Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
var ckkert annað en einskonar
almenningsþjónn.
„Snautaðu inn í húsið, ósvífni,
óþægðaranginn þinn!" hrópaði
hún allt í einu hvellri rödd, sem
brazt, en var þrungin slíkri reiði
og slikum myndugleika, að
stúlk-an hopaði hægt inn i
dyragætt-ina, „Inn í húsið segi ég!"
hróp-aði gamla konan og hóf stafinn
ógnandi á loft. Stúlkan læddist
inn i húsið.
„Það er einsdæmi", sagði
gamla konan og var hávær, „að
kornung stúlka, sem er trúlofuð
í þokkabót, standi i útidyrunum,
og einblíni á hvern einasta
karl-mann, sem á leið fram hjá. Ég
hef heyrt sagt að svona séu ungu
stúlkurnar að verða, og ég veit
svei mér ekki hvernig þetta
end-ar, ef það er satt".
Áhugi fólksins minnkaði.
Eig-inkonurnar brostu litið eitt og
létti í skapi. Karlmenriirnir fóru
hjá sér og vissu ekki hvað þeir
áttu af sér að gera, Barn
heyrð-ist gráta. Menn fóru að tínaát
í burtu og hópurinn dreifðisc.
En sonur ölstofueigandans stóð
kyrr og glápti gapandi á hinar
luktu dyr.
En það höfðu fleiri en hann
séð hið freistandi augnatillit
stúlkunnar. Hjónin höfðu tekið
eftir því. Maðurinn var
líkbleik-ur í andliti. Hann horfði
hreyf-ingarlaus niður fyrir sig. Nú vissi
hann hvers kyns var.
En gamla konan átti meira
eftir ógert. Hún sá í hendi sér
hvernig í öllu lá, snéri sér að
manninum, skók stafinn framan í
hann og sagði:
„Li fyrsti, þú ert flón. Farðu
og hugsaðu um akrana þina. En
láttu konuna þina fyrst fá
pen-ingana, sem þú berð á þér"«
Hægt og silalega taldi
maður-inn fram fjóra silfurpeninga.
Hann snéri sér frá konunni og
hélt peningunum í útréttri
hend-inni. Þá rétti konan fram
hend-ina, þangað til hann fann hruf-.
óttann lófa hennar undir
fingr-um sér. Hann lét peningana falla
i hann og jafnframt alla drauma
sína.
Svo varð hann keikur og leit
yfir fólkið, sem var að ganga
í burtu. Svipur hans var dálítið
tómlegur, en rólegur á ný.
„Ég veit ekki hvers vegna
kon-an mín hefur vakið upp þessa
deilu", sagði hann og röddin var
hrjúf og eðlileg. „Allt og sumt
sem hún hefði þurft að segja mér,
var, til hvers hún ætlaði að nota
peningana. Eins og hún segir
sjálf, hef ég alltaf látið hana fá
allt það sem ég hef aflað".
Hann beygði sig eftir
hakan-um, sem hann hafði kastað
nið-ur, þegar rimman hófst. Hann
lagði hann á öxl sér og án þess
að líta nokkru sinni um öxl hvarf
hann aftur til síns venjulega lífs.
102 HEIMILISRITDE)
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
