Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
.———-—.-»-p——«—s———.——-»—«« .-—.—’-..·.—-
Fedraheimen..
Git Emd mit dei uorsne Høider
T——H
M
Kjeui ut kvar Onsdag og Lanrdag
Pris syr Fjordnngaaretx s
Kr. 1,10 (= 33 ß) med c
Porto og alt. Betaling s
fyreaat s
Laurdag den 5te April 1879.
Lysingar kostar 10 Ore
(3 ß) Petitlina, og daa
etter Maaten fyr større
s Bokstavar.
ZYTlarg
Utan Ra11g.
Skaansk Folkeliv paa 1830-Talet, teiknat av
Ave.
11.
(Framhald.)
Tvo elder tri Gonger hadde Aakeren gulnat
utanfyr Skræddarstova, Stokkrosurne bloint og Plom -
metrei boret Frukt, sidan den Vetrdagen, daa Per
Mylnar talad sinevarande Ord tildet ærlegeHaand-
verksfolket. Ordi hans hadde boret Frukt: Olu
vart negtat aa taka Pen i Haand sidan. Ho hadde
lydt utan Tingiiig; men Moeri hadde komet til
aa forraada Upphavsinannen og Gruntieii til For-
bodet, og denne Kunnskapen hadde hjaa den vesle
Gjenta sostrat ein «sterk Mothug— mot Faer aat
Daniel og gjort henne skygg mot denne sjølv.
Dei var no Lesekammeratar, i so Maate som
dei baae paa same Dagen og i same Kyrkja skulde
stadfesta Daapslovnaden sin; men Per Mplnar hadde
fenget stellt det so, at Daniel berre eit Par Goii-
ger var med hjaa Presten saman med hin Lesar-
ungdomen· Den, som- sjølv skulde verta Prest,
turvte ikkje hoyrast i Katekjesleksur, meinte Pei«, og
Presten, som hadde mange andre Ting aa tenkja
paa,- leet seg lita med, at Daniel tok seg same
Retten som vanleg vart brukad av Herremanns-
søner, som tenkte aa studera. Provstenbuddei
Byen; til den hoyrde tvo Landsokner. Var det
vael daa so underlegt, at denne Hyrdingen, som
dessutan laag i vidsveimde Handels-Forretningar,
ikkje kunde halda stort onnor Greida paa Fenaa-
» ren sin enn aa passa paa, at han retteleg fekk
inn den honom tilkomande Ulli? — Assar slapp
og fram detta Aaret og merkte seg ut baade ved
dei raske Svari, han gav paa alle Spursmaal, og
ved det Modet han viste i den vanlege Striden
mot Latinskulegutarne. Med detta hadde det seg
so, at Borni sraa Landsoknerne gjekk til Byen syr
aa syrebuast til den fyrste Nattverdgonga si, og
naar dei daa skulde koma sraa og til Lese-Roinet
i Prestegarden, maatte dei vanleg tvo Gonger um
Dagen anten slaa seg igjenom store Flokkar av
Latinskolegutar i ein heit Gatestrid, som Bysolket
saag paa likso rolegt som det vore ei kjend Natur-
sramsyning, — elder so maatte dei smoygja seg-
fram gjenom Gaturne ein syr ein elder i spreidde
Flokkar.
J ein slik Strid hadde Olu ein Gong set
Daniel, vaapnad med ein Røyrkjepp, uppstelldi
Motstandarflokken« Meir hadde ikkje Olu set; for
ho hadde med Harm og Mothug snutt seg burt
og gjenget inn i ei onnor Gata. Ho høyrde sidan,
at Assar hadde rasat fram og rivet Kjeppen fraa—.
honom, og at ein Skulekameraten deira, Bengta,
Dotter aat Nemndemamien, fyrst hadde gjeuet
Daniel ein dugelig Øyrefik og deretter fort honom
ut or Bardagen og inn i ein Gatig. Bengta
negtad aa gjeva Assar Forklariiig um dei vidare
Umstende ved denne Tilburd. Olii spurde aldri
um Saki, men ho visste likeoæl, at Daniel ikkje
meir var med i denne Striden. Stundom kunde
ho kjenna Uro, naar ho tenkte paa, at han skulde
standa paa Kyrkjegolvet saman med den Ungdomen,
han hadde sviket so styggt, og med ei liksom moder-
leg Fyresiit tenkte ho seg, kor han vilde koma til
aa stama, naar haki skulde svara paa Katekjes-
spursmaali. Ho avgjorde med seg sjolo, at ho
vildestanda fo langt ifraa honom som ho kunde,
—so ho slapp aa vera altfor væl Vitne tilhans leid-
same Rædsla·
Paaske kom tidleg detta Aaret; Snjoen laag
endaa langs Pilegjerdi, i Diki og millom Bliks-
bom-Pyramidarne i Bondehagarne. Men Aai
gjekk isfri, og Straumen dreiv umeinkat det store
Kvernhjulet, og i Mylnarens Hage, som berre hadde
unge Frukt-Tre og nymotens Blomesengjer, blømde
»Snjodropar", Krokus og sume mindre kjende Vaar-
blomar.
