Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fedraheimen.
Git Blad aka det norstte LFolket
WFMJW
Kjem ut tvar Onsdag og Laurdag.
Pris fyr Fjordnngaareti
M 15. l
Kr. 1,10 (= 33 ß) med
Porto og alt. Betaling i
fyreaat. l
Laurdag den 22de Februar 1879.
« — « sskjijngostar 1··0";Zr··f " fsfmä «
(3 ß) Petitlina, og daa dlc A
i etter Maaten fyr større T: arg.
Bokstavar.
Troll aa, Nykka1«.
(J011n Lig-)
Titt eg mins daa eg va liden,
Dagjen gjekk i Grama daa; —
Naa eg titt gjeng’ Stur aa- Sljt811,
Lite Grama os aa- sjaa.
Daa, fyrst de va ljost i Stoga,
Trudd’ og ki de vonde fans;
Live va meg Som ei Sogn,
Gjekk i Laatt aa Leilc an Dans.
Alt de Vonäe, eg va Hedde
Dengaang, da va Nykk aa Troll ——:
Bi ti eg bli stor aa klædds
Ska eg dikkon slaa ik011! «
Mee ei Sleggju» he11 ei Bile
I mi Haand, an Kniv i Siir,
Tænkt’ eg de kunn7 alli tviie
Eg paa dei Si11 halde Sty1«·.
vanka hev eg Fjø11 aa Nutar
Upp aa 116 paa bange Hei, —
Nykk aa, Tr011 mse iange Snutmz
Som forgjore Mann aa Møy
Aa laag rondt i Fjø11 aa gnaa1a, —
Slike hev og alii Sett,
So Som Bestemor dei maa1a, —
Endnu ho dei maala rett-
Svarte Lygn aa List i verdi
De os Troll maa Hovuc1 ni,
Mein—Bragd gjer’ dei kon paa Ferdi
Aa os vaade ganga fri. —-
Dessi Troll men lange Snak-ar,
Titt forgjord’ av dei mi bli,
So de ska vel-, sprSSke Guder,
Som fyr dei kaii gjer’ Seg fri.
Friarserd.
(Forteljing av H. H)
(Framhald.)
Jau, ein Dag paa Vaarkanten saag dei ein
Royskatt smetta inn i Vuret, og han var nok ikkje
lengje um aa gjera Loftet reint. Det vart Gleda
paa Gjenturne denne Vaaren, kann du vita, og
ikkje mindre glad vart Odd-, daa han ein Dag
fekk vita det av ein Kammeraten sin. Han gjorde
atter Hallingkast, som han ikkje hadde bjodet til
med sidan den Notti paa Fridvoll, daa Rædsla tok
honom. Og no fekk han Mod til aa freista paa
nytt.«Han laut hava ei Greida paa detta, —
anten Nei elder Ja, so det vart avgjort· Denne
Vaaren var han paa Sjaaberg i Arbeid. Sjaa-
berg-Folket saag, at Odd var glad denne Dagen,
og dei tok strakst deri Tankeii, at han maatte hava
hoyrt eitkvart, som han likad, og daa helst i Gjente-
vegen; for annat kunde ikkje gjera Odd so glad,
so«mykje kjende dei honom. Dagen etter skulde
han aat Skogen og hogga Ved. Tidleg umMor-
gonen lagde han avgarde med Oksi paa Nakken-
Daa han kom uppaa Mjaltenntem sang han Frid-
voll laag blenkte ende upp mot Hinunelsyni med
sine graiie Vollar, og det var Guro, som og gleiin
der ute i den kvite Ermeskyrta si, um han ikkje tok i
’Mist. Daa slog hati Lovame sine ihop og sagde
utav sin heile Hag: »Um Laurdags Kvelden vil eg
freista, anten so det brotnar-l)ell brestl» z
——— Laurdagskvelden kom. Det var ingen
fager Kveld just; det taut og bles og ubbad seg
upp til Uveer; men det fekk vera det same.. Han
fekk med seg ein Fyretalsmann og ei Brennevins-
slaska. Vaade desse Slagi er gode aa hava, naar
Ein vil paa Friing. Brennevinet gjer Ein meir
rodrcg og lentug, og Mod sær- Gin og, um det er
Skort paa det Slaget, og Fyretalsmannen er god,
naar Eiii er i Tvil um, toss Gjenta vil taka imot
Gin. Dei smakad paa Flaska alt fyrr dei kom
upp til Fridvoll, so dei kunde friskast i Hagen.
