Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
62
Fedrahcimen.
26de Februar 1879.
fyr at Restaurateiren skal halda Mannskapet billeg
Kost"! — Det burde ikkje vera soleids.
Ein annan Grunn er den: ,,Bønderne kann
taka fyrste Plass, dersom dei ikkje er nøgde med
— 2dre·’ Det er Jngen som forbyd deidet»« —Nei!
dersom Bonderne hadde Raad til sliktl Men det
er berre dei faaaste, som kann vera so fluse· Dess-
utan er det sjeldan hyggjelegt fyr Bonderne aa
vera saman med ,,Storfolket.« Dei veit syr det
meste, kvat Vyrdnad dei fcer der. Her er for mykje
av den Slags ,,Daning«, som verdset Maanen
etter Klædi han gjeng med og Maalet han talar,
og som trur, at det kropslege Arbeid skjemmer sin
Mann, — iallfall er Stavangerkulturen ikkje komen
stort lenger. Og paa den Maaten er det litet
Hjelp i aa visa Bonden til »fyrste Plass««. Denne
syrgjelege Klova millom Bonde og Bymann er til
Meins her som i alt annat· 1. 11.
Morgedal (Kvitseid)—Prcemie-Skirenn
iTelemark. No, daa alle Blad hev so mykje aa
fortelja um dei Skilaupar-Sto«rverk, som Telemark-
ingarne og serleg Morgedvlarne gjorde der innved
Kristiania, lyt eg fortelja littum eit Premi-Skirenn,
som Hr.H. Hitbpen o. fl. med Hjelp fraa ,,Central-
foreningen« fekk istand her i Morgedal den 1ste
Februar; — det skulde vera fyr heile Telemarki·
Dessverre vart ikkje Føret av det beste. Git
Par Dagar fyreaat kom det Tøyr, og paa sjølve
Dagen var det so leidt Veer at Skidi klabbad, og
skulde Eiii hoppa nokot langt, so hekk Ein fast naar
Ein kom nedpaa att, og daa bar det naturlegvis
hovudsttip med Lauparen. — Det var so avgjort,
at dei skulde hoppa utyver ei Rein. Men daa dei
skulde prøva, so vann dei ikkje frampaa Hoppet ein-
gong. Dei fekk seg daa ei Laam1) fraa Toppen
av ein hog Niit, og ned yver den var ikkje annat
enn Hopp paa Hopp og Kneik paa Kneik, so der
skulde gode Hooud og Fatar til, utn Ein skulde
greida seg der. Det galdt og niykje paa Skidi.
Hadde Ein ikkje stive Ski med grove Gaarar i,
var det mest raadlaust aa-standa; difyr laut og
meste Flokken, um dei var aldri so glupe, ,,bite i
Sangen-« der-
1) ,,Spor af noget, sont er draget eller slæbt afsted,
saasom efter Tomncerstokke i Sneen eller efter Ski-
lobenT" (J. A.)
Dei som greidde seg best, var, etter som Doms-
Nemndi (,,Bedømmelses-Komiteen««) meinte, desse2
Aasmund Brekke fraa Morgedal; Olav Drangs-
tveit, Do.; Jon Hange, Do.; Gudmuiid Slettemeaas,
Ordal; Olav Haugann, Morgedal; Klas Kvalsæt,
Ordal; Knut Haatveit, Morgedal; Aslak Drangs-
tveit, Do.; Olav Landsverk, Dalakarl.
Av Gutar under 17 Aar var desse dei beste:
Olav Haugann, «Morgedal; Henrik Florenz,
Kvitseid; Torjus Hemmestveit, Morgedal; Jon
Breidalen, Ordal; Tarjei Slettemeaas, Do.; Vilhelm ·
Florenz, Kvitseidz Steinar Skjeie, Selljord; Hans
Haugann, Morgedal; Gunnar Svenkesen, Kvitseid;
Nils Viborg, Laardalz Olav Bergeland, Morgedal;
Kristian Grimsgaard, Kvitseid.
