Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
med dette stod det ein Barnestol, som og vanleg var til
hans eigi Bruk; der sat Fanny no og præsidera. Folk
kom i slikt Godlag ved dette, at Fru Picklonomini
vaaga paa og gav heile Framsyningi uppatt; daa vart
Salen stappfull. Og Moro vart der. Fanny var so upp
i Vére at ho sjølv tok til aa gjera Kunstir, med Minur
og Teikn til Folk; og dette vart der slikt Gaman av, at
Admiralen, som og laut læ, maatte slutte med Tala si,
fyrr han var ferdug.
Naar Fanny sidan skulde gjera sine Smaakunstir for
Folk, hermde ho alltid etter Picklonomini. Og det
gjorde ho med Klemb: «En ’tor man — en liten man!»
deklamera ho; «en liten man, en ’tor man! Men en ’tor
man, — my eke liten man, og my eke liten man — my eke
’tor man!» Gamle-Kari lo so Taarune rann: «Haa, haa,
haa! det klær, det klær, sa Grisen, fekk Snørliv!»
— Den laake Aarstid hadde teki til, og det paa same
Maaten som vanleg. Det som vart tent i Arbeidstidom
var ikkje meir enn at det strauk med noko-so-nær
etterkvart; dessutan skulde ein hava seg eit Plagg so ender
og daa, og eit Par Sko, og lite ny Pynt til den gamle
Staskjolen; Fanny skulde hava sitt, ho med; og kom so
dei arbeidslause Tidine, eller um ein vart sjuk ein Gong,
so var det svarte Matnaudi med same. Og so var det
det gamle Gnage daa: liva paa Jordeple og Mjølmat og
ei Sild att-imillom, slite seg fram med Borging, men
smaatt, so det kunde halde ut; og so elles lite paa, at det
kunde falle ein Godbit av so ender og daa fraa Borde
til gamle Kjenningar; — aa jau, ho kunde den Visa no,
Fru Holmsen.
Og endaa var ikkje Matnaudi det verste. Det verste
var, at Tidi fall so lang. Det kunde vera leidt og
langsamt aa sitja burte hjaa Framande; ein kjende alltid at
ein ikkje høyrde til der; men sitja heime hjaa seg sjølv
23
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
