Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
26de Februar 1879·
Fedraheimen· 63
rare Ting, at me vel aller heve høyrt aa set so vann seg heim. Han søkte strakst Sengi og lagde den som tek Guro, scer Garen go,
mykjy rart sea her kotn lutherske Prestar til Sell- seg til aa sova. Sov lengje og tungt; men det den som tek Sigrid, seer Sauir tvo!
jor, kanskje inkje daa her var katolske helder! Aa Vondi i Aksli tok til. Han vart liggjande i 8 Gjenturne kniste og lo aatdetta Stevet. Odd
" me hayrer dce inkje bare som Sogur, men like-
sram i Or aa Framfcer· Alle undrar seg aa
heve undra seg alt ifraa me fekk denne merkjelege
Mannen ( her isjor Vaar. Some lær, andre rister
paa Hovue aa veitinkje hori dette skaa ende. Du
heve sulla hayrt um den morofame Storfjauen
mot Arvesen aa Folkehogskulen;dae var mest ,,tragi-
komisk« dæ, men kansje mest komisk endaa, for baade
Arvesen aa dei vitugaste aa vyrdlegaste av Byg-
defolkje maatte regtig storlce, daa Presten skulde
klare for seg i den Sakji. Men no paa dce sein-
ste heve Mannen byrja paa nye Bragder. Nokle
av dei beste av Læraran11e, derimyllom tvo av
Klokkaranne, ce no beint ut truga mce Avsetting,
for dce dei heve gjengje aa hoyrt Aroesen, endaa
dei hadde Lov til dak baade av Skulekonnnissjonen
aa av Presten. Maaten som denne Avsetting fkaa
bli gjort paa, gjenge der dei underlegafte Segner
Um; No skaa nokk tvo av dei beste Læraratiiie i
Flatdal for Alvaar kastast paa Trokkji av den
same Grunnen. Ja her bli »Skodespil«t
Alles Spursmaal er no: Kor lengje skaa
dette vara? Er dce mougeleg, at sovore Prestestell
kann gange lenger? Vil inkje snart Vispen koma
hit aa etterrizkje Prestens Framscer, fo bli her snart
forgale· Tvo av Jchehjalparanne heve alt sagt ifraa
seg Yrkje sitt; eit Par andre er i Tankar um aa
gjera dae sama, aa Presten seie beint ut, at han
korkje vil høyre paa Mæhjølpara11ne sine elder paa
Menigheiti. Han som Prest i Selljor maa einaste
vita, hot som er dce beste, seie han-
Ja no saknar me saart vaare Kappelanar Bye
aa Synnes, som livde so vael mylloin oss, aa som
hadde so mykjy gott aa seia oss-.
Selljor den 15 Febr. 1879.
Jgruiid Telnes.
Friarserd.
(Forteljing av H. L’.)
(Slutten.)
Han reiste seg og ruslad paa Heimvegen. No
syrst kjende han rett, kor vondt han hadde slegjet
seg, og det var ikkje meir enn med Naudi, at han
Dagar.
Rodurne um Odd Kvaales Friarferd gjekk
Bygdi rundt; kvar lagde sin Stubb til, og fo kann
me vita, kor den Soga kom til aa sjaa ut. Odd
— fekk hoyra alt og vart so harm og skamsull, at han
.,Men tredje Gongen skal dei sleppa
aa laet« skreik han og sette i ein Eid. Um Næt-
terne laag han og ørad og saag mykje«rart. Han
totte at alle Kjestarne i Vygdi var samanlagde til
ein stor, og denne lo aat ’n, so Stova huskad seg,
og han treiv etter Eldskora med Eldmyrja i og
heiv etter denne sæle, flirande Storkjesteti, som
berre lo meir og meir ved det. Den niande Da-
gen var han paa Føterne, men orkad ikkje aa ar-
beida paa tvo-tri Dagar endaa. Han var fælt
skamfull og tolde knapt aa sjaa Folk; men defs
meir fast vart han i det, at han vilde retta si
Skam upp att.
