Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
BONDESTUDENTAR
59
stengde Utsyni gjorde at han kjende seg liksom so
trygg og godt gøymd.
Byen lika han og paa ein Maate. Her var kje som
han hadde tenkt; her var smaatt og graatt i graatt for
det meste; det var utrulegt so simpelt som her kunde sjaa
ut mest all Stad, so nær som upp paa Homansbykanten.
Men for Daniel var alt nytt og dermed gildt. Den
einaste Stubben Storgate Byen hadde, Stykke fraa
Stor-thinge til Slotte, var so gild med alle sine Krambuir
og Tre, og Slotte øvst uppe som ein breid Vegg, at
han sakna ikkje sine Marmordraumar so mykje endaa.
Det var vel so ein Storby skulde sjaa ut. Dei som
hadde Tilsyn med Bygningssteile her, dei visste nok
korleis det skulde vera.
Draumen um aa koma uppi noko stort eller
forunder-legt seig fort av han. Han saag ingin Ting som minte
um Eventyr. Folk saag svært kvardagslege ut; og um
han ein Gong imillom raaka ut for ei gild Vogn, so
visste han, at inni den sat vel i det høgste ein
Grosserar.
Men ein Ting arga han: Folk var so kaute paa det.
Han totte dei gjekk og smaaflirde aat han mest kven
han saag; og um han so berre kom inn paa ei
Krambu, eller han skulde hava seg eit Kvartpund Petum
hjaa ein Tobakshandlar, so var dei Diskemennane og
Sigarjomfruine so kaute og krønske, at han vart baade
bljug og brydd. Det var vel det at han ikkje tala
full-fint enno. Men det skulde snart laga seg.
Den einaste Moro han hadde var, naar han ein
Sundags Ettermiddag i Skümingi kunde vera med Haugum
og Aslak Fjordan og drive upp og ned „Karl-Johan".
Daa kjende han seg fri; og glad som ein Smaagut
gjekk han og glodde paa alle desse fine Folk som
strauk att og fram inn-under Hus-Rekkjom som Fisk
under ei Aabredd. Stundom kom det fjonge Gjentur
— heiltupp Frøknir var det visst — og saag paa han
med slike Augo at han vart reint varm um Hjarterotane;
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