Kona hans Per Mylnar hadde aldri ynskt
ein tidleg Vaar so hjarteleg som detta Aaret.
Hatteii og »Boa«, som Mannen hadde komet heim
med tidleg paa Nyaaret, gjoymde ho i den myrk- —
aste Kraai av Lintyskaapet sitt, at ho sjolv kunde
sleppa aa sjaa desse Merki paa den sjolvgjorde
Stormannskapen deira. Mor Dorte, som enno av
all Magt strcevad imot Fruetittelen og Fatikfolks
Freistnad med aa kyssa henne paa den heimevovne
Kjoleii elder Fyrklædet hennar, hadde heile Vetren,
skuldande paa Bringeverk, haldet seg heime sraa
Kyrkja, og Per, som væk visste, at denne Sjukdo-
men stod i næraste Samband med »Boa« og Hat-
ten, sorkynnte henne stutt og beint, at den Dagen,
daa deira einaste Barn, Presteit skulde verta, stod
til Konfirmation, skulde baae Foreldri hans vera i
Kyrkja i Herskapsbunad.
No sette Dorte heile si Von til Soli, at den
skulde tina upp Fennerne og klæda Marki grøn.
Vart detta, so trudde ho vis-st, at Per vilde taka
Vit til seg og ikkje, som han no var tenkt, visa
seg i Kyrkja iklaedd Pels med Krage av siberiske
Lamskind og For av hans eigne svart-yllte ,,mktttors«·
Skind. Stakkars skuldlause Sauderl end aa tvo
av dei hadde vortet drepne og flaadde, daaSokne-
skrueddaren Knut meinte paa at ,,Per Mylnars gamle
svarte Skind ikkje rokk til til nokon HerrepelkZ.«
Soli lyste um Dagarne og kveikte Vonihjaa Dorte
um, at einast Molen skulde faa Gagnet av »Boa«
og den grasgrane Sammets-Hatte11. Men Um
Nætterne kom Frosten og kvcevde ned att dei fagre
Voner« — —
No var den leide Dagenkomen· Dorte hadde,
liksom til endaa ei stum Bøn, understudd av Vaa-
ren, sett eit heilt Glas sullt med Vaarblomar midt
framsyr Manneii sins Tellerk paa Dagverdsbordet·
Per Dauielsson forstod denne ordlause Ma-
ningiog mælte, i di han sette seg aat Bordet:
»Rasande kaldti Dag, Dorte! »Boa« kjem
væl med fy»r deg med Bringeverken din, og eg med
min Krim vil ha fcelande godt av Skindpelseii . . .
Daniel, du ser no ut som eit Herskapsbarn; lat
meg no sjaa dit viser, at den latinske Lærdomen
din altid er eit Grand gloggare enn den, Bonde-
borni hev aa saramedlJsf
Daniel mullad fram eit utydelegt Svar; han
var likso uroleg som Moeri yver den heimesydde
Pelseii aat Faer sin og yver den grøne Hatten,
som han ikkje hadde set Maken til i Byen. Guten
hadde eit Hugsviv um Sanningi: at Kaupmanns-
frua, som etter Paamaning av Mylnaren hadde
stellt tilrettes det merkjelege Hovudplagget, vilde
gjera Foreldri hans ei Pretta til Strasf fyr den
sorvaaglege Freistnaden deira aa gjera Mor Dorte,
Jordmordotteri, til Jamlikaren hennar.
Dorte drog ein tung, ræddhugsfull Sukk; no
var Lagnaden hennar avgjort; for paa detiDagen,
daa deira einaste Barn skulde paa Kyrkjegolvet,
kunde ho ikkje gjera beintfram Uppreist mot sin
Herre og Husbond· Ho fekk helder skjemmast ihel
fyr Vener og Kjendingar, enn skipla Hussreden
paa ein slik Dag og gjera den faamcelte Guten
sin endaa meir modlaus enn han alt saag ut til
aa vera. (Meir.)
Ei Utgreiding um Skapningsoga.
(Etter Godet.)
111. Samanlikning.
(Framhald.)
1. Etter Vers 2 skulde Jordi fraa syrstunne
vera yversloymd med Vatten. Vitenskapen viser
likeins, at Jordlagi hev flosett seg under Vattnet,
og at deti Fyrstningivar Vatten allstad paa Jordi.
2. Vers 3 fortel, at det vartljost denesyrste
Dag, med’ Soli sprst kom fram den sjorde, og at
Jamdogret alt daa vart deilt millom Lon og Myrker,
beint imot det-«me alle ser og skynar, at Ljosetmed
si Byting i Dag og Nott no einast kjem sraa Soli.
Det var utrulegt aa tenkja seg Moses som slik ein
Styving, at han ikkje skulde hava gaatt det; men
det er mange, som hev haldet Gjon med honom
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
