Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Haar Mands CP FxJDs
«- ««—-.
ikiiisszsskg
stik-B
1ste Februar 1879» ·.— »
Fedraheinien.
·35
mund gjera«, sae han. ,,Raata koss Gjermund,
hot er han te, han kann ikkje drepa eiLus tissmeir
ein Stut«, sae Stjukmori. Ja han skulde prøve-
Systeri for ut te Fjose, Aal svart fygde tett ette;
ho loyste Staten og slepte ’n ut, han stelte seg
attmce Veggje1i og drog Svære, og Staten fekkikkje
forr Skallen gjenom Fjos»dyntii, førr han hoggji av
’n Hovue, saa dce kanta paa Marki. Gjygeri og
Systeri takkaog let væl, saa godt dei konna, men
dei totst dce var saa ille, at dei var færige te sige
ne. So reiste dei derisraa, og om Koelden kom dei
te den andre Systeri· Aal soart var trøytt; mce
dce same dei hae fengje Mat, lae han seg paa
Sengji og somna straks· Gjygeri dytte te Syster si,
saa sat dei bare saag paa einann’ og tagde seg,
te Aal svart vakna. »Hoss likar du Gifta di«?
spurde Systeri. Jau ho lika ho faa væl, var dce
bare ikkje dessa Stjuksoninne, og Aal soart han
var naa den veslaste han. »Aa eg veit Naa eg«,
sa Systeri, ,,eg hev ein Gris, som eg skaa bea ’n
um aa slagte; den vaagar eg han ikkje skaa sleppe «
sraa«. ,,Ja var dæ saa væl««, sae Gjygeri·
Um Morgoiien skura Aal svart paa, at dei
skulde reise. »Aa eg lyt faa deg te aa flagte Grisen
min fyss", sae Systeri. ,,Nei dce kann Gjermund
gjera", sae han. ,,Raata koss Gjermund«, sae
Gjygeri, ,,du veit, hot han er, han kannikkje drepa
ei Lus tissmeir ein Gris", sae Gjygeri· Ja saa
skulde han prøve paa. Gjygersysteri gjekk te Gris-
huse, og slepte Grisen ut, Aal svart sygde tett
ette og sto ferug mce Svære, og Grisen fekk bare
Skallen ut orlite Grand, ført han svarpa te ’n, saa
han laag dau mae dæ»sa1na. Dei laut bare laate
vcel og takka, men dei daana mest av Sut og
Sinne. Saa reiste dei, og uvaelden kom deite
den tree Systeri; der var dae fceIt saa gildt mce
Mat og Drikk-; Aal soart for«aat Sengji mue dce
sama—og somna ftraks» Det hin·e sat saa kurre og
sae ’k·je eit Or. , « i .
Daa han saa vakna, tok dei te røe: ,,Hjarte
Systex, koss likar du Gjista di«? spurde hi. »Aa
eg likar ho best eg kann, var dce ’kje desse Stjuk-
sø11inne, og veslast er Aal soart««, sae Gjygeri.-
»Kann du ikkje faa Ende paa honom daa«? spurde
Systeri. ,,Neidce er ingjo Raa««, sae ho, ,,naa hev
dei prova baae Systranne mine, men dce var ingjo
Raa dæ.« ,,Ja eg veit bære Raa eg«, sae hi,
,,naar du reiser, »skaa du leggje att Hanskjen din,
saa skaa du sende Aal svart attende ette ’n, saa
skaa eg stande bak Dyniqi eg og skvette Eiter paa ’n, daa
skaa du vera sikker-’· J( dce Raae var fcklt gromt.
Um Morgonen skura AUl fVaDt Paa- at dei
skulde reise; ja dei reiste siraks; daa deivar komne
eit Stykkje paa Vegjen sae Gjygeri, ho hae lagt
att Hanskjen sin: »Aa kjære foring tebakars ette
’n du Aal svart«, sae ho. » «ce kann Gjermund
gjera«, sae han. »Aa·du veit Gjiern1u11d, hot du-
gjer han«, var dce likt han skulde reise te bakars.
