Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Eit Elkid nat det norsike Folket.
Kje111 u»t knar Onsdag og L-aurdag.
Pris fyr Fjordungaaret:
Kr. 1,10 (= 33 ß) med
Pyt-to og alt. Betalitig
fyreaat.
Iis 64·.
fLaurdag den 25de Oktober 1879.
(3 ß) Petitlinmog daa
etter Maaten fyr større
l Lysingar kostar 10 Øre
s Bokstavar.
ZY Aarg.
chtiir fraa Hegdalsnto
(Ao T. 0.)
1. Gjyvrctak.
Paa Vestsia av Ljosdalvatne stend ein Nut
dei kallar Gjyvretak. Han ce kje mykje hug; men
han ce bratt aa ufsutte, Fjollveggjinne stend like
upp er Vatne· Paa Norkanten av Nuten gjeng
ei· grone Grastoe, som heiter Langolavsaat, avdi
Langolav sat der fo mykje aa siska. Jnni Fjell-
veggjen omafyr Grastoa ser ein eit Tak liksom ette
tvo store Hendar, aa lite hogre uvpe synes ette
Nos aa Augur« liksom eit Andlit va trykkt inn i
Bergje. Dce sko vera Gjyvri, som hev tekje dæ
Takje; difyr kallast Nute1i Gjyvretak. Segni fortel,
at dce gjekk soleis te: -
· Paa hi Sia· an Ljosdalvatne stend ei Na
mce hoge Nutar, som heiter Ransinutannez millom
dei aa Vatne ee ein lægre Nut, som heiter Skar-
kehov. Uto’ Rausinutanne kom Gjyvri, ho vilde
ypite Gjyvretak· So steig ho av Skarkehov aa
burtpaa ein Nut, som laag mitt uti Vatne. Men
Nuten seig ne moe Gjyvri, aa ho stuva hurtimot
Gjyvretak. Ho tok seg sfyri mce Hendanne; men
likvel slo ho Hovue so hart imot Fjollveggjem at
ho slo seg ihel aa datt ne i Vatne. Av den Retten-
som sokk ne, synes no ikkje att berre ein liten
leme, dei kallar Svanaholmen.
2. Lang-Olav.
Han budde i Gjyvretak. Her oe vel mest tvo
Mannsaldrar sea han livde. Hori han va utstuk-
kjen visste dei ikkje. Daa han kom hit, hae han
ei unge, fine Kjering mae seg. Johane het ho.
Dei vilde vita, at ho va ætta av høge Folk. Han
skulde vera ein leie Trollmanne denne Langolao·
Doe va moe Trollskapen sin, at han gjore den hæve
Gjenta so gali ette seg; han kasta dce paa henne,
som dei segje· Langolav livde som ein Villmanne;
i denne Avheimen i Gjyvretak hae han seg ei
Stoga. Her upphellt han seg mest mæ Fiskisng,
aa Fisk vanta han aller. Dei fortel, at naar han
vilde hava seg eit Fiskemaal, so hengde han berre
Gryta paa Elden. So gjekk han ne paa Saate
aa slengde upp nokle Fiskar aa kasta upp i den
sjoande Gryta, so hae han Maten fcerig paa eit
halvsnutt Bil.
Naar Langolav va ute aa foerast, bar han
jamt Svær mce Sia, for han va jamleg ute fyr,
at eikvor Flaagjceva sat um ·han· Naar han va
iGjestelag, aa nokon eikla seg innpaa han, so
hendte doe stundum, at han jaga utheile Aalmugjen.
Han totte kje gjera mykje av dæ, berre han tok te
i
riste paa seg lite, so maatte dei unda alle saman.
Spurde dei han daa, hossi han kunne hava slik
Stegg mce seg, so lædde han aa sae: Jaii, ni
hev eg mce meg, aa den Tiende ce eg sjad. Lang-
olav hae eit klent Manntekkji. Folk totte, han va
so undeleg av seg, aa so va dei halvbest rædde syr
Trollskapen hans, ettesom Ore gjekk. Jngjen brydde
seg um aa hava noko utestandande mce han; dei
fælte, han kunne kaste eitkvort Vondt paa dei, hell
gjeva dei ein Ulute.
Her ce eit Stev um Langolav, som æ soleis:
,,Langolav va ein Gaste-Gut,
reint ein Vaai aa kalle,
Tjuge Sonir han ala upp
Heluvar va dei alle-«
Gttisom Stene segje, hae han uvanleg mange
Sønir. lEin av dei bleiv innmæ Gjyvretak; han
skulde vera so makalaus««vene, han. Johane hae
kje Onir te bu i Gjyvretak lenger etter den Dagen.
Dei andre Sonimie kom visst utyvi alle Brikanne.