Daa dei kom sram imot Garde11, gav Hunden seg
til aa gjøy sælt. Odd var rædd denne Skarvebik-
kja, men fram·laut dei. So tok Odd ein Staur
og Fyretalsmatmen nokle Steinar. Daa dei kom
upp til Loftet, kom Hunden imot dei med gapande
Kjeft; Odd dreiv til ’n med Stauren og raakad ’n i
Skallen, so Heilen skvatt· Han likad seg ikkje daa; for
detta laut vera syre ei Ulukka. Dei drog seg daa
upp Loftstroppi; Husi skok og skalv i den sterke
Stormen, so dei turvte ikkje fæla fyre at nokon
hoyrde dei. Fyretalsmanneii gav seg no til so
smaatt aa spyrja, um der var Folk, og um Vind
og Veer, og dei hadde i Myrkret vinglat seg uppi
der, um det kannhenda kunde vera so væl at dei
kunde faa Husrom Nottiyver· Gtter eit langt Prat
gjekk Dori endeleg upp, og Odd smattinn i Loftet.
Der kom Brennevinsflaska sram att og vart smakad
paa alt i eit; Odd vart snart kvat, Ordi losnad
fraa Tunga, og alt gjekk lystigt til. Guro lo, so
det song i Loftet; sor Bedlar var sjeldsynte paa
Fridvoll, og detta var daa ei Moro. Odd slog
no sutpaa um, kvat LErend han kom i, og Guro
kviskrad berre eit stillt »Ja« paa altdet han spurde.
Det bles uhorveleg ute, so det lyfte liksom Husiav
Hollesteinarnex men det lagdeingen av deiMerketil.
—— Det var kyrrt i Lostet no. Kannhenda
Friaren alt var faren paa Heimvegen? — Visst .
er det, at Ingen vakte lenger paa Fridvoll no.
Daaskom det ei illherveleg hard Vindkula
ylande ned gjenotn Knipaskaret, reiv med seg Buske-
gjerde og Hustak paa baade Plassarne ovanfyr
Fridvoll, kom til Gards med dubbelt Magt, tok
halve Loftet med seg, og Odd og Gjenturne med;
der vart eit Brak og Brot som paa ein Domedag,
dei huad og skreik, »Sjavsolkje« upp og ut, og
daa dei skulde sjaa seg til, so laag Gjenturne og
ein Gut og kravlad og kraup ned paa Jordet millom
sundbrotne Veggjer og alskyns Rap og Skrap.
Forunderlegtt Men Odd fekk aka seg ned i eit
Oreholt, for lenger orkad han ikkje med same, og
han-3 Lukka var det, at »Sjavsolket« fekk annat aa
tenkja paa no enn aa sara etter honom. Gjenturne
hadde daa ikkje nauvat so mykje, og det varde ikkje
so sælt lengje, fyrr Folket paa Fridvoll hadde roat
seg til att.
Men ned i Oreholtet laag Odd og vreid seg.
Han hadde fenget ein hard Stoyt yver Akslerne
av ein Vegg, og slegjet seg hadde han hellest og;
men han kjende sdet ikkje; det var Sinnet, som
beit honom, beit honom, so han mest var utor
seg. So skulde Ulukka vera ute denne Gangen med.
Til Spott og Skam syr Bygdefolket skulde han vera,
koss han soor aat. Detta vart Mat fur alle
Sladderkjeringart aa, kor dei vilde flira og glisa
og læ, alle som saag honomt —- Men han skulde
væl gjeva Kvinnfolket ein god Dag, han. Aldri
meir skulde nokon sjaa honom paa Friarstigz aldri,
aldri meir skulde han gjera seg til Narr — — —
Men naar det kom til Stykket, so hadde Guro
sagt ’n Ja! Skulde han sleppa detta Taket? Skulde
han gjeva upp, det han alt hadde vunnet? —- Nei,
det var væl ikkje verdt aa vera so blaut. Det
var ikkje verdt aa lata seg skræma for snart. Og
Guro . . . ho var ikkje god aa sleppa. Neit han
vilde «freista ein Goiig til. Tredie Gongen sætte
det; det hadde han altid høyrt. Den, som heldt
trusast ut, han fekk vcel Løni tilslutt; altid kunde
ikkje Ulukka vera ute. Bygdefolket fekk lce so len-
gje det vilde; han skulde nok tilslutt vera den, som
lo best! — (Meir.)
Meir nm Partistride11.
(Jnnsendt.) -
I.
Naar eg her vil bry Lesaren med endaa eit
Par Ord um denne Ting, so hev eg lite Von um,
at Hr. Ø. No. 2 skal koma paa andre Tankar ved
det; men eg maa kor som er protestera mot ein
slik Maate aa svara vituge Folk paa, som den han
brukar i Svaret sitt til Hr. Ø. fraa Sunnhordland.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
