Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
15de Mai 1878.
Fedraheimen·
·99
illt, at ho brydde seg um Ingenting Ho tenkte
paa Leiv· Sumetider sat ho og drøymde, at no
kom han inn gjenom Dori liksom Kjempa i Folke-
visa, tok desse Gaparne ein etter ein og heiv dei
gjenom Glaset liksom Vottar,·—— tok so henne i
Armen, sette henne paa Hesten med seg og soor
til SkogkL »No skal me liva so kjærlegt i Lag,
Denne Draiimen sekk
meir og meir Magt med henne, di større Villska-
pen vart i Laget· Ho sat og einstirde mot Dør-i
liksom ho ventad Einkvar. Moeri og dei andre
provde aa draga henne inn i sitt Drøs, men faa-
fengt. Dei spurde, um ho vilde dansa; nei. Dei
spurde um ho vilde inn til Brudgomen» Nei.
Ho vilde Ingenting. Ho satsomiØsrska og droyinde
um utenkjelege Ting. . .
Daa flaug ho upp med eit skjerande Skrik,
braut segBeg gjenom Kjering-Ringen og Dansen,
stemde mot Dori med ustode Stig, naableik var
ho, Augo steig ut or Hausen, store og kvite-, so dei
var fælslege aa sjaa .. . .
For i Dør-i stod Leiv, hog og bleik, med dei
store Augo stirande paa henne kalde og daude lit-
som tvo Maanarz Haaret var vaadt og laag i
Tufs og Floke nedyver Panna, Munnen stod halv-
open med koite Tenner, Kufta var vaat, heile Man-
nen vaat; naar han gjekk, var det liksom han pas-
sad i Vatn til Knes. Ho strekkte Armarne fram
og heiv seg inn mot han. »Leiv!« skreik ho med
stroypt Mæle, »Leivl« jamrad ho, so det gret og
kvein gjenom heile Huset; idet same seig ho i
Uoit og vart bori ut. Alle vart rædde, dei sulle
vart fastande, Kvinnfolki skreik; same Kvelden foor
dei fraa Brudlaupet alle, so ncer som dei næraste
Skyldfolk·
Alvhild sekk ein hard Sjukdom.,etter detta.
Daa ho stod upp att, var ho som eit annat Men-
neske, so stillfarande, tagall og sull av Sorg. Ktiut
stellte fyr henne det beste han kunde, og ho var
venleg og god mot han igjen. Men med Gleda
var det skralt i Huset.
Gtter som Ordet gjekk, hende det ofta, at ho
saag Leiv. Men ho var ikkje lenger so rædd· Ho
talad med han mest som med ein annan Mann.
Knut laut stundom hoyra paa detta. Daa gret
han. Det nyttad aldri aa tala til henne i slike
Stunder; ho hoyrde ikkje. Han provde med Sal-
mevers og Baner; men det var det same. Han
fekk heim baade Doktar og Prestz men like nære
var det. ,,Dn skal ikkje taka det so tungt,« sagde
Alvhild, »det er ikkje av det Bonde.« Og umnokre
Aar vandest han liksom med det. Daa slutad det
av seg sjolv. »No hev Guten fenget Fred««, sagde
Alvhild. Men ei Stund etter doydde ho, —-
Gamle Aasbjorn var og daaen· Strakst etter
Brudlaupet hadde ,ha1i selt Garden sin og gjevet
burt alt til dei Fatike, so ncer someit litet Fode-
raad til seg sjolv. ,,Detkan11 vællite hjelpa Leiv,
der han no er«, tenkte Aasbjorn; »men Syndi
—— Syndi maa ut or LEtti.« Han liodeilkjelengje
etter detta. Bhgdefolket fylgde han til Jordi i
stor Mengd· »Han var ein betre Mann enn dei
fleste visste,« sagde Presteti i Liktalen, og Alle
totte, at detta var rett sagt.
