Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Liit· Vind nok det norske Folket.
Kjem ut kvar Onsdag og Laurdag.
Prisshr ijfordnngafarets ’· s ,
Kr. 1,10-·»(= 33 ß) med s
i
KF
Porto og alt. Betaling
fyreaat.
Laurdag den 26de April 1879.
Lysingar kostar 10 Ore
(Z ß) Petitlina, og daa
s etter Maaten fyr større
l Bokstavar.
3— Aani
Af Virgils Messiassong.
Ecc· 1v (33 f Chr.)
Diktaren helsar paa den sikeliske Songfylgja, af di at Siciliki hae fostra Skaldar, som han tok ti Mønster.
Tamarisk, Cococassia og Akanthns cr utlendske Vokstrar,
Syster hass·
Constantin (Sepp: Das Heidenthuiii, Gibboii).
Jomfrnva Skjønne og Himilteken, Apollon Solgud og Lucina
De nemnest inkje faae, som Sibylla-Spaado111eji og Virgils Dikt stndde frani ti Christentrn, jamoel
Lyster meg eigong utn større Ting kvea, sikeliske Songmoyl
Jnkje vi Alle seg lite 1nce·Lnndo hell Myrtamarisko,
Uminne Skog maa de vera, naar Romas Consul skaa lye.
Allisso glaymer eg Segn-Or fraa Cninæ aa SibyllasSong Uin
Teken og Ævar, som skifter, aii Har-æt)a okkos, den siste.
Fram hev mi vnnni, aa uppatte Heimen sin Ninggong skaa traa,
Atte kom Jomfru paa Tilje aa lyser inn Gullalder-Gjæva·
Himilætt eslar aa byggje mce Freo kring Strendinne logne,
Koma skaa Veslegut srcegd, som vi harleiksam Jønn-2Cve vike,—’
—Mannlneinien lyer ti Masing Uni Gullaar aa Nykomar-Riki.
Ver honom Ljosmoir, blilege, milde Liicina, dit reine,
Scel sit Apollon i Haags·æti, jamsæl du Pollio Consnll
At du som Fyrigongsmann kan faa takke syr Broannes Hellingf
Vikunne store mce Soning af alt, som mi Vaaanne synda,
Live syr Jllhug aa Grii aa fyr Attelit traagjengd, som rei kon-
Frekongi blir han mæ Krafter aa Heimanfyggje fraa Fairen,
Gjestkomen Gaae i Gudelag, venkjend as Frcegdingar forne;
Vinlauv paa urudde Bang honom romhendt rankar imoti,
Væn Colocassia samfengd mce Vivaiig aa sjaage Akanthus.
Husbondlaus Gjeit tuslar govis i Toni mæ utspana Iover,
Buskapen nskrcemd seg kosar paa Beite hjaa bninilde Løvtir, —-
Vandelaus Vimie mæ Kranso, naar Vogga di sjavminnsam blomerl
Visne skaa inkje hot Eiterrot stelvik mæ Ormen og Drakin,
Aasanne angar af Kryddur, men mest av assyriske Balsam·
»-
—— — Snarkomen fagne du tlEra di, ljosgjceve .Jupiter-Soiten!
Timen e komen, aa Helsarmaal lokkar alt lengstom i Londo,
Ooryggje Jordegt, som knvar og duvar, aa romdjupe Himil,
Havi, som reilar mot Strondæ, sjaa alting mot Nyæva ganar.
Tra, va mi Avdagning lagi ti aka mæ heilom solengi,
Vore meg fygjesfor Aand ti um honoms Storverk aa kvea,
Hugheil eg tevla um Kvearlund-2Ere mæ Trakiske Orfetts,
Jamvel um Tonen han aatte fraa songfrcegde Kalliopeia.
k-
Utan Raitg.
Skaansk Folkeliv paa 1830-Talet, teiknat av
Ave.— «
llL
(Framhald.)
