Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
L?
Kijeut ut tvar Onsdag og Laurdag.
» Fedraheimea
Eit Blad aat det nnrske 4tlaliikt
L- k-—-
-
Pris fyr Fjordnngaaret: s
Kr. 1,10 (=«33 ß) med "
Porto og alt. Betaling i
fyreaat. i
Er
Onsdag den 19de Februar 1879.
Lysingar kostar 10 Øre
(3 sz) Petitlina, og daa
etter Maaten fyr større
i Bokstavar.
3kk Aag-.
P i 1) a mi.
(-J01m Lie.)
Lak andre laste Pipa Si,
Eg mi gJev’ ÆrÄ« Stol-,
Ho fygjer meg i all mi Ti,
Aa æ meg Som ein Br0r.
Naar verdi æ meg vond aa- Suk-,
, Aa gj8v7 meg Haad an Spott,
Aa eg gjeng’ Slite11 saal- an Skal-, —
Mi Pipe Smaka1s gott.
Naxus eg æ gla ero- lukkeleg
Som Kungjen paa Sitt ·Slott,
Aa a1ting leer Ima Livsens veg, ——
Mi Pipe Smaka1« gott. ———·Cs———
Naar eg av Arij trøytte bli
Paa baacie Sjæl aa Skrott,
So Stappar eg i Pipa mi, —-
Aa houl ho Smaka1— gott.
Um« Og os Stur hell gla, hell tre-ytt,
·Mi Pipc Smakar gott;
Ja kansi atter eg hev’ detytt
Ho endaa Sma1cals gott«
Solengji Tobak vekS paa Jor,
Du a11i gjer’ meg vont —
Tak denni Visa, Snille Bror,
So væ1 ho æ deg ontl
Friarferd. it)
(Forteljing av H. U)
Laurdagskvelden var komen, og Odd Kvaale
agtad seg av aa fria. Han hadde stadet i tungt
Arbeid heile Vika, so Ein skulde tru han trong
’Kvild; men Odd var like kaat og kjipen, han, og
tenkte minst paa aa sova· Ja det var ikkje fritt
annat han gjorde Hallingkast og slog seg med slate
Loven under Skosolen og meinte paa, at — ho!
—- i Kveld vilde han til Gjenta si, um han so
skulde krabba og krjupa som ein Makk all Vegen.
Klokka var 10 um Kvelden, og der stod Oddi
full Stas. Jarr det var ocel haveleg Friargutl
All sin sinaste Bunad hadde han paa seg. Den
nye Vesten med ei Tylvt digre Sylvknappar og
Kuft«a likaeinsz ny Brok med brun Kant og Sylv-
spende i Sko og Hatt; — kunde ikkje slikt glima
ah) Forteljingi gjeng fyr seg fyr 70 Aar sidan.
i Gjente-Arigo, so visste ikkje han. So tok han
ut, glad i Hagen. Spende Beini hardt i Marki,
so det dunad der han gjekk; Maanen skein blank
yver Bygdi, koarv burt i ein Skyflokke, men kom
strakst sram att, ljos som Dagen. Alt gjekk godt;
alt saag godt ut. Men snart skulde Uheppa koma.
Hcm var komen i Langbrekka, gjekk smaatt og drog
seg upp etter; for det duger ikkje aa sprengja for
hardt paa, naar det ber imot. Han var komen i
Tankar. Alt gjekk fo lett og greidt, totte han-
Det var Gaman alt ihop i Verdi. Jkkje Sorg
og Sut nokon Stad. Alt voggad seg i Sol og
Sumar millom skogklcedde Fjell og Liderz men
orenast totte han um ho Guro—Fridvoll. Gods og
Grtll aatte korkje ho elder han; men deihadde sine
gode Neoar, og eit litet Plassehol vart det væl
altid Raad aa faa. Med ein Gong dunad det
lenger upp i Brekka· Det var Folk, kanhenda
Bidlar det med. Odd vilde ikkje syna seg, men
tok av Vegen i eit jSee, datt hovudstup nedsyre
ei Ufs og vart liggjande nedklembd i eit Oreholt.
Blodgat seg hadde han ikkje, men han fekk mange
harde Stoytar’ og Slag og leid vondt fyr aa koma
npp att. Hatten hans var faren sin Veg, og den
maatte han leita etter ei lang Stund; fann 1n
seinstpaa i eit Tidadike« Ut) Men han kom snart
i Lag att, og fo bar det i Veg, med Hallingkast
paa Hallingkast, alt til«han kom til Fridvoll·
,,Slikt er berre Morol« hermde Bygdefolket etter
honom.