Paa Fridvoll lo dei ikkje minst, og Guro totte
ho laut lce med som dei andre. Daa Loftet var
uppbatt att, slutte Gjenturne derinn, og syrste Kvel-
den fekk Guro ein ny Bedle, som ho nok i Grnn-
nen likad betre enn Odd. No kunde ho ikkje segja
Ja til den nye, av di ho hadde lovat seg burt til
Odd; men det lovad ho, at dersom ikkje Odd heldt
Ord, so skulde han vera den fyrste. Bedlen strauk
daa av Garde, glad i Hagen. »Detta lagar seg
nok!« tenkte han. Nokre Dagar etter fekk han
hoyra av ei Kjering, elder kven det var, at Odd
ikkje vilde til Guro meir. ,,Dei laut vandra kvar
fyr seg, daa det fylgde slike Uheppur med dei.«
Detta totte Guten var rimelegt. Men Odd fekk
og hoyra um den nye Bedlen, som Guro hadde
sengjet, og strakst sette han feg fyre aa gjesta Frid-
voll næste Laurdagskveld, for Guro skulde nok verta
hans-, um det so skulde ,,snjoga Fantekjeringar««,
tenkte han, Og næste Laurdagskvelden soor han
til Fridvoll. Detta var tredie Gongenz no skulde
det sæta. Veeret var fint og stilt, ,,so Loftet ram-
lar veel ikkje ned i Kveldl« tenkte Odd Kvaale.
Han smatt inn i Loftet, og alt gjekk godt.
Han var lentug i Radttrne sine, gartad og sang-:
No vil eg Døttanne mine gifte,
no ska de høyre, hoss eg vi stifte-
mest greet-
sette seg paa Sengefjali og rødde; Kjesteii hans
gjekk som ei Linbraate. Seinstpaa var han traytt
og sovnad. —
Ein Ting hadde Odd gløymt, og det var aa
loka Lostsdynni. Um eit Bil kom den andre Bed-
len drivande ——— og rakt inn. Han saag Odd, og
tenkte strakst paa Fantestykkje· Skulde han kasta
honom ut? elder gjera honom eit annat Spikk?—
Odd var sterk; det kunde vel ikkje verta so beint
aa faa honom ut. Men Guten sann paa Raad.
Han tok fram Kniven sin og skar ut eit stort Stykkje
or Brokihans Odd—bak. Og so gjekk han, og lo
med seg —: ,,ein Fulansing Vil aldri Guro hava!«
— Meti det utskorne Stykket synte han til koen
han raakad og var ikkje bljng fyr aa fortelja kven
som aatte det.
Odd vak«nad paa Dagsida og gaadde snart, at
han var fo forunderleg . . .snaud . . . Gjenturnei og
lue, so det var utor Maaten, Odd bannad og var
galen; — ,,men no sasr du ganga!«« sagde Guro,
,,er ikkje vil eg hava eiti Mann, som er fo snaud
bak!«« — Odd skynad strakst kven som hadde gjort
detta, og ut foor han som han var avbiteti baade
Oyio — — —
Sidan kom Odd Kvaale aldri meir paa Frim-
ferd. Han vart gangande fyr seg fjalv i all si
Tid og hadde .Mistru til alle, meti helst til Kvinn-
folket. »Aa tru paa Gjentelukka er som aa tru
paa nottgamall Js,«’ sagde han, og det heldt han
paa, so lengje han livde.
Kriftillnia, den 25de Febrtrar 1879. «
Jnnebtcnde Born. Fraa Vardgy (Vargat))
er der kometTidend um, at 3 Born er innebrende
midt paa ljose Dage11. Mori hev gjenget fraa Vi-
tet av Sorg.
Billwtboggar H; Budal er sjuk; han hev
legjet paa Rikshospitalet i lang Tid. Det er
Bringesjuke han lid av. Naar den strengaste Veir
er yver, maa han reisa til Sudlandi, skal det vera
nokor Von um, at han kann koma seg. Bisp Gri-
melund i Throndheim bed Folk vera med aa hjelpa
til med Pengar, daa Hr. Budal aldri hev voret
rik, og det, han hadde fpart saman, er stroket med
under Sjukdomen. Pengariie kann sendast Bifpen.
