- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VIII. For seint ute. Kolbotnbrev. Knudaheibrev. Ei finneferd /
23

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

Rome; ved den stod det ein svartklædd bleik Mann og
ekspedera eit Par Skipskapteinar. Lite lenger inne var
det ein Vegg med ein Glugg i; gjenom den Gluggen saag
eg ein Mann som sat innanfyri ved ein Pult og skreiv.

Den svartklædde ved Disken tok seg god Tid. Han
stod og strika og skreiv i ein Protokol og smaasnakka
innimillom; saag ut til aa vilja gjera Arbeide sitt vel.
Naa; Konsulen er vel der inn-ved Pulten, tenkte eg og
vilde gaa inn. Daa sagde den svartklædde med høg Ro:
«ver so god; bli der. Saa skal jeg hjelpe Dem.» «Hm!
so d e t var Konsulen ? Det hadde eg ikkje tenkt. Naa;
men eit Grand høfleg kunde han gjerne vera; eg lika
ikkje Fyren.

Han lét meg staa der ei Stund; so bad han meg taka
Sess. Eg saag meg ikring. Burte ved Glase stod det
ein litin Stol og kraup i Kraa; dit burt gjekk eg og
sette meg.

Um ei Stund hadde eg funni ut, at det var stuslegt
her. Eg var svoltin og svevnug og lite i Lag; so snart
eg var ferdug med Konsulen vilde eg ut og faa meg
Mat; og so burtpaa Ho telle og sova.

— Jaso; so det var soleis, svenska och norska
konsulen saag ut. Ein verdig Mann. So verdig at Helvti
kunde vera for mykje. Fælt ulik alle franske
Embætts-folk eg hadde sétt. Eit breidt, litegrand skeivt Andlit,
so bleikt at det skar i blaatt. Ein breid, mager Munn;
Skjegg etter Keisar Wilhelms Maate, men kolsvart og
smaakrullut og liksom klint tett inn til Skinne. Eit
langt skeivt Snyteskaft. Sant aa segja saag han ut som
ein tysk Jøde.

Naa; han fekk sjaa ut som han vilde; naar alt kom
ihop var det visst ein snild Mann. Han gjorde seg svært
fyri med desse Kapteinane. Strika og strika og skreiv
og skreiv; rødde inn-imillom, venlegt og hyggjelegt,

23

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:51:55 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/8-1944/0025.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free