26 N. F. -S. Grundtvig. Prest i Vartov. (1839—1872). Vartov var ei hospitals kyrkje for uokre hundrad gamle menn og kvinner. — Det var soleis faae forretningar, som høyrde med til dette emhætte, og han kunde difor halde paa mest som før: Samle ein fri kyrkjelyd om seg og halde fram med sit folkelege oplysnings- og frigjerings arbeid baade i tale og skrift. Dei menn som har gaatt føre, har som tid äst, ikkje vorte skvna av samtida. Dei har anten vorte lite ansa eller skulda for ranglære, forfylgde eller og pinte i hel paa ein grovare eller finare maate. Først ei seinare tid har lært aa skyno dei, og so bar ei nyare ætt reist minnesteinar og pynta gravene aat dei, som fe dren e forfylgde. Men G-rundtvig høyrer til dei faa store menn, som fekk s jaa fraktene av arbeidet sit, og som vann tiltru, medan han livde. I dei 33 aar han var i Vartov, saag han store omskifte i mange ting. Danmark Var denne tid i sterk framgang, og landet fekk seg eiit fri riksskipnad (1848 -49). Grundtvig var med i den grunnloVgjevande forsamling og med i riksdagen til 1866. Han oplivde tapet i 1864, men fekk og s jaa, at folk og land reiste seg att og med jamt trottugt arbeid vann ätt det dei miste i ufreden. Dei som i Grundtvigs ungdoms- og første manddoms-aar hadde töre med aa skape ein ny litteratur, dei førarar, som hadde vore med i striden hadde falle bort, den eine etter den andre. Jens Baggesen døydde alt i 1826, Oehlenschläger i 1850, J. L. Heiberg i 18(50 og Ingemann i 1862. Det var ei ny ætt, som no flokka seg om „gamle Grundt-