Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Seld til den Vonde, 113
»Eg hev aldri lovat Signeéc. »Det er ikkje
sant !< »Jau det er. Eg hev stundom tenkt
paa henne, og talat med henne; men ho hev
inkje Ord av meg um slikt«. »Kann du sverja
paa det?« »Ja, so dyrt du vile. — »>Men so
skal du lova meg, at du aldri heretter talar med
henne<. »Eg skal ikkje sjaa til den Sida ho
gjeng«. »Er det visst?c »Ja so Gud hjelpe
meg!« — No logad heile den ville 17 Aars
Elsken uppi Gjenta; stolt var ho, for ho hadde
vunnet, og Folkeskikken kunde ho ikkje —:
ho draus um Halsen paa han so varmt og villt,
at han mest vart rædd, og so sagde ho: »No
skal me tvo altid halda saman<. — Strakst etter
var ho burte, og Baard stod der aaleine og for-
tryllt, som vaknad or ein Draum.
— Forunderlegt! Dette, som han aldri hadde
trutt paa ... ho, som var so ulik alle dei
andre . . . og som han hadde voret halvt um
halvt rædd —. Var det sant? Elder hadde
han drøymt? Hadde han voret i Berg?
Men burte i Liderne haukad det, langt,
lokkande, fagert; det høyrdest, at ho, som
haukad, var glad. Baard skvatt upp og haukad
attende. Det var sant. Han hadde ikkje
drøymt. Han gjekk heim, men i mange Tan-
kar. Gong etter Gong laut han spyrja seg sjølv,
kor det kunde hava seg, at han ikkje var glad-
8
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
