Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
urn á drenginn. Drengurinn réttir
fram böndina með skóreimum:
„Vilduð þér gjöra svo vel
oi>-kaupa ..."
„Alls ekki! Hvaða pörupiltur ert
þú eiginlega? — Fyrir hvern
hcU-arðu?"
Orðin voru kaldranaleg og
vakls-mannsleg, og nú fyrst tekur
dreng-urinn eftir því, að maðurmn er i
einkennisbúningi lögreglunuar.
A-köf hræðsla heltekur hann og hann
fær mikinn hjartslátt: handtaka,
fangelsi, — iniskunnarlaus
vfir-heyrzla; hann stendur andartak.
lamaður af ótta. Maðurinn
endur-tekur spurninguna: „Fyrir hvem
beltarðu — viltu svara. óþokkinn
þinn!"
Drenguriim tekur til fótanna,
eins og hann eigi lifið að leysa, og
unaðslegur hiti streymir um hanu
af hlaupunum. Honum líður
næst-um því vel, litla stund, þegar hann
er kominn inn i skuggalega götu,
öruggur um að honum sé ekki veitt
eftirför. Hann er nú hvergi
bang-inn, karlsauðnum hafði ekki tekizt
að klófesta hann! Og nú var um að
gera, að hitta á gott hús, því að
ekki dugði að gugna við svo búið,
og á aðfangadagskvöld var ófært
að fara svangur í háttinn!
Von-andi yrði hann heppnari næst. —
Hann velur sér veglegt skrauthýsi
og hringir dyrabjöllunni. —
t sama bili kemur honum eitt í
hug: Það er búið að loka búðun-
um, og ókleyft er að kaupa
nokk-urn skapaðan hlut — í tvo daga
gat hann ekkert kcypt sér. —
Hon-um finnst hyldýpi örvæntingar og
myrkurs opnast við fætur sér. En
von bráðar hugkvæmist honum
ráð: hann gæti beðið um viat!
Enginn kemur til dyra. Hann
hringir aftur og aftur, án þess að
nokkur anzi. Björt Ijós eru i
öll-um gluggum og ómur af músík
heyrist að innan, svo að
einhverj-ir hljóta að vera heima, en dyrnar
eru ekki opnaðar. Iíann er í þann
veginn að fara, þegar hann heyrir
fótatak á gangstígnum fyrir aftan
sig. Miðaldra maður, með marga
jólaböggla í fanginu gengur að
dyr-unum, og lítur spurnaraugum á
vesalings drenginn.
„Vildirðu eitthvað?" spyr hann
svo. — Drcngurinn réttir fram
skó-reimarnar; hann er orðinn því
van-ur, og gleymir andartak
jólahelg-inni og því, að peningar hafa
ekk-ert gildi fyrir hann fyrr en eftir
jól. „Verið þér nú góður og kaupið
þær af mér!"
Maðurinn brosir lítið eitt, hann
er virðulegur borgari og
hjálpsam-ur. —
„Hvað viltu fá fyrir þær?" Hann
losaði aðra höndina og fór í vasa
sinn.
Drengurinn hafði hugsað sér að
setja upp tuttugu og fimm aura, en
þetta er svo finn maður, og hann
finnur svo vel til þess, hvað hann
HEIMILJSIUTED
17
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