Eg kjenner kje te andre av Asttlinganne ette Lang-
olav hell ein Gosonen hans, som doyde her um
Aare. Han het au Olav aa va noko merkjeleg i
samt. Han rudde upp so mange Plassarz so valde
han kje ut laglegaste Lende; men millom Nutanne,
der dce vatrongt aa styggt, der rudde han, Naar
han daa hae dyrka upp Plassen sin, so leet han
honom .ifraa seg aa sann seg att eit Runnings-
lende, som va likso styggt· Giti av Plassanne,ha1i
rudde upp, kalla dei England. Tett innmce, berre
yvi ein liten Dal, ligg ein Plass, som heiter Rus-
land. Denne Olaven og Mannen i Rusland va Uvi-
nir. Daa sann dei paa aa dikta Stev um Uvinskapen
millom Rusland aa England. Eitav Stevi ce so:
»Ruslandskongjen ce har te fkjote, eg fæler fyr, at
me hjelpe ljote· De bleikje Moro fyr nokon Man11,
sille han bli Herre i Gngeland«
3. Csi Tussesegn
Dce vapaa Espetveit, dce hendte, doe eg her vi«
forteljesk De va um Somaaren, Arbeisfolkji va i
Heii aa slo, aa berre Kjeringji va heime. So va
dce ein Dag, mce ho sat eismo, at dce kom ein
Tusse inn te’o. Han ba um ho ville fygjehonom
heim te seg; »Kjeringji honoms sille gjera Barsøl,"
sa han, »aa han va ibeit fe ei Nerkaane· Ho
brydde seg sagte kje stort um dce Kjeringji; men
Tussen ba so lengje, at ho te Slut laut lova.
So fvgde ho moe Tussen, aa berre dei hae kome
utum Stogudynni, so va dei inni Tussegaren mæ
sama. So laut ho daa te sjaa te Kjeringji, aa
dce vakji lengje, sefder bleiBarsglhell. Dce gjekk
baade gott aa vcel, aa Maanen ville daa te koke
ein Graut aa gjeva Kjeringji Mat, se ho reiste.
Men som han sille te, so hae han ikkje Mjøl. ,,Du
kan gjonne gange upp i Buremitt ette Mjøl,«’ sa
Kjeringji. Ja Tussen so gjore; men daa han kom
att, hae han inkje Mjøl. ,,Mjølkjeriva kroka fe,«
sa han. — Dei ha rita Kross paa. Lokjez men
Tusseit kunne kje nevne Kross han; derfe sa han,
der va kroka fe. —— Ja so lautKjeringjisjav gange
ette Mjø1e, so Tussen fekk koke Gra11t. Moe Kje-
ringji va i Tussegareii, fekk ho hoyre Tnssen rødde
mæ Kjeringji si, hoss dei sille saa byte burtBaane
sitt· Tussen visste um eit Baan einsta i Bygdi- ·
som ikkje va doypt. So tok haii ut aa ville avsta
aa byte burt Ungjen sin. Daa han kom att, spurde
Tussekjeringji: ,,hossi langt Liv gav du den vesle
Stakkaren, dri lae ne att?« ,,Te Smedja paa
Garen datt ne,« sa Tussen· — Sea va der ein’
Bytingji, dei kallar, paa den Garen, aa han livde
te dei reiv ne Smidja. —
Fyrr Kjeringji reiste, ba Tussen um ho ville
koma att um aatte Dagar; daa ville dei te ijr-
kja aa dofype Baaite sttt, so sill’ ho stande Fad-
dare. Ja Kjeringjilova dæ; ho kom att um aatte
Dagar aa va mæ Tussesolkji te ijrkja. J Tus-
sekjyrkja va der fælt kurt. Presten dreiv paa aa
preika; men ho hoyrde kje, hot han sae; ho saag
hossi Klokkaren gapte, mae han saang, men ho
hoyrde inkje te honom hell. ·
Stcv.
Der sat ein Gute mce Bandaksstrondi
aa heldt dæ væneste Viv i Haandi, —
han sat aa rodde so mangt eit Or,
som fraa Hjarta kom aa te Hjarta for-
,,Visste du, hossi eg deg lika,
aller i Væri dti vill’ meg svika;
visste du, hoss leg lika deg,
aller i Vært so sveik du meg.
Ska eg bli noko her i Væri,
so lyt du fygje aa styre FCeriz
ska eg sigre i Livsens Stri
so maa du gange mæ Sia mi.«’
Svar til ti. og Vjornso11.
(Af Christohher Bruun.)
11.
Bjoirnson har engang udtalt at han ikke brydde
sig noget om det man her i Landet i Almindelig-
hed kalder Politikz kun fra deu moralske og ide-
ale Side set, var det at Politikken havde nogen
Tiltrækningskraft for ham. Disse Ord ,vil jeg —
gjerne saa Lov at gjøre til mine.
G. mener nii at i dette Tilfælde har min Ide-
alisme fuldstændig ført mig paa Vildfpor. Han
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
