Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
61
bún fölnar ei nje týnist, meðan rótin
er föst við botnion; bleikar himinstjömur
systur sinni, sem er líka stjarna,
í bláu djúpibirtu sinnar lána;
en rífl hún sig upp, hún rekst með straumi
um reginhöf og verður eintómt hismi.
í fyrri nótt — sú nótt var hryllileg
-r-eg vakti’ og væuti þín, en þú komst aldrei,
og raunamyndir, sem að rökkrið fæðitf,
svartar ýgldu sig og svifu fyrir
sjónir míoar þurrar, harmi brenndar,
og Baldur sjálfur, blóðlaust goðið, horföi
svo bistur á mig, svo mjer stóö af ótti.
í fyrri nótt eg hugsað hef um hag minn,
og fest ( huga mjer að hýrast eptir,
sem hlýðin fórn við blótstall bróður mins.
Þó fór vel, að þá eg hlýddi eigi
å sögu þína um sæumgirtar eyjar,
þars kveldroðinn um blíða blómstur-velli
gyllir fold með ást og fögru yndi.
Eg veit ei, hversu veik eg er. Og draumar
æsku miiraar, sem að lengi sváfu
vakna þá, og hvísla mjer við hlustir
hljóðskraf munarblítt, sem systir ræði.
Eg anza eigi, nei, eg anza eigi
yður, fornu munarsælu raddir!
Hvaða sælu sætti norræn mær
í Suðurheim; mig skortir lit og blóma
við rósir hans; rainn hugur er of kaldur
handa glóð hans; myndi eg ei brenna
af sólarhita, og hugu’rinn hvarfla norður
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