Fridooll laag høgt til Veers paa ein vindhard
Stad. Husi var gamle sog skralez her saag ikkje
hyggjelegt ut. Detvart ikkje greidt aa sinna Guro
helder her, for Odd var framand paa Garden·
Han leitte daai Lastetz for han vilde vita, at
Gjenturne paa Fridvoll laag i Loftet til 3 Vikur
syre Jol. Han klamrad paa Loftsdynni, men ingen
svarad· Det berre omad etter Ropet hans inn
i Loftet; tomt og holtlyddest det, og her var myrkt
som i eit Kjær. Oddtokliksom Fæla. Det lagde
seg yoer honom som ei Tyngd; han tottest ikkje
kunna røra seg av- Flekken. Seinstpaa lant han
daa til aa kraola seg ned att. J ein Harvle var
det nære han hadde teket ein galen Veg, som bar
beint ned i ei Steinroys· Gjenturne hadde Kvila
si inne denne Haustenz for det gamle skrale Loftet
var ikkje hyggjelegt aa liggja i, naar dei lange
stormsulle Haustncetterne kom, og musutt var der
med,so det var mest spelegt. Han vann seg daa
ned paa Tunet; der stod han eit Vil og tenkte,
uin han skulde freista paa Stovedynni elder fara
heimatt, — og han valde det seinste·—Avgarde· foor
-k.«-) Tjdax Kilde som ikke tilfryser—
(F· A.)
han med lange Stig. slengde vidt kring seg med
Armarne og knytte Neveii som han ventad aa
raaka haade Fantar og Kjeltringar. J Hugen var
han tung og myrk; alle hans ljose Draumar var
som burtblesnexsog sitt glade Livssyn kunde han
ikkje sinna att. Hallingkast var det ikkje radande
um. Han hadde senget som ein Kvekk i seg der
upp i det myrke, tome Loftet og kjende se·g stur og
liten· Ut paa Notti kom han heim og lagdeseg til
aa sova, for no var han trøytt. Men detvartein
tung Svevn med Kao og Strid og frele Danmar-
Endaa det gjekk godt tilslutt, totte han. Han droymde
han dansad Halling i Stova paa Fridvoll. Og
daa han slengde seg seinste Gongerc, so lagde han
til av all Kraft og spente i Bjelken so heile Loftet ’
lyfte seg og ramlad ned, og Gjenturne fylgde med,
for dei hadde likevgcelt legxet der’ inne« Og rett som
det var, sat han ute paa Tunet og talad med
Guro, som laag i Sengi si" og smilte —: ,,kom
du likevcel?« — Han vaknad og kjende seg baade
veik og sterk· Men han fann snart ut, at det
kunde ikkje nytta aa fara i Friarferd sleire Gan-
ger i Haust; han fekk drygja til Vaaren, um det
daa kunde laga seg slik, at Gjenturne kom— til aa
liggja i Lostet. Og han hadde som ein Tanke
um, at det vart til det. Det vore daa for ille,
um Gjenturne paa Fridvoll skulde verta Møykje-
ringar berre fyr dei hole og svoltne Mysernez for
laag dei berre i Lostet, so kunde deioera visse paa
aa faa Bidlar. i (Meir.)
Brev til mine chudiugar sraa
Seminarskuleu.
Takk fyr sist! —- No er vcel storste Mengdi
av dykk spreidde ut yver Landet, kvar paa sin
Kant og kvar i sitt Yrkje. Men eg sit her i denne
Avkroken min uppi Sogn, og so sæt eg Hug til
aa helsa paa dykk. Eg hev ei Bøn til dykk og, -
maatru, og naar eg skal sinna dykk alle, so mei-
ner eg det er best eg sender Brevet mitt med
,,Fedraheimen". »
·Men Bøni mi er denne: Kjære, lat oss halda
godt ihop um vaare Ungdoms Tankar, og lat oss
agta oss fyr aa verta gamle fyre Tidi! De veit
me lovadkkvarandre daa me skildest, at me vilde
arbeida alt det vesle me kunde til Framhjelp fyr
Folket vaart. ’Lat no sjaa, at me held det! —
Eg hev nyst set, kor laakt det stend til med mange
av vaare Sknlemeistrar, og detta heo stakkt megso,
gat eg kann ikkje annat enn senda dykk denne Veni-
No i Joli var eg paa eitLærarmøte i Sogn-
dal. Der hoyrde eg mangt, som eg helst vilde
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