Der møtte fram Lauparar fraa mest alle Bygder
i Kvitseid og mange fraa Selljord og Laardal·
Av Tilskodarar 1nøtte ei heil Mengd, og mange
var Gjentur; — detta siste gjorde nok ikkje minst til,
at Gutarne roynde seg og gjorde detbeste deikunde·
TriDagar etterpaa var her det beste Skifzzre,
og daa fekk me istand eit Premirenn fyr Smaagutar
under 13 Aar. Og det maa egsegja, at dei greidde
seg framifraa; ja vil dei halda fram som deistem-
ner, so kjem dei til aa gjera dei Morgedalske Ski-
lauparar endaa meir namngjetne enn dei er. Det
var no helderikkje Meiningi, at Kunsti skulde minka.
Nei, veksa skal ho gjenom allsteidt friske LEtterl
Dei beste av Sinaagutarne vark i »
Olav A. Bergeland —- 12 Aar-— hoppad 22 Al.
Halvor Bj. Brekke —101J2 » — » 20 »
Kjetil H. Haugann —- 12 » —— ,, 18 ,,
«Halvor Haugann ——121-2 » — » 18 ,,
Jpar Vygland —11 » —- ,, -19 ,,
Olav Brubakken ——12 » —- ,, 17 »
Johans Solli —12V2» —— ,, 18 »
Bj-
Hyllestad (Scetersdal) — Nytt Samlag.
Me hev her sengje istand eit Samlag, som hev til
Fyremaal aa kveikja upp Elsken hjaa Folk til sitt
rette Maal, og hellest annat, som kann vera til
Gagn· Ei Lista vart sendt utyver som Folk kunde
skriva seg paa, og 23 skreiv seg. Til fyrste Motet
kom paa Lag Helvti. Der valdest 5 Styrarar, og
av dei vart vald ein Fyremann elder Ordstyrar og
ein Kasseran Kvar Medlem skal betala VY Kr.
Aaret; Pengariie skal vera til Bøker. — Samlaget
fekk Namnet, ,,Hyllestads Framstigs-Samlag.« Fleire
hadde imot detta Namnet, daa det lyddest for stort
og kunde gjeva ,,Motstrcevararne« for mykje aa
snakka um —: ,,kva Framstig hev de gjort? me
ser kje nokot Framstig,«’ o. s. fr. Men paa slikt
er det best aa svara, at det er daa Framstig me
vil stræva aa gjera; me liver i ei Tid, daa det
ikkje samer seg aa ganga attende.
Aa ja, Motstraevarar er her nok av enno; men
me er daa Gudskjelov komne so langt, at me kann
segja til dei: ,,det pert dykk hardt aa stampa imot
Braadden.« « A. Rysstad.
Sttilelaudet— Ein rar Fisk. Tvo Menn
sette her um Dagen ut sine Linur Ved ,,Skorpa«
(ei Oy ved Krosshamn) og skulde draga draga dei
Morgonen etter· Det drygde ikkje lengje, fyrr dei
kjende dei hadde Fisk, og dei lagad Kleppen 1) til
syr aa langai Kveita, naar ho kom paa passelegt
Hogg. Men ,,det maa nok vera ei rar Kveita,
detta-her,« sa han som drog, han totte det vart so
mistenkjeleg tungt.
leg ,,Kveita« upp i Sjoberkje (Vasstromen, Hav-
flata) og hogg i med Kleppen; men, nei, Kleppen
gleid utav. Udyret — som dei no trudde det var
— lagde daa paa Saam burtetter Sjoberkjet so
Morelden hegla taa det, eg du høyrde det pustad
nett soin ein Knal. Og so skaut det til Botnar
Gtter eit hardt Basketak fekk dei endeleg Udyret.
uppatt andre Venda« No braut Dagen fram, og
»Udyret" viste seg aa vera ein uhorveleg stor og
arg — Otter. Den eine av Mennerne treiv ei
Tofta og vilde tyna Karen, men Otteren slapp laus
og sprang paa Sjefen att det beste han kunde.
Eg hev hayrt gjetet mange Maatar aa fan-
ga Otter paa;b kanskje denne her og kann hava ei
Framtid syr seg! —t« —e. ·
Selljord — Prestegreidur. Nei no bli
dce reint sorgale mce Prestegreiunne her i Selljor.
Ro liver me Under einslik Nagnarok, som vel aller
Selljors Menigheit kann minnast· Dce ce Brø-
anne Presteii Barth aa Futen Barth, som eit
Aars Tid heve fengje upp denne ukoselege Mira-
Aa under alt detta huyrer aa·ser·me no so mange
l) Hake med Jarnkrok til aa draga inn Fisk med.
