Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fedraheimen.
Eit Blad aat det norske 4Folkets
— - . TDTMZ—»
Kjetn ut kvar Onsdag og Laurdag.
Pris fyr Fjordnngaaret: l
Kr. 1,1o i= 33 ß) med s
Porto og alt. Betaling «
fyreaat. s
Onsdag dett 29de Januar 1879.
Lysingar kostar 10 Ore
(3 sz) Petitlina, og daa
etter Maateti fyr større
Bokstavar.
32 Aarg.
De ltlenl e-
Uohn Lie.)
Du kan ki gripe Him1en blan,
Men du kan 1engte, mot ’n Sjaa.
Ditt Maal du vinn ki ved Sit Slag-,
Men kjempaj- fyr de’ Dag fyr Dag-
-D11 leed-er kjende Jitt 11111 Senn
Dei 1deal, Som fyr deg Stand,
Naar me hev lengta», Straavti Snart-»
Aa Seiste mister Live vaart ——
Daa- bli fyrst ,,1deeilet« klaarizl
Eit Ord til Hr. Hoyem.
Det var just inkje min Tanke aa koma upp i
nokon Pennestrid, daa eg skreiv det-meste Brevet
sist; for eg er inkje Mannen, som kann kasta nokot
nytt Ljos inn i so uklaar ei Sak; men eit og an-
nat i Stykkjet ditt kann eg likevcelinkje godtsleppa
av uten eit litet Motmaele, og Du sær intje tykkja
paa det. - » » f »
– Du spyr, kvi eg inkje kom med Krav umVit-
nemaal fyr hine Ordi av Vetle Tunguvatd. Jau
det var, fyrdi eg i· alt det, han sagde um
Grundtvig, hadde nett same Tankarne som han,
og det er daa lett aa skyna, at eg inkje hadde
stor Trong um Grunnar og Vitnemaal fraa den
Kanten.
Kannhenda dei siste Ordi mine fall nokot kaute,
og det var just inkje vænt av meg; men so sscer
du ogso skyna, at alt so lengje, Du inkje hadde fort
Grunnar fyr Ein Meining, hadde Du inkje eit
Grand meir Rett til aa kalla Tunguvards Ord
»vill Ferd i flygande Luften« og »haarreisande
Gavesnakk« enn eg til aa kalla dine Ord »slett og
rett Paastand-«
Gg er inkje ein, som gjerna vil mistyda Grtmdt-
vigs Ferd og Arbeid —- langtifraa! Gin og kvar
maa undrast yver denne Manns djupe Tankar og
klaare Syn paa det Folkelege; dimen, høgre eg
fet. Gr. i det Stykkje, di meir maa eg undrastpaa
· hans rare Paastand — eg lyt faa Loyve til aa
kalla det so — um Trin-Ordet- Han var ei stor
Aandskjempa og med Liv og Sjel uppe i den Sak,
han strævad fyre; men nettupp detta hardgjengne
Strævet hans kunde gjera honom einsynt og fora
honom vidare, enn den einfalduge Sanning sagde
fyre, — sjaa Augustin. »
Eg er mykje takksam fyr den Freistnaden med
aa leggja sram yvertydande Grunnar i Stykket ditt,
men naar Du daa lyt vedkjennast, dt Ein inkje av
Skriften, og etter som eg ser, inkje heldenav Kyr-
kjefedroni kann paa yvertydande Maate svara korkje
ja elder nei, so ser det nokot mistenkelegt ut. Eit
nært Samband ser eg ogso millom det Ordet, som
lyder ved kvar Daap, og det Ordet, som vart Kjot
og budde hjaa oss, men paa same Tid ein so stor
Skilnad, som det er millomMannen sjzcilv og Mer-
ket hans. Og kva meiner eg um Ordi i Romar-
brevet 10, 7—8. Jait, der tykkjest eg inkje helder
sjaa nokot greidt Prov, for der er inkje sagt, at
Kristtis er Tro-Ordet; derimot foer me i l4de Vers
sjaa, koa Ord han meiner: inkjeOrdet Kriftus,
men Ordet um Kristus, — inkje,,at me skal paa-
kalla det Ordet, me hev trutt, men den som me
etter Ordet hev trutt paa; Hadde Paulus
meint nokot annat, kvi sa’ han det daa inkje reint
ut so ofta,.som der i Skrifterne hans kunde vera
Have til det-
Naar Dit-fo ogsosegjer, as eg i Trndomssaker
inkje skal tala Um Grunnan ja so skynar eg inkje
annat, enn at daa maa kvar kunna tru nett det
han lyster. Kva skulde me daa med alle dei Dru-
domsbpker, som, deii eine betre enn den andre,
prover aa tyda den sanne Trtt? og kva skulde Frel-
sareii sjolv daa meina med alle sine Undergjerningar,
med sine Likningar og enndaa med Nøi)ster fraa .