Daniel gjekk no der millom Kornskruvi og tenkte
paa sitt sorgsame Liv,slik som det laag bak honom,
og slik det skulde verta, um han underlagde seg
l Faer sins einvise Vilje. Han tenkte paa alle dei
lystige Sogur, Provsten hadde fortalt ved· Bordet
um unge Prestar, som i Fyrstningi hadde voret
rædde fyr Kyrkja-Aalmugen, men som hadde sluttat
med aa setja Stokk i den. Provsten sjolv hadde
aldri kjent nokon Ræddhug fyr aa ganga paa Preik-
stalen; han hadde sluppet dilike Plaagur ved aa
innbilla seg, at heile Aalmugen var ein Flokk liv-
lause Ting elder s— paa lHægdi — dei sjællause
Havsbaarur, som den græske Talaren Demosthenes
øvde seg i Talekunsten fyre. Daniel skulde gjera
som Provsten. hadde daa Mylnaren sagt, so’ vilde
det ganga likare ein annan Gon§. Provsten hadde
bodet Daniel til seg,·so skulde han læra honom
den Kunsten tilrette Stunderne aa lyfta Augo npp
fraa dei skrivne Bladi utan aa laupa villt i Ra-
derne og utan aa sjaa nokon av Tilhøyrararne,
endaadesse skuldetric, at han augneseste dei. Det-
ta hadde Provsten kviskrat til Daniel, daa haii alt
sat i Vognix Men Vinet aat Mylnareii hadde
gjort ,,ho«ns vardighet« meir hogmcelt enn han
sjolv visste av; baade Myliiaren og Kona hans
hoyrde Ordi. Mylnaren nikkad til Son sin, men
Moeri skok sorgall paa Hovudet.
No stod Daniel under Plommetrei aat Sokiie-
skræddaren; desse var reint som yverlesste med Frak-
ter, som skein i blaa, vaai Glcms, i di densgladan- -«
de Soli braut fram gjenom Skyerne og sende nokre
skarpe glodaiide Straalar gjenom Trekrunurne·
hoyrdest det Laatt inne sraa Stova; men det stad-
nad tvert. »Det er meg, dei lær ant, og no hev
dei set meg,« tenkte den arme Prædikatiten og vilde
skyndsameleg draga seg israa.
Daa synte det seg eitfagertHoviid i det opne
Glaset, og Mælet hennar Oln hoyrdest segja med
uppmodande Tonesall: »Det vert fint Veer; Soli
gjeng klaartned, det svaar godtl« Og so fekk ho
Auga paa Bardomsvenen, someunder heile si Vand-
ring dit ikkje hadde kunnat einast med seg sjølv,
um haii var meint paa aa ganga imi til Knut
elder ikkje. ·
,,Nei men ——! Daniel! Det var daa rig-
tigt pænt gjort; det vil Assar verta glad fyrel«
Hovudet kvarv burt, men i næste Stundi handtokst
dei tvo Skulekammeratarne med honom derute breidd-
med dei blot-aande Rosurne, og den tredie-, Bengta,
stod raud og smilande i Deri, alt um ho, liksom
dei andre, var syrgjeklædd.
.,Takk fyr Herr Danielsson vilde vera med i
Gravolet etter Faer min!« sagde den unge Lands-
bymaalen rørd; ,,det var meir enn eg denne Dagen
kunde ventet-«
,,Eg tenkte ikkje helder aa visa meg fyr nokot
Menneskje . . . tenkte ikkje aaganga inn . . . var
berre ute fyr · . . fyr . . . eg hoyrde dei lo . ..
ja, det var daarlegt altsaman,« svaradhan,idil1an
steig inn.
Dei stirde paa honom; kpat meinte han? Var
han ikkje komen syr aa gjera Æra paa den Av-
farne, men berre fyr aa hava aat Likferdssolket,
fyr di dei suviljande hadde komet til aa te seg
kvate? .
»Høyr, Daniel, det var ikkje aat deg elder
Daa»»
»-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
