Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
WFM
edraheimen.
Eit Blad aat det narske joluet.
Kjem ut kvar Onsdag og Lanrdag.
Pris fyr Fjordnngaaret: 1
Afg. 24 Kr. 1,10 (= 03 ß) med
-· o Porto og alt. Vetaliiig i
fyreaat. !
Onsdag den 26de Marts 1879.
Lysingar kostar 10 Ore · .
« (3 ß) Petitlina, og daa 3dlc Ys 4
- etter Maaten fyr større : Hul a.
Bokstavar. ·
Uta11 Raug.
Skaansk Folkeliv paa 1830:Talet, teiknat av
Avis-
1.
(Framhald.)
Lave nikkad samtykkjande til desse Meldin-
gar, som Mylnareii i halvhog Toiie kom fram
med, i di »Hr. Danielsson« liksokn kom burt og
gav Rom syr Mylnaren, Per, Son hans ,,kloke«
Lars Danielsson i Tommelykke
Men no fekk Mylnaren Auga paa Prestemnet
sitt, som, utan aa bri) seg nm at Faer hans var
der —— det galdt væl Sandskindi, tenkte Guten;
for Lave hadde Sandskind fraa Mylnaren til Reid-
ing — sat der og lagde sin bleike«’ Kinn inn til
det rosefriske Andlitet aat Olu, i di han hjelpte
henne aa føra Gresfelen. Daa kom Storkarsminen
upp att. »
»Er det paa den Maateii han studerar og
viser sin latinske Kunnskap? —— Kvat er det duheo
syr deg der, Daniel?«-
»Eg berre hjelper Olit aa skriva B,«« svarad
Guten, utan Staming no.
Mylnaren saag handfallen paa Lave. »Skal
Skræddardotteri læra skrioa? veit Faeren um den
Saki?«
Lave kjende seg til Mods som ein Brotsmann
gripen paa fersk Gjerning og saag raadvill paa
Olu. Dei andre Skuleborni saag ut alle ihop
som uin dei spurde med Per: ,,veit Faer hennar
um den Saki2«
»Ja, baade Faer og Moer«’, svarad Olu, men
bljug var ho, og det likso vcel fyr Foreldri Skuld-
Meir vart det ikkje talad nm detta i Skuleti
den Dagen. Per Mylnar gjekk heim, og Haren
vart godt og væk bergad heim i Stovaljans Knut,
Sokneskræddaren. «
,,Daniel skal i Latinskolen til Nyaan« kunn-
gjorde Per syr Kona si, daa han kom heim; .,han
skulde disyr haldast burte fraa Skræddaren og Maa-
laren no, naar Joli kjem. Ho Olii hans Knut er
ingi Leiksyster fyr ein Latinskulegut,« forklarad han
og vende seg burt fyr aa sleppa aa sjaa det spyr-
jande Augnekastet, Kona hans gav honom. ,,Ja,
det nyttar ikkje aa leggja imot; for so mykje Myl-
nar er eg, at eg veit det er betre aa stemma i
Bekken enn i Aai.«
,,—— Men, Per, er det sannt, at du skjeller
meg syr ,,Frua« di ut i Bygdi? — Fatikfolk, som
gjeng og bed, tek til og kysser meg paa Fyrklaedet
no. . . . Eg vert til Narr fyrr alle vaare Jamn-
likarar . · ’
s-
,,Hev me nokon Gong havt slike, Dorte? —
Moer di var Jordmor, Faer din ,,Jordmor-Mann««,
og min var ein ,,klok« Beindoktar. Eg hev aldri
kunnat verta vald til Kurkjeverja, elder Nemnde-
mann, 1) elder — um galet skulde vera — Riks-
dagsmann Kvat kunde eg daa verta annat enn
rike Per Mylnar, og det er eg no, alt um meikkje
hadde stort aa byrja med. Men so heitest det, at
eg tek større Meldavgift enn ærlegt er. . .«
»Det er ei æveleg Lygn, Per; det hev du
aldri gjort!« "
,,s?ei, aldri, Dorte· Var eg ein iicerleg Manii,
so kom ikkje ho, Gjenta, som syr sine Synder Skuld
ikkje kunde saa vigd Jord, men vartnedgravi her i
Skiftet millom meg og Kyrkjeverja . . · eg fekk
kastat Jord yver den morknade Kista hennar, som
no etter det seinste Haustregnet stakk seg fram or
Moldi att . . . den arme Sjæli kom væl ikkje og
vekkte Mylnesveinem naar han raakar til aa sovna
og læt Kverni ganga i Stein, — dersom eg var
ein Tjuv, som forten"te, at Koerni mool seg i
— Brand. Do, lat det vera det same, Dorte; men
kvat Plass scer du vael ved vaare Gilde? maa du
ikkje altid sitja paa den lause Frambenken ved
Bordet, der dei sit, som er utan RangZ Du sit
attmed Klokkarkona, og eg breiddmied Klokkaren . . .«
,,Naar eg skiftar Faringi mi, so veit du,
baade du og eg kjem upp i Høgscetet, der Skiftar-
arszne sit . . ."