Himmelen? Trtti er visst ei Hjortesak; men det
er daa vel inkje det same, som at ho er ei grunn-
laus Sak? Det kann vel ganga an berre aa
undra paa, kor»vcent« ein Ting ,,hover ihop,« kor
»djupt« det er, og kor rorande aa sjaa, naar
ingen Ting royner paa, naar alt gjeng lett og
leikande; men den Gongen, Eiii kjem ned i Tvil
og Vonloysa og inkje veit si arme Raad til aa
finna upp or dei djupe Avgrnnnar og inkje kan
verta fullstod paa nokon Ting, daa kann slikt lite
bata; daa vert det store Spursmaalet: Kva er
SanningZ kva er sull paalitande Vissa, som eg
kann vaaga alt paa. Hev Ein daa bygt berre
paa Meiningatz’ utaii Grunnar og Vitnemaal,· so
vert det fulla ein Bygnad paa den lause Sanden.
" 1 Bj. . . .
Foltemotet i Selljord
tok til den Zdje Januar ogsluttad den 9de· Det
var stor Hugnad aa sjaa, at so mange Menn og
Kvinnor fraa Selljord og Bygderne kringum hadde
samlat seg til. Skulestova paa Bjorge var full,
aa rekna, kvar Dag. Bland dei, som var paa
Motet, skal eg nemna Pastor Jespersen fraa Drange-
dal, og elles var det mange fagna Folk. Aa slikt
eit Vedr det raakad til aa vera: Solskin um Dagen
og det vænaste Maaneskin, ein kann sjaa, um Kveldenl
Kvar Dag var det Fyredrag fraa Kl. 10—1,
og sidan um Dagen var det Ordskifte fraa Kl. 4
og utyver Kvelden. O. Arvesen og V. Ullmann
heldt mange Fyredrag, og Lesararne av »Fedrah.«
vilde vael vera glade i aa faadei her; men eg hev
ikkje Raad fyr det. Eg skal berre nemna nokre av
dei fremste. O. Arvesen hadde framme um Striden
millotn Kongsmagti og Folket i heilag Olavs Tid-
Ein Dag fortalde han Baldersmyten og« utlagde
honom stort og sagert. Um Henrik Wergeland for-
talde han ein Dag, um Federne hans, um hans
store Liv i den tronge Tidi, og han vardtmaalad,
so eg trur nokon kvar maatte skyna, at Wergeland
var ein Maan. So talad han uin Livet her hjaa
oss. Det var innestengt med laage Livstankar og
Mattankar» Talen i Heimen fall nok jamlegt um
Smorprisar og Hestebyte· Var slikt Tankar med
Lysting (Jdealar) i? Kunde Ætti gro av sovoret?
Nei Dørerne laut latast upp, so Gut og Gjenta
kunde koma ut og sacc seg ein større Daap, fo
det kunde koma Luft under Vengjerne aat dei
fine, men bundne Tankarne, som no ofta for vim-
nande kring og leitad etter Løysning. Detta vilde
til, meinte han, skulde Folket skapa »den nye Tid.««
So las han upp og lagde ut tvo Dikt av Bjorm
stjerne Bjornson: ,,Tonen« og »Han sik ikke Lov
til at lægge ud.« Seinste Dagen talad Arveseii
um Grunnatne til, at Noreg fekk ei myrkare Folke-
nott, som stundimillomikkje aatte »Nottlampur« ein-
gong. Danmark burde ikkje hava Skuldi· Me
maatte takka Gud fyr, at han let oss koma saman
med Danmark i den Magtløt)sa vaar. Elles hadde
me vortet rorde saman med Sverig, som i vaar
myrke Tid hadde sin ljosaste Dag; elder me hadde
no voret Fabrikfolk aatCngelsmannen Magtloysa
var den indre Grunnen og Magtloysa ottr aligjenom
lange Tider. Han tyktest aa sjaa, at Fræet til
henne vart lagt paa Stiklestad, der Norig drep
beste Maanen sin. Slikt fekk si Straff. Ullmann
talad fyr det meste um kristelege Ting. Han talad
soleides fyrste Dagen mn DøyparenJoha11nes, som
var den størsterraelit, og som sorde Jeraelstanken
so langt fram, at han kunde peita paa Kristus »og
segja: »Der gjeng hanl« Men lenger kunde ikkje
Jøden koma, og difyr sagde ogso Johannes; »Det
hoyrer meg til «aa minka av: men han skal veksa·«
Detta var ogso Maalet fyr alt yFolkearbeid i
vaare Dagar: »Kristendomen skal stiga hog fram
or det.« Ullmann talad ein Dag um det Ord av
Salomon, som segjer: »Utan Syner vert Folket
villt·« Detta synte seg og i den myrke Domartidi,
daa det heiter, at »Gudsordet var dyrt, og ingi
Synet braut sram.« Salomon, som livdeieiFid,
som merkte seg ut med yttre Storleik, hadde ei
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
