Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Stordaad. 8 3
murrad med seg sjølv: »den som nu enda visste,
om disse Ungerne er saa trængende i Virkelig-
heten, som di saa ut til!«
Men Jöhannemor og Hansemann kavad seg
avstad gjenom Stormen som dei best kunde.
Hjartesæle var dei, og det einaste dei hadde
Tanke for no var, korleis dei paa beste Maaten
skulde gjera seg godt av den nye Rikdomen sin.
«Er du sulten, Hansemann *« spurde Johanne.
Hansemann lo yver heile Fleisen: »d’ær’nte
fritt |« sagde han.
»Ska vi gaa paa Dampen aa kjøpe Medda’
me Tillegg?< spurde Johanne.
Hansemann lo høgt. »Jætænker dæ, jæ l«
sagde han. Og Augo lyste paa den vesle Stak-
karen. |
’Han tenkte paa varm Mat, god varm Mat,
i ein varm, ljos Sal, der han og Syster hans
kunde sitja i Ro og eta av same Fatet, og eta
seg gode og mette, og verma seg, og verta
gode og varme, og gode og mette ... aah,
ja det vilde han! det vilde han! aa, han var
so svolten; han var so liddeli svolten.
— Ikkje tenkja paa det svarte Kotet der
nedi Rødfyldgata, der uppaa det gamle stygge
Loftet, der det altid var kaldt og raatt, aldri
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