Ja han skulde daa gjera da! likeocels Aal svart,
saa reiste han tebakars, steig av Hesten— og skvette
te Forstogdyiiiii saa hardt, at Forstogwnni for
mot Eiterskaali og Giterskaali mot Systeri te
Gjygeri, og ho datt dau ne mæ sama. Han inn
ette Hanskjeii og rei av Gare: ,,der er Hanskjen
din«, ropa haii te Stjukmor si, og ho let saa faklt
væl, men daa visste ho ’kje koss ho skulde gjeraI·
Aal oildeskondeheimatt, og rei fraadei andre,
saa kasta Gjygeri Villske paa ’n, saa kom han inn
i ein stor, tykk Skog, og han konne ikkje koma utor
Skogjen, han rei der radt te dce blei Kvelden.
Saa ssto han av Hesten og nprdeupp Varme og lae
seg te sova. Som han hae legje lite Grand, saa
kom ei Jomfruge faa fin at — ja ho var saa fin,
at han ikkje hae sett sinar, og ho hae eitHaarsaa
langt at —— og saa vent, dcetotst vera som sponne
Gall. »Tak eit Haar av mitt Hovud««, sae ho,
»og knyt ikriiig din Hest og din Hund og ditt Soær
og din Hals, dce er saa vent aasjaa paa««, sae ho.
Han var so styveti han saa gjore. Som han dce
hae gjort, tok ho te vakse, saa ho blei større enn
alle Skogatoppar, og ho var saa stygg og fæl, at
han blei rædd og tok te skrike: ,,Min Heft, min
Hund, mitt Svær, kom og hjelpmeg«. ,,MittHaar
helle«, sae ho, og dermce drog ho te og stroypte
alle saman —»· » — .-
" Rett som dæ var-, kom Stigje heinie fullt av Blo,
Vroren fala ut Hesten sin og reiste av Gare; saa
kom han au te same Skogjen og rei umkring te dce
blei Kveldeii, saa norde han upp paa same Staen,
der Vroren hae vore, der fann han Haare. Daa
dce lei noko, kom same fine Jomfruga mæ dcelange
vene Haare sitt. ,,Tak eit Haar av mitt Hoou og
knyt dæ ikring din Hest og din Hrmd og dittSvcer
og din Hals, dce er saa vent aa sjaa," sae ho.
.— meg«l
Han kasta Haare paa Varmen. Som ho daatenkte
han hae knytt dce ikring seg, tok ho te vakse og
blei saa stor, ho sto ivi alle Skogatoppar og saa
foel og stygg, faa shan blei rædd og tok te skrike:
,,Min Hest, min Hund, mitt Svær, kom og hjelp
,,Mitt Haar helle«, ropa ho. ,;Aa ditt
Haar ligg paa Elde««, sae han, og dermoe blei ho
saa sinna, at ho sprakk og kanta. So vilde han
burt ogsjaa koss ho var laga, og saa fann han
eit Honn unde kvar Arm. So stakk han Fingen i
dae eine Honne; Hui gjekk av. ,,Dæ kann ikkje bli
verre enn dce er« tenkte han, og saa stakk han Fingen
i dce andrezdaa gjekk Hui paa atte. Saa tok han
dette Honne og smurde paa Vror sin og Hesten og
Hunden, og daa blei dei livandes att alle saman.
Men daa dei skulde te forfara denne Jomfruga,
faa var dce Trollhekfa. Daa var dei kvitt Styrk-
mor si. —
Snip Snap Snute, saa er Asventyre ute.
Til dci roystcrcttngse i TclcmarksFylkc.
Det er no ikkje so lengje att, til her skal
vera Val paa Stortingsmennar, og daa er det vel
paa Tidi aa halda Augo opne, so me ikkje endaa
ein Gosig sender aostad politiske ,,Døbbar,« som
dukkar seg for kvar Gong, det rykkjer i deim, det
sama utn ooantil elder nedantil. Daa eg i visso
ikkje trur, at dei Stortingsmennar, me heve no,
naar eg tek unda ein elder kanske to, hev Folke-
ineiningi med seg, vert so Spursmaalet um aa
finna nokle med større Dug og varmare Hug ista-
den for dein1, og eg vonar, me ikkje taro leita so
lenge for aa faa Folk, som med LJEra vil fylla
Romet deira. Helst er det no ein Mana, eg vil
beda Folk om aa mana fram, ein Mana, som
fulla fyrr er kjend i Stortinget, og som der heve
synt, at han baade hev Dug og Vilje til aa sara
godt Verk fram. Denne Massen see-it- eg an. i. iilte
større Spnrsmaal fullt ut stend paa det frilyndte
Parti, utan at han disyr er Rovediltar aat Jaabcek·
Han skynar, det er meir det gjeld«u1n enti nokre
Kronurs Etterlgning til utslitne og avdanka Embeds-
mennar, medan me sinn oss haldne i eit Riksstyre,
som fuslar lmrtPengariMillionvis. Den Manrien,
eg meiner, er Saksarar Halvor Bentsen i’ Kraakerøy·
Vil Folket i Fyreoegjeii beda honom om aa bjoda
k » —- - —ssj
,,Du er fo underlegidenne Tid, Hauk,«" sagde
Kandidat Breide, som Hauk heldt syr sin beste Ven-
Og fo var det ikkje lengje, fyrr Breide visste alt.