»Ja vissti daa kann dei ikkje annatt Men
naar er det vcel din Tur aa skista Gildeforingi
vaar? Jau, sist av alle, naar Gjesterne er leide
av kald Steik og Sukkerkaka og kvar ein lengtar
heim til sitt; daa kjem du, Dorte, med som ein
Attpaasleng« -
»Det kann no Ingen hjelpa, at me ikkje han-
rer til LEtterne her i Gildelaget.«
»Det er det same,« heldt Per fram i einvis
Tone; ,,k"ann eg ikkje verta retteleg Storbonde, so
skal eg so mi Sann verta Herremann, og Son
min skal verta Prest, so eg kann faa den Gleda
eingong aa høyra, naar han sraa Preikestolen had-
piskar baade Kyrkjeoerja og Nemndemannen og Riks-
dagsmannenz det kann daa Jngen meinka min
Daniel aa tala imot Storlæte, Girugskap og
Ovund."
»Men lat meg sleppa aa verta Frual«
,,Nei, ·Dorte. Lengje nok hev me stadet midt
i Vika og glytt etter baade Sundagarne. So snart
Daniel vert Latinskulegut og foer si Klædeskufta
og Klokka paa Lumma, so fær eg meg ein Utan-
1) ·Lagrettesmann·
paakjo»le med siberisk Krage og For av svarte
Lamikindx Lave reider no tvo slike Skind til
meg, so eg hev nok til det . . . Deg kauper eg
slik ein loden Orm med Rennesnor um Halsen,
otte ti« Alner lang — ,,-Boa« trur eg Provstiiina
kallar Isin, som heng henne radt ned aat Faterne.
Og so·-kauper eg deg ein Hatt so sin som han er
havande fyr Pengav«
,YMen Per —"
»«Hev du leset Hustavla di, Dorte? elder tak
berre dit og sjaa etter, kvat der stend aa lesa fyr
gifte Minnnn og gjer meg ikkje vond; du veit at
eg baade vil skal hava min Vilje fram!«
Dorte visste detta og sukkad berre stillt med
seg sjølv: »Kor skal eg kunna syna meg med Hatt
fyr Folk i Guds Hus? Gtid hjelpe meg, eg sazr
daa sleire Augo paa meg enn Prestent«
Ei Vika gjekk, og kvar Koeld gaadde Mylnaren,
at ung Daniel, Prestemnet, fylgde Olu heim fraa
Skulen. Detta var fyr Daniel aa ganga framum
Faer sins Dør, foi— Huset aat Sokneskrceddaren
laag justi Utkanten av Mylnaren siii Jordpart.
Denne, som ikkje var stor, sluttad just ved Huset
hans Knut i ein kvass Vinkel, avgrenst av tvo
samanlaupande Jordvollar, som var sette med
Pile-Runnar og ynerdregne med eit Nett av Kje-
ringbcer-og Vjarubær-Buskur, so dei ukn Sumaren
og Hausten stengde v(el av fyr kringmn-dragande
Smale, Gjæser og Tiggarborn, som kunde hava
Hug paa den trikantade Kaal-Aakeren og Stikkels-
bær-Trei bakansyr Sokneskrceddarhuset. Aakermarki
aat Mylnareii rokk ende upp til dei tvo Plomme-
trei, som skyggde Framsida av Huset og hadde
imillom seg ei Rad av Stokk-Rosur, som uni Su-
mareii strekte dei eld-raude Blomarne sine so hogt
upp paa den graae Stoveveggen, at dei glytte inn
gjenom Glaset.
No laag Snjoen djup og hard yver Aakrarne,
Vollarne og Kaal-Sengi, som det berre her og
der stakk fram einkoar grøn Kaalstylken or,
tydeleg graven fram i Dagen av Mannshaand.
Stikkelsbaertreiliktest smaae raude Saaturz Plomme-
trei var, av Dimma, Sol og Frost i Lag, yverdregne
med ei glansande Jsskorpa, og fraa Halmtaket hekk
ei tett, lang Rad av dei gildaste Jøklar· Skræd-
dararne, som hadde arbeidt heime i nokre Dagar,
fraus berre dei glytte ut; men Kong David og
og Harpa hans gladde mest raude paa den eine
Omn-Sida. (Meir.)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
