Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
KN UDA HEI BREV
269
Magt anten so han vilde eller ei, Framtankar av tusund
Slag, og Giftetankar, og allting. Eg hugsar eg tala
beintfram til Vaarherre um dette. Beintfram og
aalvor-samt som til ein Far, naar ein veit at det er ein
rimeleg Far som ikkje vil anna enn det som vitugt og rett
er. Han fekk hjelpe meg naar hans Tid kom. Det
eg i Morgo skulde lova vilde han taka for det det
var: ein Tvangslovnad. Og han vilde ikkje lata meg
lide for det at eg var nøydd til aa ljuge.
Dagen etter vart eg i desse Tankane konfirmera.
Eg svara Ja med det løynlege Skil-Orde: naar hans
Tid kjem. Eg rneinte eg maatte kunna hjelpe meg
soleis, naar Magti tvinga meg til det eg ikkje sjølv vilde.
Gunnerus, snilde Presten min, hadde ingin Draum
um mi løynlege Ser-Semje med Gud. Hadde han visst
kor som til stod, —- kva Raad hadde det vori for honom?
Hadde han visst arina aa gjera enn beda for meg, og
samstundes i sitt Hjarta takke meg, for di eg barne-
truskyldig og barnerædd tok Andsvare aaleine?
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>