- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / I. Bondestudentar. Mannfolk /
252

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

dei att, desse Snobbane, desse Sviskeprinsane, som gjekk
og glodde paa Folk og flirde... Pokkeren maatte vita
kva dei hadde aa flire av. Med ein Gong gjekk det som
ein Styng gjenom ham; der kom ei som var so lik Inga
Holm. Aa Gud, Inga Holm. At han ikkje hadde skrivi
til henne fyrst. Han forstod det ikkje. Ho som var
so ung og so søt; ho som hadde vori Draumen i hans
Ungdom, Draumen, Huldri... Nei; han maatte ikkje
tenkje paa slikt. Han hadde ikkje Løyve til det. Men
han vilde kaupe Asbjørnsens Huldre-Eventyr...

— So mange fagre Møyar. Süme unge og spede som
sprettande Blom, andre rike og fulle som Svanur...
Men no hadde han Pengar; no vilde han liva eit Par
glade Studenteraar; Vaarherre tilgav nok det; og andre
turvte ikkje vita um det. Hanna, ho var vaksi og klok;
ho vilde ikkje krevja meir av han enn rimelegt; han
skulde skrive til henne so ofte han kunde; ho fekk vera
glad ho vart gift. Han skulde nok koma til aa halde
av henne. Den som berre var yvi det fyrste Møte...

Det var ein underleg Ting aa vera trulova. Han var
liksom ein annan Mann no. Det var dei som hadde Krav
paa han, som aatte han ... Men no kunde han au skrive
heim og fortelja, at han var forlova med ei Frøken, ei
rik, fin Frøken; det vilde vera noko aa faa vita for dei
Bøndane der heime, og for Jens i Larsebakken, og
Grosserar Helle ... Han saag upp og lo.

Eit Stykke ned i Gata kom det tvo Karar gangande;
han kvakk og vart uroleg; for den eine var Jens Rud.
Men den andre? Den høge og graahærde med breid,
svart Hatt? Daniel stirde som han var fraa seg. Det
var daa vel aldri —. Det kunde daa aldri i Live vera
... Kapellan Hirsch ? —

Student Braut visste ikkje si arme Raad. Han snudde
seg rundt, skaut Kryl paa Ryggen og tok til Beins
med lange Stig; svinga so inn i ei Sidegate.

252

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:50:10 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/1-1944/0254.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free