Det vart gjort ei syrgjeleg Visa um desse
Tilburdep Sluten av denne Visa var slik:
Gtcd hjelpe den Mon, som sviker!
ho sær rett aldri Fred.
Ho scer ikkje Fred i sitt sjuke Mod
fyr ho leggst i Gravi ned-
— Det grcet ut iHavet.
Gud hjelpe Alvhild fraa Dale,
ho var so vænt eittViv«
Men Hjartat var veikt og fullt av Svik,
og so ho oydde sitt Liv-
— Det groet uti Havet.
Gud hjelpe oss allesaman!
’Ungdomen er so blid. "
Me gjer meir rangt i dei unge Aar
enn me rettar i all vaar Tid.
·— Det« græt uti Havet!
Ende
Sknle og Upplysning
Folkehogskulen paa Sagatun hev no sluttat
fyr iaar. Det hev voret 29 unge Menti der fraa
hmse Luter av Landet, fraa 19 til 529 Aar gamle.
2 var Aalmugeskulelærarar.
" mot 6 Royster
Kristiania, den 14de Mai 1878.
Framlaget um Bygdemaal i Skulen
vart avgjort idag (Tysdag). Kyrkjenemnds-Jnn-
stillingi gjekk igjenom, men med eit Tillegg av
Johcm Sverdrup, som gjekk ut paa, at dersom
Regjeritigi ikkje til næste Thing hev
greidt Saki paa skikkeleg Maate, so skal
Logframlaget upp attdaa· Denne Avgjerd
vedtokst samtoystes·
Ordkastet var heilt igjenom fagert og godt og
synte, at vaart norske Stræv hev den varmaste Med-
hug i·»Norigs Storthing. Me tek det inn sidan
etter »Storthingt3tidende.«
Ein maa segja, at det, som her er gjort, er
eit ikkje litet Stig fram, og gjev dei beste Voner.
Ingen Lærar vil etter detta ræddast syr aa bruka
Bygdemaal i sin Skule, og dei »Seminaristar«,
som til dessa hev faret med Knot, dei hev i detta
Ordkastet fenget sin Dom so sterkt, at dei maa
vakna· Lika eins er Bonnevies Fordanskningstanke
raadlanst dømt av med Livet. ·
Thinget hev gjort eit godt Arbeid med detta,
og skal hava stor Takk fyr det av alle norsk
Menn. «
Odclsthingct. Maandag. Jnnstilling fraa
Kyrkjenemndi um Middelskule-eksamen fyr Kvende,
at dei ikkje skulde hava so mykje Mathematik som
Gutarne, men Hondarbeid i Staden. W. S-
Dal)l upptok eit Forslag um at dei skulde hava
det fullt Ut i Mathematik, men det vart forkastat
Jnnstillingi vart vedteki med eit
Vrigde av Roll, utn at Middelskuleeksamen skal
kunna takast ved dei private Gjenteskularne.
Armcbudgcttct. Militcernemndi vil iaar spara
paa Herstellet 700,000 Kr. Det norske Jæger-
korps vil dei soleids ikkje skal haldast uppe lenger,
daa det ikkje gjer nokon Nytte lenger. Forutan
ymse andre Jnnknipingar vil dei heller ikkje gjeva
50,000 Kr. til ei paatenkt større Lægersamling.
Ved Parisutstillingi skal det deilast ut 17
LErepengar fyr franske Kunstverk, 32 Medaljer av
1ste, 44 av 2dre og 48·av Zdje Klasse. Fhr In-
dustri og Jordbruk skal det vera100 store Premiar,
1000 Gullmedaljar, 4000 Sylv- og 8000 Bronce-
medaljar, og 8000 »heidrande Umtale.« Til detta
hev Negjeringi latet til 1V2 Mill. Frks. JDoms-
nemndi er det ialt 750 Mann (400 sramande og
350 sranske).
