Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
2den April 1879·
Fedraheimen.
103
norske Folk, enn han vann hin Kvelden i Arbeidar-
samfundet. x Dce va kji fritt, anna me va vortne
litevcetta harme paa han, den Ti han gjorde Sig-
nalbrigde i Landsens største" Spursmaal Maalsaki.
Ja, ska e segja Sanningi fullt ut, so va dce nokk
meste Farin taa uss, so hadde tenkt se te finne se
ein an Merkismann· Men dce Slage, han slo
derinne, ha blikka uss atte lite. Han ha hælvt so
lovt uss Valdrisa, at han vil koma uppi te uss.
Han ska vera vælkomin. Bli han kannhende inkji
imottekin mæ sama Eldhuge,» so han vilde varte
før han gjorde Signalbrigde, sa vil han daa lell
bli imottekin mce varm o hjarteleg Takk før
dee, han ha gjort forr, o før dæ han gjorde no i
Flagsakm ——
Dae li mce dæ skri, o retno ha me Vale tett »
Herr N. Thune ha me tenkt paa
han ce provd no, o me veta, kor
Ein ny Mann her i fraa Valdris
ha me tenkt o velja paa Tinge, est han
berre vil taka imot Val, so me vona han
vil. Dce æ Herr Grling Vold iiraa Aurdal.
Da- va Skae, han kji kom paa Tinge sist,
di han ce ein sramifraa dugande, stovcerdig
o heiltupp grunncerleg Mana. Sparsam ae
han ogso o vil vist inkje vera me o riste
Reima or Annsmanns Nygg før o verja sin
eien. Sist fekk han mange Røyster; me vona
han rokk heilt fram dene Gonge.
Einar Solscet.
innpaa uss.
velja att;
me hava han.
Kristiania, den 1ste April 1879·
Storthinget. Meste 29 Marts: Til Formenn
valdest Gssendrop 83, Steen 59, Daae 24.
Varasormenn Sverdrup 79, Sorensen 52, Smitt 24.
Ellesthadde Royster til Storthingssorman11: Steen
s, Qvam 1 og Daae 1 R. Til Skrivarar Bjør113-
gaard, Skattebol og Ueland, Varaskrivarar Havig,
Øverland og Aarflot. Til Medleiner av Val-
Nemndi vart dei gamle uppattvalde, Sverdrup og
Lindstol med 93 R. Selboe med 53, dei andre
med eit millomliggjande Røystetal. Ellest hev dei
isyrre og denne Vika drivet trottugt paa med
Logsaker i Avdeilderne —- Formannskapslog-
Brigdet, ei Log um Aatgjerder mot Pest og den
kommunale Skattelog, som vert dryft kvar Dag i
Odelsthinget.
Kristiania Arbeidarsamfnnd heldt siste Sun-
dag Kveld Generalforsamling til Dryfting av Aars-
Fraasegn og Rekneskapsuppgjerdfyr1878. Etter
at desse Saker var avgjorde, vart det vedteket, at
det skal haldast ekstraordincer Generalforsamling
Sunndag den 27de April til Raadleggjing og Av-
roysting yver eit Forslag av Skraddar Gngelstad,
som gjeng ut paa, at Samfundet uttalar sitt Miss-
nøgje til Formanrten Hr. kgl. Fullm. Tho. Boeck
(som var med og gjorde Staak under Flagmatet
og tvo Gonger hev hindrat B. Bjarnson fyr aa
tala iaSamfundet, endaa Styret samroystes hev
vedteket aa beda honom um det gjenom Forman-
nen). Hr. Voeck sa, at dei kunde koma med so
mange MisstillitssVota dei vilde, han vilde likvel
verta standande som Formann tilden nye aalmenne
Generalforsamling i Mai og som Medlem av (
Styret til dei nye Val i Novbr.; vart han daa
ikkje uppattvald, gjekk han sjolvsagt ut; han let
seg ikkje skræma (det er vel nokot den gode For-
mann hev lært av Drottseten Stang og dei norske
Riksraadar). Hr. Boeck, som hayrer til Kristiania-
Jntelligensen, er kgl. Fullmegtig og sSkrivar i
Selskapet fyr Norigs Vel, der Stang er Formann,
og held »Verdens Gang« fyr aa vera eit klent
Blad, »Morgenbladet« fyr eit godt, pravde der-
imot aa truga seg sram og skræma med, at
dei, som hadde imot honom og hadde talat illt
um honom skulde verta dregne fyr Domstolarne.
