- Project Runeberg -  Friðþjofssaga /
24

(1866) Author: Esaias Tegnér Translator: Matthías Jochumsson
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

24

gjöful ä gullfagran auð og gæzkunnar lifandi imynd,
því gæzkan er leiptranði ljós, en lygin og illskan er

myrkur.

Lýist á loptferli sél og líka fær stundum ið góða
svima á hrynjandi bæð, og hnfgur þá hvorttveggja dapurt
niður ( bölheima’; á bál er Baldur inn góði þá lagður.
Glitni, inn sátthelga sal, menn sáu; með vogir ( hendi
fríður þar Forseti býr og friðsæll á haustþingum dæmir.
Mörg \ar þar enn fögur mynd, er máluðu baráttu stranga
ljóssins á loptvegabraut og ljóssins i mannanna hjörtum,
gjört allt af meistarans mund, en raiðjan sem kóróna

skreytti

baughringinn blóðrauður steinn, sem brosi úr hálopti

sunna.

Arfgengan átt höfðu hring þeir áttungar, langafar Friðþjófs
í móðurætt, vegleg sem var frá Völundi þjóðhaga komin.
Hringurinn hvarf þó eitt sinn, er hafði þar víkingur komið
sóknrammur, Sóti er hjet, og sfðan fannst baugurinn hvergi.
Loks kom upp saga með sjöt, að Sóti á Bretlandi vestur
hefði sig kvikan íhaug með herfangi’ og langskipi graflð,
en dólgur lá dauður ei kyrr og draugur varð rammur og

illur.

Bjó sigþá Þorsteinn ábraut meðBela á drekanura góða;
fullvel þeim greiddist sü för of freyðandi, mjallbvítar unnir,
fundu loks báreistan haug sem höll eða musteri gjörvan
úr grjóti og torfi, og glöggt um glugga einn lítinn þeir sáu,
víkingaskipið hvar var, sem vandlegast búið að reiða.
Litu þeir lyptingu í, hvar ljósgráum eldstakki búinn
draugurinndólgslegursat og dreyrstokkinngunnþvarafáði;
skyggðist þó að heldur ei; en umhver&s ránsfé í dyngjum
glóði og gersima íjöld, eu gullhringinq bar hann á hendi.

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:19:42 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/fridtjof/0058.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free