Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - V
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
91
Så satt han litt og så på Johan og strøk kniv*
bladet et par ganger over bukselåret, før han
stakk kniven i sliren, og reiste sig.
— E den kam ute å går, sa han.
Og Johan syntes ikke det hørtes ut som om
han hadde ventet ham.
Kanskje hadde det ikke høvd så, at Ane hadde
fått snakket med Hans om det han kom for,
tenkte han.
Og plutselig kjente han, næsten med undring,
at han blev glad for at hun ikke hadde snakket
om det. Her var han hos kjent folk, og kunde
seiv si hvad ærend han gikk i, og trengte ikke
kvinnfolk til å tale for sig.
— Han skulde kanskje opover og se til søste*
ren? sa Hans, så helt uvitende og uinteressert i
stemmen, at Johan kjente sig viss på at hun
ikke hadde talt et ord med ham.
— Han hadde da bare tenkt sig hit, sa han.
— Jaså, sa Hans, likesæl som før:
— Han fikk da gå inn. Og vær velkommen!
sa han, og rørte litt på kroppen, som skulde han
til å gå over tunet. Men blev stående og se
på Johan. Og der var ikke et skimt av spen*
ning eller spørgen i minen. Men rett som det
var kom der et glimt i øinene, som av innegjemt
morskap.
Johan blev det var, og en lett rødme skyllet
op i de blekgrå kinnene hans. Han fattet i
samme nu, at mannen stod og moret sig over
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