Ein Medlem av Styrel, Agent Sandt, Son
hans Eilert Sandt, uttalad seg skarpt imot
Hr. Engelstad, sotn hati djgito demonstranc10·kal-
lad ,,den Maanen der«! Reint grysjelegt var
det, meinte han, at ein Mann som Hr. E. vaagad
berre aa nemna .Formannens Namn i
Samband med deiUtvisninigar fraa Samfundet,
som var gjorde. Hr.-Voeck er ein dugande Mana, men
han er altfor trongronid og einsynt til lenger aa kunna
gjera Nytte i eit Samfund som Arbeidarsamfundet,
som tek til aa veksa seg vakset; um han ogsotraas-
sar og kannhenda i Novbr. vert uppattvald, fcer
han vandt so gode, sredelege Dagar i Samfundet,
som han hev havt. Faatgkforstandar Jonsson sa
i Møiet, at han ikkje vilde sitja i Styret len-
ger under denne Formann, og det er mange, som
hev imot honom, ikkje berre fyr hans Aatserd under
lagmotet Han hev det som sume andre Skole-
meistrar, at han helst vil røda sjø11) og greida
alle Vandemaal sjslv; Logjerrie vilde han soleids
ikkje ha’ dryft i den syrre Generalforsamlingi; dei
skulde vedtakast en b1oc elder med Avro"y-
sting under Eit. Politik vil han ikkje ha dryft
iSamsundet; det som kjem alle ved, skal vera
utestengt der; derimot vil han gjerna svæoa Folk med
aa fortelja, korleids det saag ut i Nom i gamleDagar
og korleids Campagnaen saag ut, daa han var der.
Det er visst, at dei soor for hardt fram
paa detta Møtet, ·ikkje berre Hr. Voeck og
Sandt, men ogso Motstandararne, men det
er ikkje aa venta annat, so lengje Samfunds-
medlemerne snart sagt ikkje foer opna Munnen.
Naar Samfundet fær ’ein ny Formann og Med-
lemerne under honom foer Loyve til aa øva seg i
Tale, skal me sjaa det kjem til aa —ganga parlamen-
tarisk til i Arbeidarsamsundet og.
I Malmø do Kona aat ein Vakar Olsson
nyst av Trikinsjukdom; ho hadde smakat paa Kjatet
av ein Gris, dei hadde slagtat, syrr det enno var
spiket·
Jnridisk og mornlfk Rettferd. J Varberg
(Sverik) hadde Kaupmann Dtiberg skrivet seg god
fyr ein Sandberg fyr 1000 Krmiur· Den Siste
skreiv um Talet til 6000. Detta var sullt upplyst,
og Diiberg negtad at betala meir enn 1000 Kr.,
men »Konungens hogsta Domstol« domde honom
likvel til aa punga ut med heile Summen, daa
Sandberg var daaen og Btii hans fallit. Hal-
lands private Bank, som skulde ha Pengarne, etter-
gav derimot dei 5000 Krunrtr.
Kristiania-Fanatismen. Ein Kaupmann hev
latet sorkynna B. Bjornson Gjesteretts-Stemning
fyr eit etter Magten litet og derattaat tvilsamt
Kravsmaal fraa eldre Tid.
Khrkjcvigsla. Ei ny Kyrkja i Herland Anneks til
EidsbergiVorgesysla vart innvigd den 19de Marts.
Prest Larsen gjorde Tenesta som Bisp, daa Essen-
drop ikkje kunde sleppa fraa Storthinget. Arki-
tekten H. Velhaven hev LEra av Arbeidet, vert det
sagt; likeins Byggmeistaren T. Dahl, endaa han
hev tapt Pengar (3000 Kr.) paa Byggjingi·
Grosscrllr Huus Lindahli Stavanger, ein
av Vyens eldste og rikaste Menn, er daaen, 76
Aar gl.
Til Pkwsidellt i Schw eizarsambandet etter
S ch e r er, som er daaen, er vald Øverste H ert e n-
st e in.
Eitt Klokkar Hattrcm hev avhjelpt ein Sak-
nad i Bokverket (??) ved aa umskriva paa Dansk
nokre »Katekisationar yver Luthers litle Kathekis-
mus ao Dr. Schulltze og Dr. Carl Lind.« Her
stend det aa lesa: »Kven er den hogste Herren i eit
Land? — Det er Kongen. — Kven andre enn
Kongen skal me vera undergjevne? — Raadsmag-
ti. — Kve11 meiner Du med Raadsmagti? —-
Kongen og hans Raadgjevarar og Embcettsmenn,
som styrer Riket paa Kongens Vegnar· Desse er
likeins Herrar og tilkjem den Heidr, som det fjorde
Bodet krev.« Som Ein ser, hoyrer etter DHr.
