Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Fedraheimen.
Eit Blad aat det noer Lskaldet
W
Kjem ut tvar Onsdag og Laurdag.
—» Vris syv Fjordnngaaret s
M 33— Kk.1,10 (= 33 ß) med
—s Porto og alt. Betaling ,
fyreaat.
Onsdag den 301c April 1879.
— «»ysingar kostar 10 øve » myggf M
(3 ß) Petitlitia, og daa 3d—ic A
. etter Maaten syv større ara
Bokftav ar.
Utan Rang.
Skaansk Folkeliv paa 1830-Talet, teiknat av
Avis-
111·
(Framhald.)
,,Faer!» ropad Olu, og Assar, som saag paa
henne, totte ho vart bleik som Lik. Han lutte
Hovudet mot Haandi og undrast paa, um det kunde
vera Maaneljoset, som fekk henne til ’aa synast
so bleik. .
,,Detta er ein gamall Avtale millom Faer
hans og ·meg,« heldt Knut fram»» med Vigt; ,,men
so lengje Mons laag sjuk, maatte Assar forsyrgja
honom, og eg; som syv 2 Aar sidan vart Ekkje-
mann, kunde ikkje vera Dotter mi syrutan helder.
No lagar det seg alt so«godt, og dei tvo unge,"
som altid hev .voret gode Vener, kann taka ut
Lysning, so snart Assar hev avlagt· Sorgi etter
Far sin. «
Per Danielsson· stod og tagde Assar lyste
upp Hovudet og saag paa honom, og so hugfyllt
han enn var av sitt Livs vigtigaste Sak, so saag
han likevcel det Flirande i den Floken, Mylnaren
her var komen upp i. »Han ser ut som ein vaat
Hund!« kviskrad han tvers yver Bordet til Olu.
,,Kveik eit Ljos, Gjenta mi,« sagde Knut no
til henne, ,,og ber det inn til oss i Kammerset.
Per Danielson og eg hev nokot aa samsnakkast um.«
,,Eg kom hellest fyr aa spyrja,·um du kunde
sauma Linkuftur og Linbrvker til Drengjerne mine
no aat Vika att,« sagde Per og fylgde etter Knut
inn i Kammerset, dit Olu og gjekk med det kveikte
Talgljoset.
Dei tvo Unggutarne sat no aaleine ved Bor-
det;. ingen av dei hugsad, at det fannst ei til i
. Stova. -
»Høyr, Daniel,« sagde Assar medtrongt
Mæle. ,,Hev du Mod til aa sreista paa som Kar
aa vinna Faer dins Samtykke og verta til nokot
annat enn ’Prestesvein’, som han sa’, — so skal
ikkje eg vera i Vegen fyr Lukka hennarz for du er
rik, og eg hev ikkje meir enn eg tener med mitt
Arbeid. .Og Gud veit, at eg ynskjer henne
alt godt — og deg med. «
,,Kven? kvat?« sagde Daniel, raud yver heile
Andlitet; men det saag ingen i Myrkret. .
.,Olu, veit eg!« .
»Assar, gjer meg no ikkje usælare enn eg alt
er! Skal eg no, umframt all annan Strid med
Faer,· gjeva meg til aa tala um Gistarmaal . . .
Eg totte Knut sa, at du skulde ha( henne; kvat
skal ho daa med meg?« —·—
Assar slog i ein Laatt, og Bengta drog ein
Sukk, som naadde alt fram aat Daniel. ·
,,Gudskelov, der sit du, Bengtat« ropad han
glad; ,,du er den einaste som skynar meg.«
,Det gjer baade Faer og Møen« svarad ho
bljugt, ,,og dersom du —«
,,Gjekk med heim til dei, so skulde du saa
sjaa, Daniel, at det klaarnar i Aust fyr oss alle,«
fullforte Daniel med ein skalksam Smil.
»Gjeng Daniel heim med Bengta?’-
Olu, som no kom inn att or Kammerset.
,,Ja,« sagde han.
,,Ja det vert det beste,« sagde ho.
Assar og Olu var aaleine.
—»Gr du uglad, Olu?«
,,Nei, men kvifyr hev ikkje du talat til meg
um detta?«
,,Eg hev trutt, at dn og Daniel tenkte paa
kvarandre, og so oildeikkje eg vera i Vegen.«
,,Eg trur no, at det ikkje hadde varet nokot
godtsfyr meg. Eg var likso rædd i Dag, daa
han skulde preika, som den Dagen me stod paa
Kyrkjegolvet. Bengta hev det ikkje so, ho; me
maa visst halda ao honom kvar paa sin Maate . ..
deg er eg aldri so-so uroleg syre; du hev all-
ting klaart og greidt fyr deg . . ."
