Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Ungdom. 243
Kjærleik! for den var korkje sedeleg elder used-
eleg, men sterkare enn Dauden. Og no hadde
han misst henne. Ho hadde ikkje sagt nokon
Ting, ikkje eit Ord, slog ikkje upp Augo ein-
gong, berre gjekk sin Veg, bleik, forskræmd...
ho var vond, han visste det. Ho vilde segja
det til Foreldri sine. Dei vilde krevja, at han
skulde gifta seg med henne; det vart Skandale;
det kom til Byen; og naar ikkje han kunde
gifta seg med henne, so vilde ho døy, elder
koma paa Gaustad, elder glida ned i Stygge-
dom ++; aa, for ein Skarv han var. Og Sam-
vitet hans svidde som eit Brandsaar.
Men under alt dette var han glad! Han
trudde ikkje eit Ord av alt det fæle, han maalad
upp for seg. Han visste at ho elskad han, og
2.0. ja det var ved Gud altfor uforsvarlegt.
— So viste det seg, at ho ikkje var
vond. Han raakad henne uventande paa Vegen
ein Dag; ho vart raud, og han bleik; so sagde
dei Goddag og talad nokre Ord; um der var
Meining i dei hugsad ikkje Carlstad. Med ein
Gong hadde han henne i Haandi og gav seg
til aa tigga og beda, at ho ikkje maatte vera
vond. Homaatte ikkje. Ho maatte ikkje. Han
hadde ikkje meint nokot vondt, det vil segja
han hadde — han — vilde berre beda henne,
at ho ikkje maatte vera vond. $ Ho tok Haandi
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