Schultze, Lind og Hattrem Storthing, Heradsstyre,
enn dei, som er uppsette, so er Ein utlæg; — og
utlceg Mann bergar seg som han kann.
«Den her i Landet, som i dei store Spurs-
maal hev andre Meininger enn Flokken, han
maa anten kasta seg burt i Ingenting, oydeleggja
seg sjizlv og dermed ymist annat; elder so maa han
fara ’varlegt’, vera slog, vera ’klok’, ’ljuga’ . .
det er raadlaust med det. Samfundet ligg i Raa-
skapz Samfundet fcer taka Skuldi.« — —
Han rarde og rorde,i desse Tankarne, alt til
dess han kom til Byen. Daa gloymde han alt, av
Hug til aa sjaa Son sin. Han spurde upp Presten
Hauk, som snart var funnen. Skjelvande og liksom
rædd steig han upp Troppi i eit stort Hus; daa
han kom til Gangdori, las han paa Eeit Namnebrett
med store Vokftavar: »Eystein Hauk« Den
Gamle kjende seg som ein »Sjusovar«, som hadde
sovet i Skogen i hundrad Aar og no kom heim og
bankad paa Dvri hjaa seg sjolv. —
— Den unge Presten sat ««paa Kontoret og
skreiv· Daa Gamlen kom inn, saag han upp, vart
naaende bleik og Pennen datt fraa honom paa
Bordet. »KveniGuds Namn—·—?« stotad hiin. »Gg
er Faer din,« sagde Gamlen med skjelvande Mæle.
Presten flaug upp. ,,Liver du?« ropad han
som tryllt. Gamlen stod ør og sjologloymd og
stirde paa Presten; det var honom sjolv sraahans
Ungdoms Tid; men ikring Augo hadde han nokot,
som minnte um Ragna . . . — »No vil eg gjerna
døy, daa eg hev set Son min, at han liver,« sagde
Gamlen. Og Taarurne draup paa hans kvite Skjegg·
,,Og me, som hev trutt deg daaen!« sagde
Presten, han skalv mest liksom Faer sin. »Hm,
er eg so glzxfymd?» svarad denne. »Naa ja; det
er i Grunnen sannt; eg er ikkje stort meir enn ei
Heimferd. — Men endaa laut eg heim og sjaa
deg, syrr eg lagde meg til Ro.«
Presten hadde liksom vondt fyr aa tru, athan
no stod framsyr Faer sin. »Du var so forunderleg
lik Bestefar,« sagde han. ,,Gg vart reintrædd, daa
du kom inn; eg totte detvar han!«—»Hm; minn
meg ikkje um dei Ting. Provsten Harck vilde ikkje
vera Faer min i dei seinare Tider . . . endaa hev
eg no voret uppe og set um Gravi hans og bedet
honom gloyma . . . han var ein god Maan, den
Gamle; eg ber tung Sorg fyr hans Skuld . · .
Men til deg er eg komen fyr aa minnast mine gode
Dagar.«
.,Arme, kjære Faer,« sagde Presten med Graat
iAugo og tak baae Henderne hans, »so vil eg
takka deg fyr du kom hit, og lat meg no saa freista,
um eg enno med Guds Hjelp kunde gjeva deg nokle
gode Dagar her paa Jordi ! —Bestesaer min lærde
meg aa ynka deg, men Moer mi lærde meg elska
deg . . . og eg vil takka Gud, dersom eg no kann
saa hera fram til deg eit litet Graad av den uen-
delege Kjærleik,« som ho i all si Sorg og Sut bar
til deg, du arme villfarande Mannl« — »Tala,
tala," bad den Gamle, ,,du talar so likt henne!«
— Den Gamle greet, og den Unge greet med . . .
»Takk at du kom heim att fraa den ville Verdi,
heim til dine gamle Minne og til din einaste Heim.
Du kjem, ikkje som den fortapte Sonen heim til
Faer sin, men som ein sortapt Faer heim til Son
din, og maatte eg so sannt faa Naade til aa taka imot
deg so, at du kom til aa kjenna deg i Sanning heime !«
Den Gamle lagde seg i Son sins Armar, og
dei heldt kvarandre lengje i Famn. ,,Ja, ja, her
vil eg kvila," sagde Gamlen. ,,Eg kann ikkje vera
her lengje; men eg vil vera hjaa deg og kvila ut,
til dess eg paa nytt skal paa Langserd·« Lat oss
ikkje tala um det,« sagde Presten; »dersom du sinn
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
