Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
59
æfl langa og byggja litinn Noreg
í ílóði kyrru, fagrara enn þenna;
og ástir vorar aptur ßkulu nema
in hveldu hof, og himintivar gleymdir
gleðjast skulu enn við gæfa manna.
Og þegar sæfarandi svölum anda
borinn (því þar bylja aldri stormar),
fer hjá okkar ey, og aptanroðixm
gyllir sæ, hann glaður sjer á land upp
og við helgar hofsdyr litur standa
nýja ástargyðju — (Afrodite
trúi eg á tungu þeirra hún heiti).
Með undran sjer hann leiptra gullna lokka
í ljúfum blæ og fögur augu tindra
sváslegri enn suðurhimins stjörnur.
Og innan skamms mun skari henni fylgja
ljésra álfa, lítill goða hópur,
með rjóða vanga, eins og rósir sínar
suðrið hafi svölu noröri geflð.
Hve fagurt, Ingibjörg! og afarnærri
hlær ei auðnan hjörtum þeim, sem unnast?
Ef hugu’rinn hefur þor til við að grípa,
hún fús vill fylgja þeim, og byggir Vingólf
handa þeim á bjara yztum jarðar.
Kom, flýt þjer, vit, að hvert það orð, þti hjaiar,
augnabliki af okkar farsæld rænir.
Allt er búið; Elliði með þöndum
vængjum bíður búinn til að fljúga
braut með hvössum vindi yfir haflð
hjeðan alfari frá heimskum byggðum.
Hvi hikar þú?«
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
