Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Eit Mad ant det norslte LFolket
M
edraheimen.«
Kjem ut tvar Onsdag og Laurdag.
Prts fyr Fjordnngaaret:
Kr. 1,10 (= 83 ß) med
·Porto og alt. Betaling
fyreaat.
Onsdag den 10de April.
Lysittgar kostar 10 Øre
(Z ß) Petitlina, og daa
etter Maaten fyr større
Bokstavar.
187—8.
Den store RamskcikFyla (Trcsko).
D’er Leiv DysteinsonSandsoal i Selljor i Telemark
soin fortel. -
Dce va ein som hette Tron Ramskei, ein stor
svær Gampe Kar, —·— dae kann vera -vcel et halvt
hundre Aar se han levde; —— dce vaFar,Lc111ge-
drag’jen, Spelemannen, som ha gjort Fyla: han
va Treskomakar —. Han va ein gille Vreitegra-
var, denne Tron’en, aa saa reste’n te Jon Ugga-
ren i Sunnbygdi aa ville taka paa seg noko Brei-
tur, — aa dette gjore’n, grov Vreitune. Naa gjekk
den eine Fyla honomssnnde der i Vreitnne· Den
andre Fyla reste’n ifraa, daa haii va færug; sto
ho saa atte paa Vreitekaste,, —— den va ’kje noko
hava daa den andre ha gjengje te Kast. Saa fere
«Jon Uggaren, Husbonden, ntaafd sjaa paa " Brei-
tune, ette at Tron ha-fare -··hei1n;· teyke saa Joti
heim denne Fyla, — toss aller ha"·— ’sistt slik sFyle
i sin Dag ——, aa hengd’o upp i Gangjen ihjaa
seg, aa der blei«ho hanganes i Gangjen, Aar
ette Aar-
·Naa va Torjrts Norgaren ou ein rike Mana,
aa saa va’n den Maanen, at han skulle faa i alt
som va rart, um dce va aller saa uvand ein Ting.
Han te aa non-fri paa Jon, at han maatte lata’n
Fyla; men dae va ’kje Raa: Jon ha klovna, hae
han fattas Fyla imylljom alt sitt ana· Kjæmesaa
Aslak Holtoen te Norgaren ei Ti ette at Tron
va dø, ——— dce va ein Svikkelant, mce einKjeft saa
grov ·saa1 han hae ’kje ana Kjeften aa bergje seg
mæ, sa’n« — dce ha gjengje ut fe’n· Seie Torjus
Norgaren dce mce Aslak: »Æ dæ ’kje dri som
kann gjera dee, saa ce doe ’kje andre: Dce ce aa
faa ut av Jon Uggaren Ramskei-Fyla. Kann du
naa faa ’o ut av’«n, skaa eg gjera et gripa Lag—
eg skaa bryggje ei Tunne, aa Brenneoin skaa der
bli ette Maaten«
Naa Aslak te aa spikkelere, — teke saa ut
te Uggaren, te gamle Jon, — han va gamalnoko
daa — aa seie dae mce’n: »Veit du hot eg vi deg
idag Jon ?«« seie’n· -,,Nei d’ae umougelegt fe meg
aa veta dæ«, sa Jon· »D’ae ein Ting eg vi faa
av deg, —— du skaa ’kje seia nei fe meg mce slik
Uvand Ting, — doe skaa ’kje saka di Veelfcer ein
halv Skjeling ——.« ,,Ja, naar eg visste, hot dae
kunn’ vera, dce,« sa Jon; »ce dae daa netupp saas-
saan at dæ tyer ingjen Ting, saa foer du naa veel
faa dce;« — han maa hava vore i ei Golone daa-
mce han va ’kje trouare. Aslak skoutte Skjels, saa
der va Vitne. »Ja d’ce Ramskei-Fyla, Jon, som
hænge der uti Gangjen«, seie Aslak »Hu jei, dce-on
harmelegtt« sa Jonx »ha eg visst dce ha vore den,
ha du naa visst inkje sknlt fengj’o!« Jon maatte
ut mae Fyla, aa Holtæn’en fere te Norgaren mæ
Fyla. »Sjaa der heve du ’o!" seie Holtæn’en.
Naa teke Torjus te spikkelere, hori han skulle
faa i ein go Diktar, som kunna seta et Ritn ivi
Fyla, naar ho skulle avsloras i Lagje. Naa gjere’n
Bo te Svein Omtoeit, — han va ein som skulle
bejonde aa dikte, — aa te Olav Nese, hati skulle
ou prøve mce sitt; dermce skulle dæ veljast av di
Rimi hoke fellelegaste va. Naa ætrakstdette Lagje
færugt; der ce bryggja, aa brennt, aa heile Lande-
vallsgrenni æ be’ne te Lagje, aa paa mange
andre Stair.-
Naa oe Lagje der, aa Rimi skaa prøvas, —
totte di Sveins vart fellelegaste. Daa fere Svein
te aa lesa Upp Rime sitt:
Da Tr011 reiste til de Dodes Rige,
Begyndte jeg først paa Jorden at stige:
Jon gjemte paa mig sorn7"en shellige Ting,
Da gjorde jeg mit fyrste Spring.
