Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - IV
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
66
Saltnes snakket igjen noget med de frem*
mede.
Og plutselig blaffet det som utbrudd av bort*
gjemt livslyst i de lange ansikter.
— Well! sa de og nikket og var ivrig og le*
vende i minen.
Litt efter skuret den store skibsbåt mot
sanden.
Der var så langgrunt, at mennene måtte gå
og vade og bære både de to kvinner og alt god*
set inn på stranden.
Den lange, smale elvbåt blev skjøvet ut fra
fjæren, og den var så lett, at den mest gled av
sig seiv. Og da den fikk vann under kjølen lå
den og likesom danset fra side til side, som
en lett stokk som ikke riktig vet til hvad side
den skal gå rundt.
— E får ta dokker i to venninger, sa Hans,
og vinket til damene at de skulde stige inn.
De stod litt, drøiet, betenkt.
Så blaffet det igjen, av spenning og liv i de*
res miner. Og de steg, den ene efter den andre
inn i båten. Den bar. Den smale, lette båt blev
rolig og stø under tyngden. Det var synbart,
den kunde bære flere, og en efter en steg de
inn, de to englendere og Saltnes.
De såtte sig stille ned på de korte tofter. Så
skrevet Hans inn med en lang stake i hendene,
og gav sig til å stake båten opover elven.
Matrosene i skibsjollen rodde ut av oset.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
