- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VII. Brev. /
123

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

KOLBOTNBREV

1 123

høve aat henne. Men ho kunde kje koma plent no.
Kannhende me kunde drygje so ei fjortan Dagar?

Naa ja; me fekk det daa.

Ei Tid etter fekk me Bod um at Gjenta kunde kje
koma um fjortan Dagar heller. Ho hadde vridi den
eine Handi si; fekk sjaa naar den vart god att.

Me drygde og drygde. Ho Randi burti Stogo, Kona
hans Anders, hjelpte oss med Vatsbering og Ved naar
ho hadde Stundir; og var ho Hulda for klen til aa
staa i Kjøken, tok eg Spand og Korg og rusla ned til
Stasjonen, til Jarnvegsnotelle, og henta Nonsmat.

Langt um lengi hadde me Bod nede hjaa Gjenta og
spurde um ho kunde lova oss noko visst no snart.
Mm—nei; Handi var ikkje fullgod enno, den. Naar
ho tenkte ho kunde koma daa? — Mm—ja; ho visste
kje det. Ho fekk no sjaa daa.

Dette vart oss noko uvisst. Og so fekk me høyre
at det kanskje kunde bli Raad ein annan Stad. Det
var tvo halvgamle Gjentur som ikkje tente lenger, men
„gjekk Lauskarar", d. v. s. tok lettare Arbeid for
kortare Stundir; me kunde vel faa ei av deim, vart det
oss sagt; daa visst for ei Tid, til dess den andre
kunde koma.

Me hadde Bod til desse Gjentune. M—ja . . . .
ikkje so plent umogeleg det, kanskje. Den eine av deim
lova endaa at ho skulde sjaa upp til oss so me kunde
talast ved; ho skulde koma trast yvi Helgi.

Me venta til yvi Helgi. Ingi Gjente. Me venta
Dag etter Dag, Viko ut; endaa ingi Gjente. Ikkje so
mykje som eit Bod diheller. So vart det me som laut
skikke Bod. Daa fekk me det Svare at Gjenta vilde
kje. Dei vilde kje nokor av deim.

Me hadde Bod hjaa den fyrste att; var ho ikkje
snart god i Handleden no daa? — Mm — aa, ho
var no full’ alltid det daa, s’ju. — Um ho snart vilde
koma daa? — Mmm ... ho hadde kje tenkt paa det.
— Men hadde ho kje lova? -— Mm — aa ... ho var

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:49:50 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/7-1909/0131.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free