,,Seg meg no godt Raad,« sagde Eystein.
«,,Ja,« soarad Breide, det skal eg. ,,Eit Ord
fo godt som tusund: Dersom du ikkje ser deg Raad
med aa vinna yver denne Elsken, fo tak deg ein
god, væl-ladd Pistol, set Pistolen rett inn millom
Tennerne, legg Peikesingren paa Avtrekkjaren —
og drag til! — For det er det einaste kloke, du
daa kann gjera·« i
,,Ja-ja, ja-ja,« fukkad Hauk oonlaus·
»Du finn Vilkori stenge? — Godt! Naar du
kann vera fo galen, at du fer av aa huglegg ei
kgl. norsk Prestedotter, du, som vil vera ein Fram-
gangsmann, og det ein ærleg ein, — fo kann du
ikkje krevja dei likare.·’
,,Nei nei! du hev Rett! du heo Rett! det er
just det, som er Ulukkas« jamrad Hauk med Andlitet
i Henderne
,,Ja, eg hev Rett,« meinte Breide· ,,Ein
Mann i detta Landet, som ikkje hev den ,,rette
Tru’«, maa finna seg i aa vera heimlaus. Han er
utstoytt av Samfundet og hev ikkje Rett aa draga
nokon med seg. Men aa gifta seg med fei
Prestedotter, ——— det var aa draga heile det
trongsynte Samfunds Hat og Jllska og Forkjettring
og Jnkvisition like inn i si eigi Stooa. Det var
aa gjera heile Livet sitt til ein einaste skjerande
Misklang. Alt det du elskad, maatte ho hata og
vera rædd; alt detho elskad, var syrdeg —Lygn·
Det vart eit RikeiStrid med seg sjølv. Detvart
Helvite«
Hattk tagde eit Bil. So sagde han liksom
nokot bljug: ,,—Ho heo slik ein klaar, ster Panne
og slike sanne, ærlege Augo. Eg hev stundom
tenkt, at det vilde vera ein Vælgjerning aa draga
henne ut ao den myrke Prestestova . . . ut i sriskare
Luft, ut i Livet. ..og fo læra henne aa tenkja.«
»Altso umvenda henne —?«« flirde Breide·
»Stakkars Gut. Du kann læra ein Saud ganga
paa tvo og ein Bjarn aa dansa Hallingz men læra
eit norskt Kvinnfolk tenkja, — nei. Vaart kjære
Samfund hsev sytt fyr det. Kvinnfolket vaart kann
ikkje meir Logik enn Katten. Vitet deira er
likso forunderlegt som Chignonarne, dei gjeng med, og
Tankarne deira er som ein tysk Polka. Den Mannen,
som kann faa Kona si til aasorstaa, at2—s— 2=4,
han er ein Meistar; og lenger rakk han aldri. —
Minst med ei Prestedotter«
,,Ja men ho er ikkje ei vanleg Prestedotter!
—- Eg talad lengje med henne der uppe, og ho
hadde Vit! Ho forstod meg!«
,,Sakte, sakte, Gut! Fyre Brudlaupet for-
stend Kvinna alt, og helst det, som er rart og rav
galet; —- det er etter Brudlaupet eg meiner; for
daa vert ho seg sjolv att·"
Hauk kjende segi Grunnenupprgrd, men oisste
litet aa svara, for han hadde tenkt det same sjøl·v·
Og han var rædd, at Breide skulde gjera Narr av
n. Difyr tagde han, og gjekk. Men den Tanken-
at Ragiia var av eit reint annat Slag enn andre
Koinsnfolk, og at ho visst vilde kunna læra det ikkje
andre Kvinnfolk kunde, —- den beit seg fast-
Meti fo var det Presten.
7
(Meir.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
