Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
DEN BURTKOMNE FADEREN
373
Og Rædsla ringar seg
um mitt sjuke Hjarta
som ein kald Orm;
og mine Rop
og min skjelvande Sukk
døyr i Natti.
XXX.
Ein Skriftefår kunde lyfte av meg mine tunge Minne.
Ein klok, fin Mann, som kjende Verdi og Live og
Hjarta vaart, og som ein torde tala ut med, kunde
gjera det. Men kvar finn eg ein slik. Protestantane
hev berre Teologar. Og ein framand forstod meg ikkje.
Men so tenkjer eg: i Grunnen er alle framande.
Der er ikkje paa Jordi tvo som lalar det same Maal.
Kvar legg sitt i Ordi; dei talar med dei same Ord um
kvar sine Ting. Og eg veit ikkje kva det som eg
segjer vert til i Heilen aat den som høyrer det. Eg
vil ikkje have nokon Skriftefår.
Eg vil vera sterk.
Den vise segjer til Barne: du er stor; og til sitt
Kvende: du er ein Engel; og til sin Ven: treng du
Mynt? og til Folke: Hurra. Men treng han aa lette
sitt Hjarta med eit sant Ord, so læser han seg inn
attum tri Laas, og kviskrar Orde med Hand yvi Munn,
at ingin skal høyre det utan den einaste som han veit
forstend det.
Difor talar alle gamle Folk med seg sjølve. Dei hev
i eit langt Liv lært det.
Ein lærer so længe ein liver; og kvar Lærdom er
ei ny Sorg. Og kvar Sorg ei ny Kraft. Men ingin
er utlærd, fyrr han hev lært aa tegja.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
