Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
að hún færi ekki lengra með
Hinrik. Júlía myndi áreiðanlega
hjálpa henni í svikráðunum, þrátt
fyrir það, að hún var gröm
henni vegna þess að hún hafði
slitið trúlofun þeirra Alberts.
Júlia gat líka sennilega sagt
henni hvert Albert ætíaði.
Móð og másandi staðnæmdist
hún fyrir utan dyr Júlíu. Á
hurðinni var nafnspjald og á
það var letrað: „Erum í
ferða-lagi þar til á mánudag".
Eva settist á troppurnar súr á
svipinn. Húr. vai- nú staðráðin i
því að fara ekki með Hinrik. En
hinsvegar gat hún ekki setið í
stiganum lengi. Hann kæmi
auð-vitað upp til þess að spyrjast
fyrir. um hana,
Skyndilega dátt henni ráð í
hug. Hún lyfti dyramottunni, og
sér til mikiljar ánægju sá hún.
að lykillinn lá undir mottunni.
Andartaki siðar stóð hún inni í
stofunni. Hér var hún örugg —
að minnsta kosti í bili. Hún leit
út um gluggann. Þarna sat
Hin-rik við stýrið og beið. Von
bráð-ar kaami hann upp, til þess að
spyrja um hana. Hvað átti hún
að gera! Hún athugaði hvort
nokkrar aðrar útgöngudyr væru.
en svo var ekki.
„Ég vil ekki fara lengra með
honum," tautaði hún og
stapp-aði í gólfið. Hún snéri sér frá
glugganum og leit í augu —
Al-berts! Það var ný mynd af
hon-um í silfurramma á skrifborðinu.
Hún hafði aidrei séð svona góða
mynd af honum. Henni varð
eitt-hvað svo un-darlega órótt
innan-brjósts, á meðan hún horfði á
myndina.
„ó, Albert," hvíslaði hún.
Auðvitað hataði hún hann, en
þó — Eva beygði sig yfir
mynd-ina, en heyrði þá fótatak i
stig-anum. Hún heyrði að staðnæmst
var við dyrnar. Og hún hafði
gleymt að loka dyrunum! Þetta
hlaut að vera Hinrik- Hún flýtti
sér inn í borðstofuna. Nú voru
dyrnar opnaðar. Hann ætlaði þó
varla að leita að henni í
ókunn-ugu húsi. Jú, því gat hún vel
trúað á hann. Ef hún feldi sig,
myndi hann sennilegá álíta að
hún væri að leika sér — væri
að hita honum um
hjartaræturn-ar. Hana langaði til þess að
kasta sér út um gluggann.
Hann stanzaði i dagstofunni.
Líklega væri hann að kveikja sér
í sígarettu og vonaíSist til þess
að hún kæmi. Hann skyldi þurfa
að bíða til eilífðar eftir þvi’.
Nú heyrði hún fótatakið
nálg-ast. Hún varð dauðhrædd. Hún
kastaði sér á grúfu á legubekk
og gróf höfuðið ofan i svæflana.
Hann hlaut að vita að hún var
þarna inni. Það var barið á
dyrn-ar. Hún þagði.
Svo var tekið í húninn og
ein-hver kom inn í herbergið. Hvað
átti hún að segja.? Hún varð
að segja honum, að henni hefði
orðið illt og að hún treysti sér
ekki í ferðalag.
Hún sagði án þess að líta upp:
46
HEIMILISRITIÐ
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
