Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
„Þú skalt koma með mér".
„Ég get ekki farið með. Ég
er dauðlasinn. Mér þykir þetta
leitt, en ––"
Þetta, var þróttmikil og
ákveð-in rödd. Hún kannaðist við
hljóminn og leit snöggt upp.
„Ert það þú Albert?"
„Já, það er ég", ’svaraði haim.
rólega. „Og það sem meira er —
— ég vil ekki heyra neitt mögl —
skilurðu það ?"
„Hvað — hvað meinaröu?"
Eva settist upp og reyndi
árang-ursla.ust að vera yfirlætisfull.
„Ég á við það, að ég vil ekki
hlusta á þig segja, að þú elskir
mig ekki — og þar fram eftir
götunum".
„En þú veist að ég — ég —•
ég elska þig ekki".
„Ég veit að þú elskar mig!
Þú hefur sjálf komið upp um
þig — algérlega".
Það var sigurhreimur i rödd
Alberts.
„En þú getur ekki — ég á við
— ég meina — ég hef ekki —
þú skilur ekki — hvað i
ósköp-unum ertu eiginlega að tala um?
Hvernig getur þú ....?" Eva
stamaði svo hræðilega, að það
var engin ieið til að skilja hana.
„Ég hef nægar sannanir,"
svaraði Albert og valdi orðin
nákvæmlega. „Þú þarft ekki að
gera þér það ómak að reyna að
komast undan".
„Já, hvað í ósköpunum áttu
við?"
Albert brosti þegar hann rétti
fram hægri hendina, sem hann
hafði haft fyrir aftan bak, og
sýndi henni myndina af sér, sem
hún hafði veitt mesta, athygli
rétt áður. Á glerinu, rétt fyrir
ofan varir myndarinnar, sást
greinilega móta fyrir rauðum
varalit — fari eftir koss.
„Ég kom til þess að sækja
nokkra vasaklúta, sem Júlía
hafði lofað mér að sauma
nafn-ið mitt á", sagði hann, „og þá
finn ég þetta. Rósrautt farið
eft-ir kossinn er enn vott, svo að ég
gat getið mér þess til, að þú
værir ekki langt undan".
„En — hvernig veiztu, að það
var ég sem kyssti myndina?"
spurði Eva eldrjóð i kinnum.
„Heldurðu að ég þekki ekki
lyktina af varalitnum þínum? Og
heldurðu að ég þekki ekki lögun
varanna þinna? Ég gleymi þeim
aídrei elsku hjartað mitt".
Hann var seztur við hlið
henn-ar á legubekknum, hélt utan um
hana og ætlaði að kyssa hana.
en Eva streittisfc á móti.
„Ég er með mörg tonn af
lit á vönmum, Albert, og ég veit
að þú hatar varalit".
Hún opnaði töskuna sína, tók
upp vasaklút og þurrkaði
vand-lega af vörunum.
„Þú skildir mestallan litinn
eftir á myndinni", sagði Albeit
hlæjandi. „Þar að auki er mér
ekkert illa við litinn, eftir
þenr,-an stóra greiða sem hann heíur
gert mér — með því að kor^a
svona rækilega upp um þig".
HEIM3LISRITID
47
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
