.:·..Og Ein
kunde nok tvi-la. For Ziba øydde. fælt med Pen-
gar,.. og vist meir enn Løni»si, endaa-fo stor ho
var. an var glad i Hesstar og. var tilstads paa
alle dei Kapprenne som var, vaagadPengar og
tapte tidt;s dertillikte han Kortfle og-»sliskt og var
jamt aa sinna i det namngjetne Drykkje·- og Spil-
ehuset ,",Tyrkelaget.« «. ; O , - — .
Ein annans Mann, som au jamt.«ferdest paa
det Huset, var ein gamall avdankat·Ka—ptein, som
budde ikkje langt ifraa Ziba og- dermed: jamt hadde
Lag med honom paa Heimvegen« -3.·-
Ein Kveld, dei var i ,,Tyrkelag-et,«sv—ar det
heve voret. -Mangt. av detta, ein bisnar paa -i
Tivoli, er no gjort med Kunst; soleides dei-tvo
største Fossarnez men kvat gjerervdet»«lika fagert
ser det Ut. «·EEjn Vare JGrengorf eg·jtrur den seks-
tande, heve soleides avleidt" Vatnet fraa AniosElvi
og murat ut-"ein Fjellknatt, soleides at Vatnet no
kastar seg utsyre ei agande· Hegn Her var at
liggja i Svalskuggen og tama siFoglietta ogsskoda
paa Utsynet.. Kjem ein so eit Stykke burtansyre,
kann ein- skoda ! »Kaskatellarne« dei kalla, det vil
segjas Fossebondjsssomisnart koina springande" sram
under ein··gamall.»mark·en Boge, snart hanga som
kvite, glitrande Sylvtraadar nedetter grøne« Fjell-
sida.- Og millom Fornsleivingar og Templartog
Sukor og Fossar«yr og kryr, dette same, brune-,
larvutte , Folket med Æslor»og Frugt’ Det peika
paa. Bogagongen —:og- segja»r» ;,d«,ett.as .var Lystgarden
tisl »Horats, detta -til Varus,« —og-—so oeit dei inkje
meir um Horatsss elderVarnszjenn dei kanskje tru,
at det··»var ei«n··51»3a«ve’ elder Kardinal ein Gong
i Tidi, som hesitte.so. - Litavel——»·ha·va· dxeiscsoz godt
inn i Maalarstykksetsx desse Folk-« Kvendisser smaae
men velskapte, ·"og dei sjaa snagge"·;og lettfore ut i ;
den ··stutte· Stakken, · Naar ;d»ei,so.ko·ma·me·d Frugt-
korgsi elder Vatskrukka —pjaasstovudet, erz«det verdt ?
at maala ··deim; - ·
helder,«- sosramtspflxmxe kskalxheisms medDagvogni til :
« Paa Setelen stod Nummeret 70,000.
: eitkvart-, Isom denne-Kapteinen skulde finna i Teik-
- det’,sjut ein Setel -or’ henne," som Ziba strakst hjelpte
Kapteinen og tok«upp. Det var ein Lotterisetel.
J : ,-,»Nei— sjaa, du!« ropad Ziba og lo, »gamle
ZKapteinen zvil verta jrik paa sine gamle Dagarl
3 Ja- ja. Men dets segjer seg Dykk, Kaptein, so
j mykje ·De—veit det: pinn De nokot som er nokot,
so koster De paa oss ein god Kveld, oss som her
- I e·F»« Eg vil berre merka meg Nummeret paa Sete-
J len, so me kann passa paa Dykk. So!"
; gav-· honom ’Setelen att; Kapteinen lo og lagde
? Setelen i Boki. ",,Naa ja,« sa han, ,,Kona mi
·- hadde eingong fem Gylden sormykje, og so kaupte
ho den Leppen.
9 alt ihop." —— »
Ei- fjortan Dagar etter sat Ziba og lasi
Bladet, og der fann han Trekkjingslista fyr det
sidste Lotteriet i Wien. Men tenk, kor han vart
forundrat, daa han saag, at No. 70,000 hadde
trekkt eiii Vinst paa hnndrad tusund Gylden!