,,Held du verkeleg av meg?« —
»J·a, Assar, no veit eg, at eg altid hev gjort
det; du skulde talat syrr, so hadde alle Jnnbill-
ningar faret.« —- —
Daa Per Danielson og Knut kom inn att i
Stova, og Kmtt lyfte Ljoset, saag dei det unge
Paret stod Haand i Haand ved Vindaugat, der
Stokkrosurne og Maanestraalarne nikkad og lo
mot dei. Men Mylnaren korkje lo elder nikkad, i
di han gjekk ut or Stova; han slog Døri hardt i
etter seg og var adstad.
Helder ikkje lo han, daa han i Maaneljoset
saag Kona si standa paa Kloppi, som fvrde hver Aai,
og speida·.etter Mann og Son·
,,Kor er Daniel?« spurde ho uroleg.
,,Sit væl og høyrer Preikur hjaa Skomaka-
ren elder Smeden elder — Rakkaren; han treng
uin aa læra og hev byrjat hjaa Skræddaren . . .«
Mullande ei lang Leksa sylgde han etter henne-
Men ho kjende seg lvyst sraa si tunge Uro. Raad-
erne hans Knut var misann ikkje mismætande.
Per reiv av seg Klædi— og soor ned i Sengji,
so dei mjuke Bolstri heilt sorstvkkte stakk Hyrnurne
sine ihop yver Hovudet hans. Men dei raudrut-
utte stivde Umhengi skrattad, so dei skalv alt upp
ifraa Kruna sr i Loftet og ned til Felden paa
Golvet·
Mor Dorte sette seg i Kammerset aat Son
spurde
v hengji —:
sin til aa venta paa honom; seinare enn Klokka
10 skulde han ikkje vera heimefraa, for han hadde
ikkje syrskuld nokre·Student-Uvanar gloymt gamall
Bondesed· Bonde — ja Gud gjeve shan fekk
verta det!
Snart stod han hjaa Moer si i Kammerset, der
Bokhylla med dei lærde kaerne daa ikkje hadde kun-
nat ut-trengja Angen av Porrlaukfræ, turr Timian
og friske Eple, alt um Mylnaren med si eigiHaand
hadde sett inn ei Tobak-Øskja og ei Merskumspipa.
Daniel syntest vera kringsett av berre landlege
Friskleiken, der han stod, raad, varm, ørsken, men
likevæl med ei Augneserd, som gav Moeri eit
Hugsviv um, at no hadde Sonen fenget det han
fyrr saknad: Manns Vilje. Daa ho ei Stund
etter budde seg til Kvila, lo ho so glad mot Um-
,,Per sov ’kje som han ryt» tilt«’ nikkad »
ho stillt, og alle Ruturne paa Umhengjet opnad
myrkrande Lippur, so kvite Render syntest —: dei
visste og, korleids Per hadde det.
(Meir·)
Skuleboker paa Norsk.
(Av Olav Sveinsson.)
11.
Naar Bokmaalet vaart heiter »Dansk-Norsk",
so skulde Ein tru, at det maatte vera nokot annat
hell Dansk, og at der soleids daa maatte sinnast
eit imindsto litet Samhave millom Namnet og Tingen
sjvlv. Men kvat Skilnad sinn du?——Tak aa likna
ihop ei dansk Bok med ei ,,dansk-norsk", so ser du
Skilnaden. Han er yvi Jamnaden inkje store hell
du tilsluttlyt slaa upp Tittelbladi for aa sjaa etter,
um det er ein Nordmannhell ein Danske, som hev
skrivet ho. Kvat vil du no segja er Dansk-Morskav
desse tvo Stykki?
Jrsu Fristelse.
,,Derpaa blev Jesus dreven af Aanden i Ør-
kenen for at fristes as Djævelen. Og, da han havde
fastet i 40 Dage og 40 Nætter, hungrede hsan
omsider. Og Fristeren kom til ham og sagde: er
du Guds San, da byd disse Stene at blive
Brød. Jesus svarede: Mennesket lever ikke af
Brød alene, men af hvert Ord, der udgaar af
Guds Mund. Da tog Djævelen ham med sig til
den hellige Stad og stillede ham paa Templets
Tinde og sagde: er du Guds Søn, da kast dig ned
herfra; thi der staar skrevet: han skal byde sine
Engle om dig, at du ikke skal støde din Fod paa
nogen Sten Jesus svarede: der staar atter skrevet:
du skal ikke friste Herren din Gud. Atter tog
Djævelen ham med sig paa et saare høit Bjerg
og viste ham alle Verdens Riger og deres Herlig-
heder og sagde: alt dette vil jeg give dig; dersom
du falder ned og tilbeder mig. Dasvarede Jesus:
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