Men ved AslaksList
Haver Jon mig mist,
Og nn dyrkes jeg paa Norgaarden som en
Afgud tilsidst.
»Ja,« sa Sveiii, »saa oe dce Maale paa ’o:
,,Sju Tnmmar brei aa fjorten Tummar lang:
Hvor indes den Fod, som jeg er for trang ?’«
Saa henta di Nikuls Maalar, aa dette vart
maala runti ikring, som dit ville sjaa Rimi paa
ein Ølbolle, aa Torjus bruka ’o te aa hava raa
Kasse i, — dce va dce senste eg saag ’o. Ho vart
seld paa Aksjonen ette Torjus Norgaren, aa Brut-
sonen kopt ’o, ein som heiter Norvall, og gav tri«
Mark fe ’o; men saa va dce slik ein Dustingje,
denne Norvalleti, saa hae han selt ’o te ein som
hette Hessel — horde eg gjete — heime paa
Strengjen, aa han skikka Fijla inn te Universitete
i Kristian der ho ce naa.t)
Av lank LEtt.
Ei Forteljing.
V.
(Framhald).
Daa vart Leiv seg sjvlv att. For so snart
det spurdest nm Magt, so visste han, han var-Fri-
kar. »Og tvinga meg inn skal dei ikkje,« tenkte
han. J eit forfcelande Rykk reiv han seg laus
fraa den eine, bar so i aa slaast med den andre-
Det vart eit dugelegt Basketak, endaa dei var fa-
stande. Det vart snart tri um ein; men Leiv ber-
gad seg utrulegt. » Han var baade sterkare og ledug-
k) Paa den »etnographhiske Samling-t, ventelech
are enn dei hine, og visste ·aa snu seg slik, at
dei berre vart i Vegeki fyr kvarandre, Folk kom
ut, stimde ihop og glodde, kunde ikkje skyna, kven
det var og kor detta hadde seg. Best som det var,
so var det ein av dei, som tok Foterne unda
Leiv, so han datt aalveltes. ,,No ein Mann hit
til Hjelp, so skal han fyr Dagen!« vart det ropt.
Gin flaug til. Men idetsame han skulde taka Tak,
stadnad han og gav seg til aa lee. »Kjære rene,
er det du?« sagde han. »Kor ber til du ligg her?
,,Statt upp og ver med inn; det er mykjelikare
det. — Du er daa ikkje rædd Folk, veit eg ?" kvi-
skrad han. Det var Lars. Leiv vart so fegeii av
aa finna ein Kjenning her, at han strakst stod upp
og fylgde· Folkeflokken etter, og fyre; alle var
sorvitne; det dreiv med Lentur og Laatt; »du vert
fagnad som Storkar, dn,« kviskrad Lars og lo.
Tilslnt stod dei i Dansestova· Leio rette seg upp ,
i si fulle Hogd og saag stivt ikring seg med sine
store blanke Augo. Haii var hogare enn dei fleste,
og herdebreid, fast vaksen som ei Gikz Briirga steig
sterk fram under den sundrevne Kufta. Ango var
svarte og hadde ein vill Glans, det store Haaret
laag i digre Lokknr og Krullar kring Hovud og
Nakke, men Blod rann ned fraa Tindingen yoer
Kinnen hans. Dei saag mest sæliie paa denne
ville Karen. Daa var det ein, som ropte: »Det
er Son hans Svarte-Aasbjom!« Og i same Blin-
keti kjende dei han alle. Det drog seg ifra(1 han
liksom dei var rædde, og Leiv vart standande aa-
leine midt paa Golvet. Endaa Lars totte han
laut fykgja Frokken· ’
Leiv kvitnad, der han stod. »Er de radde no,
alle de gjæve Gutar?« sagde han; Mælet var haast
og kverkt, so han kjende det ikkje sjølo. Eiii sva-
rad: «Aa det er vcel ikkje alle, som er so fnse
paa aa slaast som Leio Aasbjornsoji, som ikkje »
kann drygja til han kjem inn i Lageteingong, men
lyt til aa rivast, so snart han ser Huset!« Det
hoyrdest ei Knesing rundt i Kræerne· Leio vart
stygg iAugo; Munnen bibrad. Jon Haugstad,
Faer hans Bjorn, gaadde detta og kom med ein
Dram. ,,Hr)ss!’« sagde han, »lat no det vera
godt. Og er du fyrst komen, Leiv, so fær du vera
vælkomenx tak deg no ein Dram og ein Dans!«
— »Jkkje Dropen drikk eg her,« svarad Leiv og
skaut Glaset fraa seg so det skvatt, »og ikkje Ei11
skal segja det paa meg, at eg gjer nokon Mann
Uskil, som ikkje ufredar meg. — Men,« tok han
i, og nokot som ein Smil drog seg fram yoer
Andlitet hans: »d en Ting kunde eg lika aa frei-
sta, um det finst ei Gjenta her i Laget, som vil
dansa med meg.« — Alle Gjentnr drog seg so
langt ifraa som dei kunde; Gntarne lo.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