Eixt Fritenkjar.
Ei Forteljiiig or Samtidi.
XV111.
(Fra1nhald.)
»Godt! ja, han er ein meinlaus Mann, —
endaa han var Heidning god nok, han med-« ——
,,Schiller? som Faer var so glad i?««—,,Javisst!
Daude Heidningar er ikkje faarlege . . .« ,,C’ystein!«
,,Kjaere, det var ikkje vondt meint. Faer din er
ein fagna Maiin. — Er det fleire Diktarar, du vil
lesa?« — »Ja, Gothe —? — Men han er væl
og Heidning?« — ,,Den verste av allet« svarad
Hauk. ,,Er her daa ingen Storskald, som hev voret
kristen?« spurde Ragna rædd. Han tenkte seg um-
»Av Storskaldar veit eg knapt nokon aa nemna·
Men av dei mindre . . ."— ,,Enn Shakespeare?«
spurde Ragna· ,,Ja, han er so stor, at han stend reint
uppyver denne Striden,« sagde Hauk; »han kann
brukast av alle.« — »Lat meg faa slike . . . Du
trur ikkje, kor vondt eg seer av aa lesa alle desse
stygge . . . Det legg seg fyr Bringa, eg vert som
sjuk. Det er Veikskap av meg, det veit eg nok;
men eg kann ikkje hjelpa det. Du maa bera yver
med meg.« ,,chere, kor kann du tenkja—?« Han
kysste henne-
Men i Grunnen gjorde detta ’n vondt. Der
var paa nytt ein Veg stengd milloni henne og honom.
Han hadde tenkt at ho var sterkare.
Skulde no ikkje alle Vegjer stengjast millom
dei, so maatte han paa nytt vaaga seg til aa tala
med henne nm sine Tankar, og det utan Avbgygjing
Han prøvde det, men mildt ogs fint, so det ikkje
skulde saara. Men no, daa Ragna haddelesetdesse
Bøkerne, var ho gloggareidesse Ting. Ho gaadde
strakst, naar han kom inn paa ukristelege Tankar·
Lengje hefyrde ho paa honom og tagde. Han tok
so smaatt til aa vona, at ho var paa Vegen til
aa skyna honom. Men ein Gong, daa ho totte
han bart nokot strid, bad ho honom med ein sorg-
blid Smil, at han ikkje vilde tala um sovoret.
,,Du veit eg er so veik,» sagde ho, med Bøn i
Mælet. Han smilte, men nokot saart, og det var
ikkje fritt han bleiknad. »Kvat skal eg tala um
daa?« sagde han. Ho kvakk; — enn um ho paa
denne Maaten dreiv honom reint ifraa seg? —
" imot deg?« spurde han.
,,Jau, jau, tala um alt," bad ho, ,,men legg ikkje
fram so mykje av desse . . . nye Meiningarne, so
er dit snild.« — »Vil du daa eg skalvera usann
»Neil nei! tala um alt,
og som du vil!« —— ,,Men naar eg veit, at eg saarar
deg ——?" sagde Hauk skjelvmeelt. »Eystein ——!«
ho greet· Han drog henne mildt inn til seg, men
kunde ikkje fvara. -—— Sidan provde ho aa tvinga
honom til aa tala, med di- ho i mest all Ting
spurde um hans Meiningar. Men ho kjende snart
med stor Rædsla, at han hadde fengjet større Magt
med Tankariie hennar enn ho baade visste og vilde;
serleg kjende ho detta, naar ho kom i Kyrkja elder
talad med andre gudelege Folk. Ho kom ved detta
i ein slik Strid med seg sjø1v, at ho var paa aa
gjeva seg hver. Ho totte ho hadde aa velja millom
Gud og ho no m, og her kund e ho ikkje velja. ——
—- Sin store Tanke sum aa vinna honom att-
ende til Trui, den prøvde ho fraa fyrste Dag aa
setja i Verk ved aa syna honom eit sanntkristelegt
Liv, so han liksom skulde sjaa, at Kristentrui var«
den beste og sannaste. Og detta gjorde ho paa
ein slik Maate, at Hauk osta maatte tenkja med
seg: var alle Kristne slike, so vilde Kristendomen
Med mykje Bal fekk han ende-—
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