Daa soor den Vonde i honom. Um Koelden
i »ankelaget« var han reint utisraa koat og hyg-
gjeleg, slik som han kunde so godt vera, naar han
vilde. Men daa det leid paa, fekk han stellt det
so, at Kapteinen laante honom Teikneboki si lite-
grand: so sekk han sjaa, at Setelen laag der enno·
Seint ntpaa Kvelden gjekk dei; Ziba og Kap-
teinen hadde Lag som vanleg Klokka kunde vera
eit um Notti, — daa vart Verten i »«5«7»yrkelaget«
vekkt av ei hard Ringjing paa Dørklokka. Det
var Tenestgjenta hjaa Kapteinen, ho kom og spurde
etter Husbonden sin og hadde ei Lykt med aat
honom; for ute var det kolmørkt. Men Verten
svarad, at Kapteinen var gjengen syrtvo Timar
sidan i Lag med dei andre Herrarne. Truleg hadde
han sylgt Ziba, meinte Verten, og vortet sitjande
hjaa honom med Flaska endaa eit Tak. —- Mett
daa Gjenta vilde høyra etter uppaa Grevegarden,
var alle Dyret læste og alle Bindaugo myrke.
Ho gjekk heimatt· Kona aat Kapteineii slog
seg endaa til Ro: vonleg hadde Mannen fylgt
med «einkvar av dei andre, og kom snart heimatt,
tenkte ho.
Men den som ikkje kom, det var nok Kaptei-
nen· Ftlll av Ræddhug sende Koiia Gjenta avstad
att til ,,Tyrkelaget« um Morgonett syr aa høyra,
kven som hadde voret der um Kvelden, og let henne
so spyrja etter hjaa alle um Kapteinen· Men In-
gen oisste annat enn at Kapteinen som vanleg
hadde sylgt med Ziba heim. So gjekk Gjenta
dit. Men der svarad dei, at uin Kapteinen visste
dei. Ingenting; Paktaren var heimkomen Klokka
umpass haiv·tolv; men sidan maatte han vera
riden ut; for den beste Hesten felad i Stallen, og
Døri var læst syr Zibas Rom.
Eg hadde misann glaymtsdet
Rom fyre Kvelden. Farvel daa Tivoli med all
din Vænleike og ditt varme Solskin! Me hava
senget i Vogni med oss ei ung Bondekona med
Mann og Barn. Det var nokot skakkt i Ryggen
Barnet, og so skulde dei til Rom med det til Dok-
taren. No sov det i Armom hennar, og ho sat
berre og saag paa det og vyrdde inkje oss meir,
enn- um me aldri var til. Kjoyresveinen segjer
ptro— til Hestame, og so springa dei. No fekk eg
læra det med. Me er daa i Beit med vaart stak-
kars · Maal i Utlandet, inkje ein Gong Hestarne
skyna det. Eg hadde aldri draymt um, at eg skulde
koma til at segja ptro til ein Hest, naar eg vilde
hasva honom til at springa, men ein lærer solenge
ein.–liver. Der stoytte me paa ein Stein, og Bar-
net oaknad. Moderitaggad og lagde det til Brjo-
stet —sitt.- Sidstpaa hadde hoinkje meir til det, og
Barnets-tok til at skrika. Daa vardt ho- reintuluk-
skeleg. Ho lagde det fraa det eine Vrjostet til hitt
tvo, tri Gongjer, ho hyfste det, ho kysste det, ho
lagde det paa Magen og dunkasd det i Ryggen.
So ’4vilde Faderen haoa det,-men ho torde inkje
lata honom halda-d-et, og hadde inkje Ro paa seg,
syrr ho· ssekk det tilsBrjoste«t atter.
Teint graateserdug. Kor fager er inkje ei ung Mo’r
« « « . .. » -m."ed.ssitt syrste Barn! Det sinst inkje nokot reinare
- Men- me–m—aa»·-in-k—j—e——-gsisva oss- sor- god Tid ;
og b"etre, tykjer eg.- Det er:»daa"-eiMenneskja, som
kannis givsatssegktburt —i sein Tanke, -h·o sansar inkje
"n"eb«oki—·»si; hantok henne.upp, og i det same datt
Han
Daa var hos
No tok ho reintTFæla, Kona aat Kaptesinenjs
ho sende Bods til-Politiet, og Politiettok til aa
leita, og leitte alt «til Kveld"s. "Men Jngentiiig
vart sunnet.« " " - IV « -
Dagen etter »var det Vike-Markna·d«i Byen,
og ei Mengd Landsfolk kom, skulde dit. Daa er
det ein, som ser liksomeitBlodspori paa Tralseverk-
et paa ei Bru, som var bygd hver- ein Bekk»——ikkje
langt fraa Grevegardem Fleire "s·’a’nkads! seg til
og saag paa detta, ogdet var plent«som dei-saag
Vlodmerke etter ei Haand. sDei tok daa til aa
leita, og daa-dei kom-til- aa sjaa nedunder·Brui,-
laag det eit Lik der; heile Andlitetvar yverstroymt
med Blod, so Jngen kunde segja,- koen det"var.·" -
Dei»oart reint sorskrcemde « og sende" Bod ·etter
Politiet.« Det skomxs og! no vartLiketsattkjendt·: ·
det var Kapteinem Han hadde fenget fleire Øks—a«–
hogg iHovudet, og det hadde tynt honom. A·v
Fotefari kunde dei sjaa, at han ikkje var drepen
der han laag, men boren dit av-Mord·aren, etter
Ugjerdi -var gjord.- Sidsan sfansnlsdei og Staden,
der det var thendtx detvar paa Vegen nærrnare
Byen; Blodflekkar var endaa a·a sjaa der. ·
Kven var no Mordaren? — Det kunde ikkje
vera nokon Røvarz for baade Pengarne og Klokka
og all Ting som Kapteinen hadde havt paa sng
fann dei hjaa Liket· Jngen tenkte paa Lotterise-
telen, og alraminnst den stakkars sorgsulle Enkja· —’—
So maatte han vera drepen i Slagsm’aal, elder
av Hat. Men kven kunde Kapteinen vera roken
ihop med«so seint paa Notti? — (M—eir).
