Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
165 I striden for borni
Jeg skulde hilse fra moder og bede om for fire skilling i gjær.
Og guten maa taka det uppatt til han hev lært det. So gjeng
han paa vegen og les paa leksa si: Jeg skulde hilse fra moder
og bede om for fire skilling i gjær — jeg skulde hilse fra
moder for fire skilling i gjær ... So dett hann, og slær seg,
og græt; han reiser seg att og les. Men no hev han tapt
burt remsa, ho datt sund. So kjem han heim — utan gjær
— og lyt faa leksa uppatt paa nytt.
— Men soleis vil ei vitug mor ikkje bera seg aat,» sa
Kold. »Ho vil syna son sin eit stykke gjær, fortelja kva ho
brukar det til, kva det heiter — ho vil faa han til aa tenkja. Og
ordi skal han so finna sjølv. Daa likar guten seg, daa t>eks han.»
Skuletankarne aat Kold kom so reint paa tvert mot alt
det folk hadde vore vane med, so det var som nye augo aa
sjaa med naar dette gjekk upp for deim. Og det gjekk upp
for fleire og fleire. Verst var utanaat-lesingi av kristendomen,
tykte dei. Der vart hjarta aat borni som ein hardtrakka aaker,
som det ingenting meir kunde veksa i, naar dei hadde halde
paa i statsskulen i nokre aar.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