’ss at
1- ’s- s- —
—- ,,,,,, . .–— —«—— »
enno eiga Verdi. Men han hadde ei Kjenning av,
at alt detta gjorde ho med Tendens, fyr hans
Skuld,—og strakst fekk det mindre Verd og liksom
mindre Sanning. Stundom var det endaa mest so
» han mislikad, at ho bøygde seg so audmjukt og
motstandslaust under hans Vilje. ,,Der er for litet
Reisning i dettat« tenkte han. ,,Der er Træl-
dom i det! Kvinna hev ikkje godt av aa liva
under ein slik Slliorall« ——— Detta forstod ho eingong
av eit Stykkje han hadde skrivet i Bladet, og daa
vart ho mest raadvill. Ingen hadde ho som ho
kunde tala med, og Truihennar var ikkje so trygg
og hugheil som fyrr. Ho leid meir enn nokon
Livande visste· Men so bad ho og greet og las-
i Bibelen, og ho kom daa tilslutt til det, at ho
burde halda sram som fyrr.
Hans Vangen, Broer hennar, kom til henne
stundom, men altid naar han visste at Hauk ikkje
var heime. Han hadde lagt seg sterktpaa det Anl-
vorlege i denne Tid, søkte Lag med Methodistar
og Hernhuttingar fyr aa læra »Aalvor og Eldhug,«
og heldt jamt Brevskifting med Balle av same
Grunnen; ,,for eg hev voretvill og tankelaussyrr,«
sagde han, ,,og drivet syr alle Vindar.« Naar han
var hjaa Ragna, preikad han og las, og jamt og
samt aatvarad han henne mot Hauk, som vari
Sanning einSatans Gngel, fend til Tukt fyr baade
henne og alle andre. Ragna kunde ikkje lenger tala
stort med honom, og ho lautGong paa Gongsegja
seg sjglv, at det han foor med, var som Bos og
Barnemat motHauks klaare, um enn kalde Tankar.
Det var no etter kvart komet so langt, at
Ragna i sine eigne stille Tankar vedgjekk, at Faer
hennar hadde havt Rett, daa han spaadde henne
tunge Dagar saman med Hauk. Men likevoel vilde
ho ikkje fyr alt i Verdi ynfkja sitt Val umgjort·
Det, som var imillom dei, svar ei so stor Sak, at
det drog til likso vael som det skilde. Dei livde
som i ein dagleg Strid fyr aa vinna kvarandre,
og denne Striden yeldt Kjærleiken ung. Eystein
og Ragna var i rette Røyndi eit lukkelegt Par,
alt Um dei-som alle Lukkelege—ikkje rett visste
det sjalve·
X1X.
Hauk skreiv i Bladet og studerad Politikk.
Mange av Stykki hans vart haldne fyr meisterleg
gode, andre totte Folk var hosta radikale. Men
dei hardaste Stykki, han skreiv, sette han ikkje Namn
under, berre eit Merke, ,,R. F- S.«, som skulde tyda
»Rett og Sanning«, og som berre hans beste Vener
visste var hans Merke. Desse Stykki av R. Et S.
vart ofta paatekne av konservative Blad og brukte
til Prov paa, at ,,Framgang« var eit ukriftelegt
Rotrivarblad, som inkje Folk burde lesa.
Hauk fekk fleire Skuringar av Faer sin fyrskuld
sitt Arbeid i ,,Framgang«. ,,Eg hevikkje Vitpaa,«
skreiv Provsten, ,,at du kann halda pacl og skriva
i slikt eit ugudelegt Blad. Du hev daa so mykje
Vit, at du fer, kvat Leid det Bladet stemner, og
du hev vael so mykje Samvit og, at du ikkjei
Grunnen vil vera med og hjelpa fram eit Arbeid,
som daa fo tydeleg gjeng ut paa aa nydeleggja
Samfund og Kyrkja. Hugsa det, du: Folket hev
ikkje annat aa halda seg til enn sin kristelege Barne-
lærdom, og vert den fraa det tekjen, so kann korkje
du elder nokon annan gjeva det nokot jamgodt istaden.
,,Hugsa dertil det, som eg sagde deg fift·
Drag ikkje paa deg nokon Mistanke um aa vera
ein Kyrkje- og Samfundsrivar! — for den Mis-
tanken er speleg og stengjer alle Begjer-
, (Meir.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
