Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Viggo Ullmann, 1848-1910
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ste og fagraste ungdomsdraumen sin. Han, sjølve
ord-meisteren, hadde ingen ting å segja. Han
makta det ikkje. — Han flutte til Skien dagen
etter og tok over amtmannsembetet, som han hadde
til han døydde i 1910.
Wergelands ord um Bjerregård høver so godt
på Viggo Ullmann:
«Nu da han er bleven leer,
er det tiden at den sene
retfærd skeer:
Døden får sin laurbærkroning,
livets smerte sin forsoning,
verdens dom
bytter sine grebne stene
nu med gyldne frugter om.»
Til gravferda hans i Oslo 3. september 1910 var
samla mange av dei som hadde kjent honom frå
ungdomen, fylgt livsferda hans frå fyrst av og
soleis kjende honom best. Desse kunde difor
gjeva det beste og sannaste biletet av honom slik
som hans eigne i hans eiga tid såg det. Ein kan
kanskje segja at dette snautt kunde verta heilt
objektivt då. Men dei på den andre sida skyna
og kva mannen var og hadde gjort for folket og
landet. Dei kunde ogso vera med — no.
«Nu er ros i alle munde: —
først dog måtte kjæmpen blunde.
Hvast han stred mod døgnets trolde,
I ham klemte mellem skjolde.»
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
