Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
4
EIN FRITENKJAR
ubi bene ibi patria, der ein hev det godt, der hev ein sitt
Fedraland." — „Ja ja," sagde Læraren. „Elles er eg
no kjend der burte fyrr." — „Det er sant," sagde Presten.
Han skreiv ein god Attest; Læraren takka og vilde
betala. „Nei," sagde Presten, „eg vil inginting hava."
„Jau; Rett skal vera Rett," sagde Læraren. Presten
stirde paa honom; han undrast paa det kaldvorne i
Tonen og i Aasyni. „Eg tek ikkje Pengar for slikt,
— minst paa ein Kveld som i Kveld," sagde han.
„Naa, som De vil, Herr Pastor," svara Læraren; „men
dette er ikkje med min gode Vilje." Presten lo litt;
Læraren saag ustødt paa honom. „God Natt, gledelig
Fest," sagde han og gjekk aat Døri. „Nei nei, kjære
Vikstad!" ropa Presten, „De lyt daa smaka paa
Jole-grauten med oss!" — „Eg segjer mange Takk; men
eg er alt bedin ut ein annan Stad. Godnatt — og Takk!"
Han bukka og gjekk. „Ein stiv Kar," tenkte Presten.
Daa han kom inn att, sat Kapellanen og tala med
Frua og Ragna um Lærarane og Prestane. Ragna
stod paa at ho lika best slike som Vikstad, som heldt
paa sin Sjølvvyrdnad og aldri kraup eller prøvde aa
snikje seg inn hjaa sine Overmennar; Balle sagde ja til
dette, men meinte like vel, at etter det 4de Bode var
det kvar Lærars Skyldnad aa vera undergjevin og
lyd-sam mot Presten sin og ikkje meine seg aa vera
Jam-likaren hans. Presten lagde seg her inni Samtalen og
sagde, at etter hans Tru var Vikstads Ulykke helst den
at han hadde ei altfor sterk Kjensle av aa ikkje vera
Likemann med Presten. „Ja, ja! — der hev me
Tids-aandi!" meinte Kapellanen.
11.
Vognramling düna; Vogni køyrde fram for Døri, og
alle sprang upp, Prestfolke i stor Glede. Men Ragna
vart noko raud. Ein Minutt etter stod baade Hans
Vangen og Eystein Hauk i Stogo; Hans armtokst med
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