·Kristiania, den 15de Februar- 1878·
Ftaa Skjebscrg (Brev). Det er med oss
Skjebergingar som med so mange andre,-at me
liksom ikkje evlar aa. lysta oss upp" yver ,,Va.gatel-
ler;" og dermed hender det, at me stundom gjer
Mistak, som. liksom skjemmer vaare meir priselege
Gjerningar. Det var væl soleids det bar.til, at
Heradsstyret fyr ei Tid sidan kom til aa segja Nei
til eit –Framl—egg’ fraa Skulekommissionen um 80
Øres Tillegg til Kostpengarne aatherarom· Desse
Kostpengarne er no t68·1f2—· Øre fyr koar av dei
sjau Vikedagar, ein Tærepening, som Grannesok-
nerne alt fyr ’lengje sidan- hev funnet for liten.
Men det galnaste av alt er, at dei godkjende«J51-c1.m-’
legget syr dei Lærarar, som ikkje hev Skulejordz
dermed hev dei —vonleg for dei ikkje" visste betre
—— faret endefram imot den Løningstaksteren," som
no’ er fastsett, idsi at Kostpengarne her er tekne
som Lika syr Saknad av Skulejord; og tek Ein
det so, so- vert Tilleg av det syrstnemnde Slaget
umoglege -heretter, soframt Ein daa vil fara"tanke-
rett sram etter ein fast Taskster. Dess utan, Pengar
syr Saknad av Skulejord«hayrer til Lani og ikkje
til Kostpengarne," ogHeloti av dei vert utlagde av
annat, heve inkje Syn syre annat; unner seg ’korkje
Kvila elder Sømn fyre det vesle Tingestet si-Skuld,
som ligg( der paaFanget hennar. Ho tekc glad
mot Liding og Trengsla, ho gjeng gjenam Eld og
Vatn fyre vesle Ungen, ogho tykjer, ho er- rikleg
lønd, naar han smilet til henne, og ho «f«cer Lov
til at hava honom i Arnioin»« Erho soiiikje væn?
So er det daa inkje sant, atMenneskjainkje duger
til at giva seg burt i ein. Tanke. .·Ho kann giva
seg burt, naar berre Tanken’ er so»fto·r",’ at han
kann fylla hennar Sjæl. Ogssdets gjerersgodtssi
denne sjolvkjaere matstrævandessTid, at’Folk—stun-
dom kann glayma seg sjelde. —« «"–»-« -
- Kor underlegt det er,-— naar -,ein—»«f?rst»»heve sen-
get Fjellluft i seg,zdet heve Meirsma·. zNo gjeng
eg og ser paa desse Albanerbxergi·,.»soslm»,blsaana—»der-
ute.’ Skal dei ·vera ·ei Gaata syre nieg,·—no,—daa
eg hexze fenget ein liten Glytt inn i«Sabinerb»ergi··,
der Tivoli ligg7» Korhadde eg inkje h.aot.·Hug«-»—t»i·l
atsara litetvetta kringum i Sabinerla·ndet med
Skreppas paa Rygg liksom -he"ima3·3paa«-Fokferdom
mine! "Me’ns nei "—"4««herne·d’e3«erj·«3det— inkje fo som
heima, der du kann setja deg Zinn ImediAarenYi ei
»hyggslsg—,.B·0nd.esx0sv«gr pek—x—dski«-.sheva sframssxtikl deg
bagdej Mat;» Jog Dyka , « »Hern»ed»e»kannssdet ganga
deg som Cngelskmannen. ,; « ytsv
— , » ,(-Y3esk)-s.-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