Selskabet for Foltcoplysttitcgctts Fremmc
Umstand. Eg var for framand til aa hava Skyn-
semd paa det meste av det, som vardt sagt, for
sorgmod og hugbroten til aa sinna Gaman i aa
loysa Gaatur. f
Me hadde naatt Tornhegnaden. Den fagre
Fanny, Dagens Stjerna som det tottest, vilde av
Eigenlune sjolv brjota av ei blomande Rislaz ho
saarade seg paa ein Torn, og liksom or den
myrklitade Rosa flaut Purpur ut yver den fine
Handi hennar. Detta Hendet sette heile Lageti
Røra. Det vardt Spursmaal etter engelsk Blaa-
ster. Ein stillferdug, grannvaksen, høg, mager,
gamalvoren Mann, som eg ikkje hadde sett fyrr,
stakk Handi ned i den ange orlitle Ytterlumma
paa den gamalfrankiske Frakken sin av graa Taft,
tok ut ei liti Brevtaska, opnade henne og rette
Drosi med eit audmjukt Bukk Plaasteren. Ho
tok imot honom utan Merksemd fyr Gjevaren og
utan Takk» Saaret vardt forbundet, og me gjekk
lenger upp aa Hangen, radt til Toppen, til aa
njota det vide Utsynet yver det storlagde Landska-
pet og det umcelelege Havet. (
Utsynet var baade stort og fagert. Me ang-
nade ein bjart Prikk i Synsmaalet millom det
myrkvorne Hav og Himmelens Blaae. »EinKikar
hit!«’ ropade Hr. Joha, men syrr Tenararne vann
so myket som aa snu seg ein Gong, hadde den
graakloedde Mannen, bugande seg djupt og trav-
laust, stunget Handi ned i Frakklumitia og or henne
teket fram ein gild Dolland. Hr. John sette Ki-
kareit strakst fyr Augat og kynnte Laget, at det, som
me tekte, var det Skipet, som hadde siglt av Da-
gen syrreaat, men som Motvitid heldt att i Hamn-
mhnnet. Kikaren gjekk fraa Hand til Hand, men
kom ikkje att til Eigarmannen· Eg bisnade paa
Mannen og kunde ikkje skyna, korleids den store
Maskina hadde kunnat faa Rom i den litle Lmnma,
men detta tottest ikkje vera, underlegt fyr nokon,
og ingen tottest gaa meir den graaklcedde Mannen
enn meg sjolo
Forfriskningar vardt kringbodne, den mest sjeld-
sengda Alda fraa alle Jordstrik i dei kostsamaste
Fat. Hr. John viste dei Framande LEra med lett
Kurteise sit) og vende paa nytt eit Ord ogso aat meg.
,,Ver so god og tak syr deg", sagde han, ,,detta
P) Kurteise: upphavleg Fransk av ookus’(Hov), men
brugt her i Landet fraa gamal Tid=Dansk: Hoflig-
hed, Velevenhcd.
hev dti ikkje havt paa Sjoen.« Cg bugade meg,
men han saag det ikkje, han redde alt med ein
Annan. ’
Laget ynskte aa slaa seg ned paa Graset ved
Avhanget av Hangen mot det utspennte Landska-
pet, men vaagade det »ikkje, daa Jordi var litet
doggvaat. »Det vore ovgildt«, sagde einkvar, aa
hava eit turkisk Teppe her aa breida ut. Ynskjet
var knapt uttalat,f syrr Mannen i Graafrakken var
med Handi nede i Lumma og med audmjuke Prag-
der tok fram or henne eit ovgildt gnllverkat tur-
kisk Teppe. Tenararne tok imot det, som skulde
det so vera, og breidde det utpaa Haagen. Laget
tok uta11 Umstand Plass paa Teppet, eg derimot
saag mest vitskræmd paa Mannen, Lumma og Dep-
pet, som mælte yver tjuge Stig i Lengdi og ti i
Breiddi, og gneid Augo, uviss um, kvat eg skulde
tenkja, so myket meir som Ingen tottest sinna nokot
sermerkt korkje ved Mannen elder Gjerdi hans.
(Meir.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
