Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
DEN BURTKOMNE FADEREN
359
Det sprengjer i Haus.
Det verkjer i Barm.
Det rykkjer, bankar, brenn.
Og dette held paa.
Endelaust.
Betre, verre;
vondt æveleg.
D’er Ormen som ikkje døyr,
Elden som ikkje sloknar.
Aah.
Den som visste kva det skal vera godt for.
Aa du der uppe — nei, nei.
Eg bed ikkje.
Kven skulde eg beda til.
Men alt Folk fær døy.
Gamle og unge.
Stort og smaatt.
Alle sloknar dei
og vert gøymde.
Sterke friske Folk
døyr for eit godt Ord.
Men ein Arming som gjeng her
og korkje kann liva eller døy,
han skal gaa og dingle
til Domedag.
Er det Meining i slikt?
Eg orkar ikkje dette.
Eg kann ikkje arbeide um Dagen;
eg kann ikkje kvile um Natti.
Mine Tankar folnar,
som Lauv feil.
Og paa denne Spanestolen som heiter ei Seng
skal eg rekkjast og strekkjast ei lang Natt;
og fraa Spanestolen skal eg i Morgo
inn i den Spikertunna som heiter Dag,
lie og rivast paa kvasse Oddar.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
